അബ്ദുർറഹീമിന്റെ മോചനത്തതിനായുള്ള സാമ്പത്തിക സമാഹരണം നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ തുടങ്ങിയ ഇസ്‌ലാംവിമർശനങ്ങളുടെ ബാധയിൽ നിന്ന് സോഷ്യൽ മീഡിയ ഇപ്പോഴും മുക്തമായിട്ടില്ല. ഇസ്‌ലാമിനെ തെറി പറയാൻ കിട്ടുന്ന അവസരങ്ങളെന്നും പാഴാക്കാത്തവർ ‘പ്രാകൃതമത’മെന്ന ഇസ്‌ലാമിന് അവർ നൽകിയ പതിവ് വിളിപ്പേര് ആവേശത്തിൽ ആവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു! ശരീഅത്ത് വിമർശകർ അത് കലഹരണപ്പെട്ടതാണെന്നതിന് ഒരു തെളിവ് കൂടി കണ്ടെത്തിയതിൽ ആഹ്ലാദിക്കുന്നു! ഹദീഥ് നിഷേധികൾ ഖുർആനിൽ നിന്നല്ലാതെ നിയമങ്ങൾ നിർധാരണം ചെയ്യുന്ന മുല്ലമാരാണ് സകല കുഴപ്പങ്ങളുടെയും കാരണമെന്ന് ഓൺലൈൻ പ്രഭാഷണം നടത്തുന്നു ! സൗദിവിരോധികൾ അവിടെയുള്ളത് ഗോത്രനിയമങ്ങളാണെന്നും അതുകൊണ്ടാണ് ഇത് സംഭവിച്ചതെന്നുമെഴുതി സായൂജ്യമടയുന്നു!!

എന്താണ് സംഭവം ? എന്തിനാണ് നാം പണം പിരിക്കേണ്ടി വന്നത് ? എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ കേസുണ്ടായത് ?

കേസിന് ആസ്പദമായ സംഭവം:

2006 നവമ്പർ 28 ഞായറാഴ്ചയാണ് ഫറോക്ക് കോടമ്പുഴ മച്ചിലകത്ത് പീടിയേക്കൽ വീട്ടിൽ പരേതനായ മുല്ല മുഹമ്മദ് കുട്ടിയുടെ മകൻ അബ്ദുർറഹീം എന്ന 26 കാരൻ ഹൌസ് ഡ്രൈവറായി റിയാദിലെ ഷിഫയിലെത്തുന്നത്. സൗദി സ്പോൺസർ ഫായിസ് അബ്ദുല്ല അബ്ദുറഹ്മാൻ അശ്ശഹ്‌രിയുടെ മകൻ ശരീരത്തിന്റെ മുക്കാൽ ഭാഗവും ചലനശേഷിയില്ലാത്ത അനസ് അശ്ശഹ്‌രിയുടെ പരിചരണമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തെ ഏൽപ്പിച്ച ജോലി. ഒരു ആക്സിഡന്റിൽ പറ്റിയ ഗുരുതരമായ പരിക്കുകൾ മൂലം തലക്ക് കീഴെ ചലനശേഷിയില്ലാതായിത്തീർന്ന അനസിന് വേണ്ടി പ്രത്യേകം തയ്യാർ ചെയ്യപ്പെട്ട വാഹനത്തിൽ പുറത്തുകൊണ്ടുപോവുകയും തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരികയും അവശ്യമായ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിക്കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുകയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുമതല. തങ്ങൾ ഏറ്റവുമധികം സ്നേഹിക്കുന്ന വികലാംഗനായ മകനെ പരിചരിക്കുന്നവനെന്ന നിലയിൽ അബ്ദുർറഹീമിനോട് വളരെയേറെ സ്നേഹത്തോടെയാണ് അനസിന്റെ മാതാപിതാക്കൾ പെരുമാറിയിരുന്നത്.

ജോലിയിൽ കയറി ഒരു മാസം തികയുന്നതിന് മുമ്പ് ഡിസംബർ 24 ന് ഞായറാഴ്ച അനസിനെയും കൊണ്ട് വീട്ടിൽ നിന്ന് അല്പം ദൂരെയുള്ള അസീസിയയിലെ പാണ്ട ഹൈപർമാർക്കറ്റിലേക്ക് പോയതായിരുന്നു അബ്ദുർറഹീം. വഴിയിൽ നിന്ന് മാറി അല്പം വിജനമായ ഒരു സ്ഥലത്ത് കാറിൽ ബന്ധിതനായി വായിൽ തുണി കുത്തിത്തിരുകപ്പെട്ട നിലയിൽ സഹായത്തിനായി യാചിക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തെ കണ്ട നാട്ടുകാരിൽ ചിലർ പോലീസിൽ വിവരമറിയിച്ചു. പോലീസ് എത്തിയപ്പോൾ കണ്ടത് ബന്ധിതനായ അബ്ദുർറഹീമിനെയും കാറിന്റെ പിൻസീറ്റിന്റെ താഴെ വീണുകിടക്കുന്ന അനസിന്റെ മൃതശരീരവുമാണ്. തങ്ങളെ കൊള്ളക്കാർ ആക്രമിക്കുകയും തന്നെ കയറുകൊണ്ട് ബന്ധിച്ച് പണം അപഹരിക്കുകയും മൊബൈൽ നശിപ്പിക്കുകയും അനസിനെ കൊല്ലുകയും ചെയ്തുവെന്നാണ് അബ്ദുർറഹീം പോലീസിന് നൽകിയ മൊഴി. പുത്രവിരഹത്താൽ ദുഃഖിതരായിരുന്നുവെങ്കിലും അനസിന്റെ മാതാപിതാക്കൾ അബ്ദുർറഹീമിനെ തെല്ലും സംശയിക്കാതെ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത് വിശ്വസിക്കുകയും സമാധാനിപ്പിക്കുകയുമാണ് ചെയ്തത്.

അനസിനെ കൊല്ലുകയും അബ്ദുർറഹീമിനെ ബന്ധിക്കുകയും ചെയ്ത കൊള്ളക്കാരെ കണ്ടെത്തുകയെന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെയാണ് പോലീസ് കേസന്വേഷണം ആരംഭിച്ചത്. അതിന്റെ ഭാഗമായി അബ്ദുർറഹീമിന്റെ മൊബൈലിലേക്ക് വരികയും പോവുകയും ചെയ്ത കോളുകൾ പോലീസ് പരിശോധിച്ചു. സംഭവസമയത്ത് അബ്ദുർറഹീം ബന്ധുവായ കോഴിക്കോട് നല്ലളം സ്വദേശി മുഹമ്മദ് നസീറിനെ വിളിച്ചതായി പോലീസ് കണ്ടെത്തി. മുഹമ്മദ് നസീറിനെ വിശദമായി ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോഴാണ് അബ്ദുർറഹീം പറഞ്ഞ കൊള്ളക്കാരുടെ കഥ പൂർണ്ണമായും കെട്ടിച്ചമച്ചതാണെന്ന് ബോധ്യമായത്. അങ്ങനെയാണ് അബ്ദുർറഹീമും മുഹമ്മദ് നസീറും പോലീസ് കസ്റ്റഡിയിലാവുകയും തുടർനടപടികളുണ്ടാവുകയും ചെയ്തത്.

എന്താണ് സംഭവിച്ചത്; അബ്ദുർറഹീമിന്റെ വാദം:

2006 ഡിസംബർ 24 ന് റിയാദ് ശിഫയിലെ വീട്ടിൽനിന്ന് അസീസിയിലെ പാണ്ട ഹൈപർ മാർക്കറ്റിലേക്ക് പോകവെ സുവൈദിയിലെ ട്രാഫിക് സിഗ്‌നലിൽ വെച്ച് പ്രകോപനമൊന്നുമില്ലാതെ അനസ് ഞാനുമായി വഴക്കിട്ടു. ട്രാഫിക് സിഗ്നലിലെ റെഡ് ലൈറ്റ് വകവെക്കാതെ മുന്നോട്ട് പോകാൻ അനസ് ബഹളം വെച്ചു. അതിന്ന് ഞാൻ തയ്യാറായില്ല. വാഹനവുമായി അടുത്ത സിഗ്‌നലിൽ എത്തിയപ്പോൾ ചുവപ്പ് പരിഗണിക്കാതെ മുന്നോട്ട് പോകാൻ അനസ് വീണ്ടും ബഹളം വെക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോൾ ഞാൻ പിൻസീറ്റിലേക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കി. പിന്നോട്ട് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് അനസ് പലതവണ തുപ്പി. ഞാൻ അത് തടയാൻ ശ്രമിച്ചു. അപ്പോൾ എന്റെ കൈ അബദ്ധത്തിൽ അനസിന്റെ കഴുത്തിൽ ഘടിപ്പിച്ച ജീവൻരക്ഷാ ഉപകരണത്തിൽ തട്ടി. അങ്ങനെ അനസ് ബോധരഹിതനായി. ഇതറിയാതെ ഞാൻ വണ്ടിയുമായി മുന്നോട്ട് പോയി. പിന്നിൽ നിന്ന് ശബ്ദമൊന്നും കേൾക്കാതായപ്പോഴാണ് വണ്ടി നിർത്തി പരിശോധിച്ചത്. അപ്പോൾ അനസ് മരിച്ചുപോയിയെന്ന് മനസ്സിലായി. ഞാൻ ആകെ പരിഭ്രാന്തനായി. അങ്ങനെയാണ് ബന്ധുവായ മുഹമ്മദ് നസീറിനെ വിളിച്ച് വരുത്തിയത്. കൊലപാതകം തന്നിൽ ആരോപിക്കപ്പെടുമോയെന്ന് ഭയമാണെന്നാണ് ഞാനും നസീറും കൂടി കൊള്ളക്കാർ ആക്രമിച്ചതാണെന്ന കഥയുണ്ടാക്കുകയും അത് സാധൂകരിക്കാനായി തന്നെ ബന്ധിക്കുകയും അനസിന്റെ മൃതദേഹം സീറ്റിൽ നിന്ന് മാറ്റിക്കിടത്തുകയും ചെയ്തത്. ബോധപൂർവ്വമല്ലാതെ തന്റെ കൈകളാൽ സംഭവിച്ച കൊലപാതകമാണിത്. അതിനാൽ എനിക്ക് മാപ്പ് നൽകണം.

അനസിന്റെ രക്ഷിതാക്കളുടെ വാദം:

ഒരു ആക്സിഡന്റ് വഴി അംഗപരിമിതനായിത്തീർന്ന ഞങ്ങളുടെ മകനെ പുറത്ത് കൊണ്ടുപോകുന്നതിനും ആവശ്യമായ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിക്കൊടുക്കുന്നതിനും വേണ്ടിയാണ് അബ്‌ദുർറഹീമിനെ ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് കൊണ്ടുവരികയും ജോലി ഏൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്തത്. മകനെ പരിപാലിക്കുന്നയാൾ എന്ന നിലയിൽ വളരെ മാന്യമായും സ്നേഹത്തോടെയുമായിരുന്നു ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തോട് പെരുമാറിയിരുന്നത്. ജോലി ഏറ്റെടുത്ത് ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തന്നെ ഞങ്ങളുടെ മകൻ അനസ് കിടക്കുന്ന മെത്തയിൽ തീപ്പിടുത്തമുണ്ടായി. യാദൃച്‌ഛികമായി ഉണ്ടായ തീപിടുത്തമാണ് അതെന്നായിരുന്നു ഞങ്ങൾ കരുതിയത്. പിന്നീടാണ് 2006 ഡിസംബർ 24 ന് അബ്ദുറഹീനോടൊപ്പം യാത്ര ചെയ്ത ഞങ്ങളുടെ മകൻ മരണപ്പെട്ടതായി കണ്ടെത്തിയത്. കൊള്ളക്കാരുടെ ആക്രമണത്തിലാണ് അവൻ കൊല്ലപ്പെട്ടതെന്ന് അബ്ദുറഹീം പറഞ്ഞപ്പോൾ അത് വിശ്വസിക്കുകയാണ് ഞങ്ങൾ ചെയ്തത്. എന്നാൽ അദ്ദേഹവും ബന്ധുവും കൂടി ചമച്ചെടുത്ത കഥയാണ് അതെന്ന് പിന്നീട് എല്ലാവർക്കും ബോധ്യപ്പെടുകയും അബ്ദുർറഹീമിന്റെ കൈകൾ കൊണ്ടാണ് കൊല്ലപ്പെട്ടതെന്ന് മനസ്സിലാവുകയും ചെയ്തു.

അബ്ദുർറഹീം അവകാശപ്പെടുന്നത് പോലെ യാദൃച്ഛികമായി കൈതട്ടിയുണ്ടായ അപകടമായിരുന്നു അതെങ്കിൽ ഉടനെത്തന്നെ ഞങ്ങളെ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങൾ ബോധ്യപ്പെടുത്താമായിരുന്നു; അങ്ങനെ ചെയ്തിരുന്നുവെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന് മാപ്പ് നൽകുമായിരുന്നു. ജീവൻരക്ഷാ ഉപകരണങ്ങൾ നിലച്ചപ്പോൾ തന്നെ വൈദ്യസഹായം നൽകാനും മകനെ രക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കാനും അതുവഴി ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയുമായിരുന്നു. അതൊന്നും ചെയ്യാതെ കൊള്ളക്കാരുടെ കള്ളക്കഥയുണ്ടാക്കിയതിൽ നിന്ന് തന്നെ അബ്ദുർറഹീം ബോധപൂർവ്വമാണ് കൊലപാതകം നടത്തിയതെന്ന് ഞങ്ങൾ കരുതുന്നു. മരണപ്പെടുന്നതിന് മുമ്പ് അനസിനെ ശാസം മുട്ടിച്ചതായുള്ള പോസ്റ്റ് മോർട്ടം റിപ്പോർട്ട് ഞങ്ങളുടെ ഈ നിഗമനത്തെ സാധൂകരിക്കുന്നുണ്ട്. അംഗപരിമിതൻ എന്ന നിലയിൽ പലപ്പോഴും ക്രുദ്ധനായി പെരുമാറുന്ന ഞങ്ങളുടെ മകനെ പരിചരിക്കുവാൻ താല്പര്യമില്ലാത്തതിനാൽ ക്ഷിപ്രകോപിയായ അബ്ദുർറഹീം ബോധപൂർവ്വം നടത്തിയ കൊലപാതകശ്രമമായിരുന്നു നേരത്തെ മെത്തയിലുണ്ടായ തീപിടുത്തമെന്നാണ് ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നത്. അത് പരാജയപ്പെട്ടതിനാൽ ബോധപൂർവ്വം നടത്തിയ കൊലപാതകമായിരുന്നു 2006 ഡിസംബർ 24 ന് കാറിൽ വെച്ച് നടന്നതെന്ന് ഞങ്ങൾ കരുതുന്നു. അതിനാൽ കൊലയാളിക്ക് വധശിക്ഷ നൽകുകയെന്ന ഇസ്‌ലാമികശരീഅത്തിന്റെ വിധി നടപ്പാക്കുകയാണ് വേണ്ടതെന്നാണ് ഞങ്ങൾ കരുതുന്നത്.

കോടതി നടപടികൾ:

റിയാദിലെ ജനറൽ കോടതിയിലാണ് ആദ്യം കേസ് വിചാരണ ചെയ്യപ്പെട്ടത്. വിചാരണ എട്ട് വർഷങ്ങളോളം നീണ്ടു. സാഹചര്യതെളിവുകളും പോസ്റ്റ്‌മോർട്ടം റിപ്പോർട്ടിലെ പരാമർശങ്ങളും അബ്ദുർറഹീമിന് എതിരായിരുന്നതിനാൽ കോടതി വിധിയും സ്വാഭാവികമായും അദ്ദേഹത്തിനെതിരായിത്തീർന്നു. റഹീമിനെയും കൂട്ടുപ്രതിയായ മുഹമ്മദ് നസീറിനെയും വധശിക്ഷക്ക് വിധേയനാക്കാനായിരുന്നു വിധി. അതിന്നെതിരെ അപ്പീൽ കോടതിയിൽ പോവുകയും അവിടെ വീണ്ടും ആറ് വർഷങ്ങൾ നീണ്ട വിചാരണ നടക്കുകയും ചെയ്തു. അബ്ദുർറഹീം നടത്തിയത് മനഃപൂർവ്വമുള്ള കൊലപാതകമല്ലെന്ന് കണ്ടെത്തിയ അപ്പീൽ കോടതി അദ്ദേഹത്തെ വധിശിക്ഷക്ക് വിധേയനാക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് വിധിച്ചു. കൊലപാതകത്തിൽ പങ്കാളിയല്ലാത്തതിനാൽ മുഹമ്മദ് നസീറിനെ കൊലക്കുറ്റത്തിൽ നിന്ന് മുക്തമാക്കുകയും കുറ്റം മറച്ചുവെക്കാൻ സഹായിച്ചതിന് പത്ത് വർഷത്തേക്കുള്ള കാരാഗൃഹവാസമായി ശിക്ഷ ഇളവ് ചെയ്തതും ഈ കോടതിയാണ്. നേരത്തെ തന്നെ പത്ത് വർഷത്തിലധികം ജയിൽവാസമനുഭവിച്ചിരുന്നതിനാൽ 2016 ജനുവരി 26 ചൊവ്വാഴ്ച മുഹമ്മദ് നസീർ ജയിലിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരികയും നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് പോവുകയും ചെയ്തത് അങ്ങനെയാണ്.

കൊലയാളിയാണെന്ന് തങ്ങൾ കരുതുന്ന അബ്ദുർറഹീമിനെ വധശിക്ഷയിൽ നിന്നൊഴിവാക്കിയ അപ്പീൽ കോടതി വിധിക്കെതിരെ വാദിഭാഗം ക്രിമിനൽ കോടതിയെ സമീപിക്കുകയും പ്രതിക്ക് വധശിക്ഷ തന്നെ വിധിക്കണമെന്ന് വാദിക്കുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് കേസ് രണ്ടാം ഘട്ടത്തിലേക്ക് കടക്കുന്നത്. താൻ ബോധപൂർവ്വമല്ല കൊല നടത്തിയതെന്ന് അബ്ദുർറഹീമും ആണെന്ന് അനസിന്റെ രക്ഷിതാക്കളും ക്രിമിനൽ കോടതിയിലും വാദിച്ചു. അബ്ദുർറഹീം ആദ്യം നൽകിയ മൊഴിയും പിന്നീട് നൽകിയ മൊഴിയും തമ്മിലുള്ള വൈരുധ്യങ്ങൾ; നാട്ടുകാരൻ മുഹമ്മദ് നസീറുമൊത്ത് നടത്തിയ കൊള്ളക്കാർ ആക്രമിച്ചുവെന്ന നാടകം; അനസിന്റെ മെത്തയിൽ നേരത്തെയുണ്ടായ തീപ്പിടുത്തം; സംഭവം നടന്നയുടെനെ മാതാപിതാക്കളെ അറിയിക്കാതിരുന്നത്; കൈയബദ്ധം പറ്റിയതാണെങ്കിൽ ഉടൻ വൈദ്യസഹായത്തിന് ശ്രമിച്ച് അനസിനെ രക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കാതിരുന്നത്; ഓട്ടോപ്സി റിപ്പോർട്ടിലെ പരാമർശങ്ങൾ; ഇവയെല്ലാം മുന്നിൽ വെച്ചുകൊണ്ടാണ് വാദിഭാഗം അദ്ദേഹത്തിന് വധിശിക്ഷ തന്നെ നൽകണമെന്ന് വാദിച്ചത്. തനിക്ക് പറയാനുള്ളതെല്ലാം മാതൃഭാഷയായ മലയാളത്തിൽ തന്നെ പറയാനുള്ള അവസരങ്ങളും അദ്ദേഹം പറയുന്നത് കൃത്യമായി അറബിയിലേക്ക് ഭാഷാന്തരപ്പെടുത്തുവാൻ കഴിയുന്ന പരിഭാഷകരെയുമെല്ലാം കോടതി നൽകിയിരുന്നു. എന്നിട്ടും ബോധപൂർവ്വമായ കൊലപാതകമെന്ന് സ്ഥാപിക്കുവാൻ വാദിഭാഗം നിരത്തിയ തെളിവുകൾ തന്റെ അറിവില്ലയ്മകൊണ്ടുണ്ടായ അബദ്ധങ്ങളാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കുവാൻ അബ്ദുർറഹീമിന് കഴിഞ്ഞില്ല.

ക്രിമിനൽ കോടതിയിൽ കേസ് വന്നപ്പോഴേക്ക് അനസിന്റെ പിതാവ് മരണപ്പെട്ടിരുന്നതിനാൽ മരണപ്പെട്ടയാളുടെ ഉത്തരവാദപ്പെട്ടയാളായി കോടതിയിലുണ്ടായിരുന്നത് ജ്യേഷ്ഠസഹോദരനായിരുന്നു. അബ്ദുർറഹീം ബോധപൂർവ്വമാണ് അനസിനെ വധിച്ചതെന്ന് ഉറപ്പുണ്ടോയെന്ന് അനസിന്റെ സഹോദരനോട് കോടതി ചോദിച്ചു. ബോധപൂർവമായ കൊലപാതകം തന്നെയാണ് അബ്ദുർറഹീം ചെയ്തതെന്നാണ് അനസിന്റെ കുടുംബക്കാർക്കെല്ലാമുള്ള ബോദ്ധ്യമെന്നും വധശിക്ഷ നൽകുകയെന്നല്ലാതെയുള്ള യാതൊരു വിട്ടുവീഴ്ചക്കും തങ്ങൾ സന്നദ്ധമല്ലെന്നും അദ്ദേഹം വ്യക്തമാക്കി. അതിന്ന് ശേഷമാണ് ക്രിമിനൽ കോടതി അബ്ദുർറഹീമിന് വീണ്ടും വധശിക്ഷ വിധിച്ചത്. അത് പുനഃപരിശോധിക്കണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ട് വീണ്ടും അബ്ദുറഹീം അപ്പീൽ കോടതിയിൽ പോയി. അപ്പോഴേക്ക് പ്രായപൂർത്തിയായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന അനസിന്റെ പതിനേഴ്കാരനായ അനുജന്റെ അഭിപ്രായം കൂടി അപ്പീൽ കോടതി ആരാഞ്ഞു. അദ്ദേഹവും പറഞ്ഞത് തന്റെ ജ്യേഷ്ഠനെ കൊന്നത് ബോധപൂർവ്വമാണെന്ന് ഉറപ്പാണെന്നും വധശിക്ഷയല്ലാതെ യാതൊന്നുകൊണ്ടും തങ്ങൾ സംതൃപ്തരാവുകയില്ലെന്നുമാണ്. വാദിഭാഗം നിരത്തിയ തെളിവുകൾ കണക്കിലെടുക്കുകയും കൊല്ലപ്പെപ്പെട്ടയാളുടെ അനന്തരാവകാശികളെല്ലാം വധശിക്ഷയിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുകയാണെന്ന വസ്തുത ഉൾക്കൊള്ളുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് അപ്പീൽകോടതിയുടെ അഞ്ചംഗ ബെഞ്ചും വധശിക്ഷ ശരിവെക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.

കൊലപാതകം, ബോധപൂർവ്വവും അല്ലാതെയും:

കൊലക്കുറ്റം രണ്ട് തരമാണ്; ബോധപൂർവ്വവും അല്ലാതെയും. ബോധപൂർവ്വമായ കൊലക്കുറ്റത്തിന് ഖുർആൻ വിധിക്കുന്നത് വധശിക്ഷയാണ്.

വധശിക്ഷ പ്രാകൃതമാണെന്ന വാദം ഇസ്‌ലാമിനില്ല. കൊലക്കുറ്റത്തിന് പ്രതികാരം ചെയ്യാന്‍ നിയമമില്ലാത്ത സമൂഹങ്ങളില്‍ കൊലപാതകങ്ങളുടെ പരമ്പരകളുണ്ടാകുമെന്ന് തന്നെയാണ് അനുഭവങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത്. ഭയരഹിതമായി ജീവിക്കുവാന്‍ കഴിയാത്ത സ്ഥിതിയാണ് വധശിക്ഷയില്ലെങ്കിൽ സംഭവിക്കുക. ‘സത്യവിശ്വാസികളേ, വധിക്കപ്പെടുന്നവർക്കായി പ്രതിക്രിയ നിങ്ങൾക്ക് നിയമമാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു’വെന്ന് തുടങ്ങുന്ന വധശിക്ഷയെക്കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്ന സൂറത്തുൽ ബഖറയിലെ 178, 179 വചനങ്ങൾ അവസാനിക്കുന്നത് ‘തുല്യശിക്ഷ നൽകുന്നതിലാണ് ജീവൻ; നിങ്ങൾ സൂക്ഷ്മാലുക്കളാണെങ്കിൽ’ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ്. സമൂഹത്തിന് ജീവനുണ്ടാകണമെങ്കിൽ കൊലപാതകങ്ങൾക്ക് പ്രതിക്രിയ നടപ്പാക്കുന്ന സ്ഥിതിയുണ്ടാവണം എന്ന് തന്നെയാണ് ഇസ്‌ലാമിന്റെ പക്ഷം. അതുകൊണ്ട് തന്നെ കൊലപാതകം ബോധപൂർവ്വമാണെന്ന് തെളിഞ്ഞാൽ കുറ്റവാളിയെ വധിക്കാനാണ് ഇസ്‌ലാമികകോടതി വിധിക്കുക.

ബോധപൂർവ്വമല്ലാതെ നടക്കുന്ന കൊലപാതകത്തിന് വധശിക്ഷ നൽകണമെന്ന് ഇസ്‌ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നില്ല. അബദ്ധത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന കൊലപാതകത്തിന് ഇസ്‌ലാമികകോടതി വിധിക്കുക അത് മൂലം ദുരിതവും ദുഖവുമുണ്ടായ കുടുംബത്തിന് നഷ്ടപരിഹാരം നൽകണമെന്നാണ്. ഇക്കാര്യം വിവരിക്കുന്ന ഖുർആൻ വചനത്തിൽ (4: 92) അങ്ങനെ വിധിക്കുന്ന നഷ്ടപരിഹാരം കൊടുത്തുവീട്ടുന്നതോടൊപ്പം ഒരു അടിമയെ മോചിപ്പിക്കുകയോ അതിന്ന് കഴിയില്ലെങ്കിൽ തുടർച്ചയായി രണ്ട് മാസം നോമ്പനുഷ്ഠിക്കുകയോ വേണമെന്നുള്ള കല്പനയും നഷ്ടപരിഹാരത്തുകയിൽ വിട്ടുവീഴ്ച നൽകുവാനുള്ള പ്രചോദനവുമുണ്ട്. അബദ്ധത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന കൊലപാതകങ്ങൾക്കുള്ള നഷ്ടപരിഹാരത്തുക അഥവാ ദിയ (دية) നൂറ് ഒട്ടകത്തിന്റെ മൂല്യത്തേക്കാൾ കൂടരുതെന്ന് കർമ്മശാസ്ത്രപണ്ഡിതന്മാർ വിധിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അത്തരം കൊലപാതകങ്ങൾക്ക് സൗദി അറേബ്യയിൽ വിധിക്കുന്ന പരമാവധി നഷ്ടപരിഹാരത്തുക മൂന്ന് ലക്ഷം റിയാലാണ്. കൊല്ലപ്പെട്ടയാളുടെ മരണം മൂലമുണ്ടായ നഷ്ടവും പ്രതിയുടെ സാമ്പത്തികസ്ഥിതിയുമെല്ലാം പരിഗണിച്ച് കോടതിയാണ് ബോധപൂർവ്വമല്ലാതെ നടന്ന കൊലപാതകത്തിനുള്ള ദിയ നിശ്ചയിക്കുക. കോടതി നിശ്ചയിച്ച ദിയ നൽകിക്കഴിഞ്ഞാൽ പ്രതി കുറ്റമുക്തനാക്കപ്പെടും; പിന്നെ അയാൾക്കെതിരിൽ ശിക്ഷാനടപടികളൊന്നുമുണ്ടാവുകയില്ല; ദിയ നൽകാൻ കഴിയാത്തവിധം ദരിദ്രനാണ് പ്രതിയെങ്കിൽ അയാളെ സർക്കാർ സഹായിക്കാറുണ്ട്. സൗദി അറേബ്യയിൽ നിന്ന് തന്നെ സർക്കാരും ഉദാരവ്യക്തിത്വങ്ങളും ദിയ നൽകി കൊലയാളികളെ മോചിപ്പിച്ച നിരവധി സംഭവങ്ങൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഒമ്പത് പേരുടെ മരണത്തിന് കാരണമായ 2006 ഫെബ്രുവരി 11 ന് നടന്ന ഒരു കാർ ആക്സിഡന്റിലെ പ്രതി ബാംഗ്ലൂർ സ്വദേശിയായ സലീം ബാഷക്ക് വിധിച്ച 6, 53,000 സൗദി റിയാൽ ദിയ പണം നൽകി മോചിപ്പിച്ചത് അന്നത്തെ ഭരണാധികാരിയായിരുന്ന അബ്ദുല്ല രാജാവായിരുന്നു.

ശിക്ഷ തീരുമാനിക്കുന്നത് ആര് ?

ബോധപൂർവ്വമുള്ള കൊലപാതകത്തിൽ കൊലയാളിക്ക് ശിക്ഷ വിധിക്കുവാൻ മാത്രമെ ഇസ്‌ലാമികശരീഅത്ത് കോടതിയെ അനുവദിക്കുന്നുള്ളൂ. അയാളെ ശിക്ഷിക്കണമോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കുവാനുള്ള പൂർണ്ണമായ അവകാശം കൊല്ലപ്പെട്ടയാളുടെ മരണം മൂലം നഷ്ടമനുഭവിക്കുന്ന അടുത്ത ബന്ധുക്കൾക്കാണ്. അവർക്ക് വേണമെങ്കിൽ കൊലയാളിക്ക് മാപ്പ് നൽകി വെറുതെ വിടാം. അല്ലെങ്കിൽ വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കാൻ കോടതിയോട് ആവശ്യപ്പെടാം. മാപ്പ് നൽകി വെറുതെ വിടാൻ കോടതിയോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചാൽ നടപടികൾ പൂർത്തിയാക്കി അവരെ വെറുതെ വിടുകമാത്രമാണ് കോടതിയുടെ ദൗത്യം.

തങ്ങളോട് ക്രൂരത കാണിച്ചവരോട് ക്ഷമിക്കുകയും അവർക്ക് മാപ്പ് നൽകുകയും ചെയ്യാൻ ഖുർആനും നബിവചനങ്ങളും വിശ്വാസികളോട് ആവർത്തിച്ച് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നുണ്ട്. സത്കർമ്മകാരികൾ മറ്റുള്ളവർക്ക് മാപ്പ് നൽകുന്നവരായിരിക്കുമെന്നും (3: 134) മറ്റുള്ളവർക്ക് മാപ്പ് നൽകുന്നവർക്ക് അല്ലാഹുവും മാപ്പ് നൽകുമെന്നു (41: 49) മെല്ലാം ഖുർആൻ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ശത്രുക്കളുമായുള്ള പോരാട്ടസന്ദർഭത്തിൽ പോലും ‘നിങ്ങള്‍ ശിക്ഷാനടപടി സ്വീകരിക്കുകയാണെങ്കില്‍ നിങ്ങളുടെ നേരെയുണ്ടായ അതിക്രമത്തിന് തുല്യമായ നടപടി സ്വീകരിക്കുക; നിങ്ങള്‍ ക്ഷമിക്കുകയാണെങ്കിലോ അതാണ്‌ ക്ഷമാശീലര്‍ക്ക്‌ ഉത്തമം.’ (16: 126) എന്നാണ് ഖുർആനിന്റെ നിർദേശം. മാപ്പ് നൽകുന്നവർക്ക് അല്ലാഹു ആദരവ് നൽകുമെന്നും തന്നെ മുറിപ്പെടുത്തിയവനോട് ക്ഷമിക്കുക ധർമ്മമാണെന്നും അത് ചെയ്തവന്റെ പാപങ്ങൾ അല്ലാഹു പൊറുക്കുമെന്നും കാരുണ്യം കാണിക്കുന്നവരോട് അല്ലാഹു കാരുണ്യം കാണിക്കുമെന്നും തന്നോടുള്ള മറ്റുള്ളവരുടെ അതിക്രമങ്ങൾക്ക് മാപ്പ് നൽകുന്നവർക്ക് അല്ലാഹു മാപ്പ് നൽകുമെന്നുമെല്ലാം മുഹമ്മദ് നബി (സ) പഠിപ്പിച്ചതായി വ്യക്തമാക്കുന്ന നിരവധി ഹദീഥുകളുണ്ട്. എന്തെങ്കിലും പഴുതുകളുണ്ടെങ്കിൽ കുറ്റവാളികൾക്കെതിരെയുള്ള ശിക്ഷാവിധികൾ നടപ്പാക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നയാളാണ് നല്ല ഭരണാധികാരിയെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നബിവചനം ആയിശ(റ)യിൽ നിന്ന് സ്വീകാര്യമായ പരമ്പരയോടെ തിർമിദിയിൽ നിവേദനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പലപ്പോഴും വധിക്കപ്പെട്ടയാളുടെ അനന്തരാവകാശികൾ നിരുപാധികം കൊലയാളിക്ക് മാപ്പ് നൽകുകയാണ് പതിവ്. ഇത്തരം എത്രയോ സംഭവങ്ങൾ സൗദി അറേബ്യയിൽ നിന്ന് തന്നെ ഈയടുത്ത കാലത്തതായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

കുറ്റവാളിയെന്ന് വിധിക്കപ്പെട്ടയാൾക്ക് വധശിക്ഷ നൽകേണ്ടതില്ലെന്ന് തീരുമാനിക്കുകയും കോടതിയോട് അയാളെ വെറുതെ വിടുകയും ചെയ്യാനായി അഭ്യർത്ഥിക്കുവാൻ അനുവദനീയമായ എന്തെങ്കിലും നിബന്ധനകൾ വെക്കുന്നതിന് ഇസ്‌ലാമികശരീഅത്ത് കൊല്ലപ്പെട്ടവരുടെ അനന്തരാവകാശികളെ വിലക്കുന്നില്ല. വധശിക്ഷയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കുന്നതിനായി നഷ്ടപരിഹാരത്തുക ആവശ്യപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ അതിൽ കോടതി ഇടപെടാതിരിക്കുന്നത് അങ്ങനെ ഇടപെടുവാൻ ഇസ്‌ലാമികനിയമങ്ങൾ പ്രകാരം വകുപ്പില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ്. ബോധപൂർവ്വമെന്ന് വിധിക്കപ്പെട്ട കൊലപാതകത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കുകയോ വധിക്കപ്പെട്ടയാളുടെ കുടുംബത്തിന്റെ നിർദേശപ്രകാരം മാപ്പ് നൽകി വിട്ടയക്കുകയോ മാത്രമാണ് കോടതി ചെയ്യുന്നത്. അങ്ങനെ വിട്ടയക്കുവാൻ വെക്കുന്ന നിബന്ധനകൾ കോടതിയുടെ വരുതിയിലുള്ളതല്ല. അങ്ങനെയെന്തെങ്കിലുമുണ്ടെങ്കിൽ അത് കോടതിക്ക് പുറത്ത് തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നതാണ്. അങ്ങനെ തീരുമാനിക്കപ്പെട്ട ദിയാ പണം നൽകാൻ കുറ്റവാളിയെന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടയാൾക്ക് കഴിയാത്തതിനാൽ അത് നൽകി അവരെ മോചിപ്പിക്കുവാൻ ചില സ്വദേശികൾ തന്നെ മുന്നോട്ട് വന്ന സന്ദർഭങ്ങൾ പല തവണ സൗദി അറേബിയയിലുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഒരു സൗദി പൗരനെ കുത്തിക്കൊന്ന കേസിലെ ഫിലിപ്പീനിയായ പ്രതി റോഡിലിയോ ടണ്ടൻ ലനൂസയെ വധശിക്ഷയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കി മാപ്പ് നൽകാൻ കൊല്ലപ്പെട്ടയാളുടെ കുടുംബം ആവശ്യപ്പെട്ട മുപ്പത് ലക്ഷം റിയാലിൽ അദ്ദേഹവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവർക്ക് സംഘടിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞ ഏഴ് ലക്ഷം റിയാൽ കിഴിച്ച് ബാക്കി ഇരുപത്തി മൂന്ന് ലക്ഷം റിയാലും നൽകി അന്നത്തെ സൗദി ഭരണാധികാരിയായിരുന്ന അബ്ദുല്ല രാജാവ് സഹായിച്ച വാർത്ത വന്നത് 2013 ജൂലൈ ഇരുപതിനാണ്.

കൊലക്കുറ്റത്തിന് ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഒരാളെ രക്ഷിക്കാൻ രാഷ്ട്രനേതാവ് വിചാരിച്ചാൽ പോലും കഴിയില്ലെന്നതാണ് ഇതോടനുബന്ധിച്ച് മനസ്സിലാക്കേണ്ട പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു വസ്തുത. അതിന്ന് വധിക്കപ്പെട്ടയാളുടെ അടുത്ത ബന്ധുക്കൾ തന്നെ തീരുമാനിക്കണം. അയാളെ വെറുതെ വിടണോ എന്തെങ്കിലും വാങ്ങി സ്വാതന്ത്രനാക്കണോ വധിക്കണമെന്ന് തന്നെ വാശി പിടിക്കേണമോ എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് മരണം മൂലം ദുരിതവും ദുഃഖവുമുണ്ടായ അടുത്ത ബന്ധുക്കളാണ്. അവർ തീരുമാനിക്കുന്നത് വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കാനാണെങ്കിൽ അതിൽ ഇടപെടാൻ ഭരണകൂടത്തിനോ കോടതികൾക്കോ കഴിയില്ല. ഇതിനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല ഉദാഹരണമാണ് ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് നടന്ന രാജകുടുംബാംഗമായിരുന്ന തുർക്കി ബിൻ അൽകബീർ രാജകുമാരന്റെ വധശിക്ഷ. സൗദി രാജവംശത്തിന്റെ സ്ഥാപകനായ അബ്ദുൽ അസീസ് രാജാവിന്റെ പിതൃവ്യപുത്രനായ സൗദ് അൽ കബീർ ബിൻ അബ്ദുൽ അസീസിന്റെ പേരമകനാണ് തുർക്കി അൽകബീർ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ തല വെട്ടിയത് 2016 ഒക്ടോബർ 18 നാണ്. തന്റെ സുഹൃത്തായ ആദിൽ ബിൻ സുലൈമാൻ ആലി മുഹൈമീദിനെ നാല് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വെടിവെച്ചുകൊന്നുവെന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിനെതിരെയുള്ള കേസ്. എത്ര ഭീമമായ സംഖ്യ ആവശ്യപ്പെട്ടാലും അത് നഷ്ടപരിഹാരമായി നൽകി മകനെ രക്ഷപ്പെടുത്താൻ രാജകുമാരന്റെ പിതാവ് സന്നദ്ധനായിരുന്നു. പക്ഷെ, തന്റെ മകനെ കൊന്ന രാജകുമാരനെ വധിക്കുക തന്നെ വേണമെന്ന് കൊല്ലപ്പെട്ട ആദിലിന്റെ പിതാവ് ആവശ്യപ്പെട്ടതിനാൽ വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കുകയല്ലാതെ നിർവ്വാഹമില്ലായിരുന്നു. പല ഉന്നതന്മാരും ശിപാർശക്ക് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ആ പിതാവ് വഴങ്ങിയില്ല. ഇസ്‌ലാമികനീതിക്ക് മുന്നിൽ രാജകുമാരനും യാചകനുമെല്ലാം സമമാണെന്ന് വ്യക്തമാക്കിക്കൊണ്ട് 2016 ഒക്ടോബർ 16 വെള്ളിയാഴ്ച വൈകുന്നേരം അസർ നമസ്കാരം നിർവ്വഹിച്ച ശേഷം 4: 13 ന് ആ രാജകുമാരന്റെ തല വെട്ടുകയാണുണ്ടായത്.

അനുരഞ്ജനം കോടതിക്ക് പുറത്തേക്ക്..

അബ്ദുർറഹീമിന് വധശിക്ഷ വിധിച്ച അപ്പീൽ കോടതിയുടെ അഞ്ചംഗ ബെഞ്ച് തന്നെയാണ് കോടതിക്ക് പുറത്ത് പ്രശ്‌നം രമ്യതയിലെത്തിക്കുവാനുള്ള സാധ്യതകളെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുവാൻ നിയമസഹായം നൽകിക്കൊണ്ടിരുന്ന സാമൂഹ്യപ്രവർത്തകരെയും ഇന്ത്യൻഎംബസ്സിയുടെ ഔദ്യോഗികവക്താക്കളെയും പ്രേരിപ്പിച്ചത്. വധശിക്ഷയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുകൊണ്ടും തങ്ങൾ തൃപ്തരാകുകയില്ലെന്നതായിരുന്നു അനസിന്റെ ബന്ധുക്കളുടെ തീരുമാനം. പിതാവും മാതാവും മരണപ്പെട്ട സ്ഥിതിക്ക് തങ്ങളുടെ പൊന്നോമനയെ വധിച്ചയാളായി അവർ കരുതിയവർക്ക് അവർ ആഗ്രഹിച്ച രൂപത്തിലുള്ള ശിക്ഷ വാങ്ങിക്കൊടുക്കലാണ് തങ്ങളുടെ കടമയെന്ന രൂപത്തിലുള്ളതായിരുന്നു അനസിന്റെ സഹോദരങ്ങളുടെ നിലപാട്. വധശിക്ഷയിൽ കുറഞ്ഞ യാതൊന്നും തങ്ങൾക്ക് സ്വീകാര്യമല്ലെന്ന നിലപാടിൽ നിന്ന് അവർ അയയാൻ തുടങ്ങിയത് നിരവധി തവണ നടന്ന കൂടിക്കാഴ്ചകൾക്ക് ശേഷമാണ്. റഹീമിന് മാപ്പ് കൊടുക്കാനായി ആദ്യം അവർ ആവശ്യപ്പെട്ടത് മൂന്ന് കോടി സൗദി റിയാലാണ്. നിരന്തരമായ ചർച്ചകൾക്കും കൂടിക്കാഴ്ചകൾക്കും അപേക്ഷകൾക്കും ശേഷമാണ് അത് ഒന്നരക്കോടിയാക്കി അവർ കുറച്ചത്. അതിന്ന് തുല്യമായ ഇന്ത്യൻ പണമാണ് 34 കോടി രൂപ. എങ്ങനെയെങ്കിലും അത് സംഭരിച്ച് കൊടുത്താണെങ്കിലും അബ്ദുർറഹീമിനെ വധശിക്ഷയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തണമെന്ന് തീരുമാനിച്ചത് നാം മലയാളികളാണ്. കേരളത്തിലുള്ള മനുഷ്യസ്നേഹികളുടെ നിശ്ചയദാർഢ്യമാണ് പിന്നെ നാം കണ്ടത്. അതിന്ന് മുന്നിലാണ് ഇന്ന് ലോകം തല കുനിച്ച് നിൽക്കുന്നത്.

ഇനി നാം ചോദിക്കുക!

ഇസ്‌ലാമിക ശരീഅത്ത് ഇവിടെ എവിടെയാണ് പ്രതിക്കൂട്ടിൽ നിൽക്കുന്നത്?

ബോധപൂർവ്വമായ കൊലപാതകത്തിന് വധശിക്ഷ നൽകണമെന്ന് പറഞ്ഞതാണോ ശരീഅത്തിന്റെ തെറ്റ്?

നിരപരാധികൾ ശിക്ഷിക്കപ്പെടാതിരിക്കാനായി നിയമത്തിന്റെ നൂലിഴകൾ വിശ്ലേഷിച്ച് പരിശോധിക്കണമെന്ന ശരീഅത്തിന്റെ നിലപാടാണോ തെറ്റ്?

കൊലയാളിക്ക് ശിക്ഷ വിധിക്കുക മാത്രമാണ് കോടതിയുടെ ഉത്തരവാദിത്തമെന്നും അത് നടപ്പാക്കേണമോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് കൊലപാതകം വഴി ദുരിതമനുഭവിക്കുന്നവരാകണമെന്നുമുള്ള മാനവികനിയമം നിഷ്‌കർഷിച്ചതാണോ തെറ്റ്?
കൊലപാതകിക്ക് മാപ്പ് നൽകുവാൻ വധിക്കപ്പെട്ടയാളുടെ ബന്ധുക്കൾക്ക് അവകാശമുണ്ടെന്നും അങ്ങനെ മാപ്പ് നൽകിക്കഴിഞ്ഞാൽ അയാളെ ശിക്ഷിക്കാൻ പാടില്ലെന്നും പഠിപ്പിച്ച കാരുണ്യമാണോ തെറ്റ്?

രാജകുമാരനാണെങ്കിലും യാചകനാണെങ്കിലും കൊലയാളികൾക്ക് ഒരേ നീതിയാണെന്ന് പ്രായോഗികമായി കാണിച്ചുകൊടുത്തതാണോ തെറ്റ്?

കൊലയാളി പണക്കാരനാണെങ്കിലും പണിക്കാരനാണെങ്കിലും കൊല്ലപ്പെട്ടയാളുടെ കുടുംബത്തിന്റെ കാരുണ്യത്തിനായി യാചിക്കുകയല്ലാതെ രക്ഷപ്പെടാൻ മറ്റ് മാർഗ്ഗങ്ങളൊന്നുമില്ലെന്ന് നിഷ്‌കർഷിക്കുന്നതാണോ തെറ്റ്?

വധശിക്ഷക്ക് വിധിക്കപ്പെട്ടയാൾക്കും രക്ഷപ്പെടാൻ നിയതവും ധാർമികവുമായ പഴുതുകൾ നൽകുന്നതാണോ തെറ്റ് ?

ഒന്നുറപ്പാണ്. ഇസ്‌ലാമിക ശരീഅത്തിൽ ഈ ‘തെറ്റുകൾ’ ഉള്ളതുകൊണ്ടാണ് മലയാളിയായ സാധാരണ ഒരു ഹൌസ് ഡ്രൈവർ വധശിക്ഷയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട്, വർഷങ്ങളായി മകനെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഉമ്മയുടെ അടുത്തെത്താൻ പോകുന്നത്. ഒരു നാട് മുഴുവൻ വിലക്ക് വാങ്ങാൻ കഴിവുള്ള സൗദി രാജകുമാരന്റെ തല മണ്ണിലുരുണ്ടതും ഇതേ ‘തെറ്റുകൾ’ കാരണം തന്നെ !!

“വിശ്വസിച്ചവരേ, നീതിക്ക് വേണ്ടി നിലനിൽക്കുന്നവരാവുക; അല്ലാഹുവിന്നായുള്ള സാക്ഷികളാണ് നിങ്ങൾ; അത് നിങ്ങൾക്കോ മാതാപിതാക്കൾക്കോ അടുത്ത ബന്ധുക്കൾക്കോ എതിരാണെങ്കിലും ശരി. ധനികനാണെങ്കിലും ദരിദ്രനാണെങ്കിലും അയാളോട് കൂടുതൽ അടുപ്പമുള്ളത് അല്ലാഹുവിനാണ്. അതിനാൽ നീതി പാലിക്കാതെ നിങ്ങൾ തന്നിഷ്ടങ്ങളെ പിൻപറ്റരുത്. വളച്ചൊടിക്കുകയോ ഒഴിഞ്ഞ് മാറുകയോ ചെയ്യുകയാണ് നിങ്ങളെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ചെയ്തികളെപ്പറ്റി സൂക്ഷ്മമായി അറിയുന്നവനാണ് അല്ലാഹു” (ഖുർആൻ 4: 135)

ഇസ്‌ലാമിനെ തെറി പറയാൻ കിട്ടുന്ന അവസരങ്ങളെയെല്ലാം ഉപയോഗിക്കാൻ പരിശ്രമിക്കുന്നവർ ഈ വിഷയത്തിലും അവരുടെ ദൗത്യം നിർവ്വഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്. ഇസ്‌ലാമിനെയും ശരീഅത്തിനെയും കുറിച്ച തെറ്റിധാരണകൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ ഈ അവസരം ഉപയോഗിക്കാനാണ് ശ്രമം. ഇവ്വിഷയകമായ ചില വസ്തുതകൾ കുറിക്കുകയാണ്.

ഒന്ന്) കൊലപാതകിക്ക് വധശിക്ഷ നൽകണമെന്നാണ് ഖുർആൻ കല്പിക്കുന്നത് (2: 178). ബോധപൂർവ്വം ഒരാളെ വധിക്കുന്നതിനാണ് ഈ ശിക്ഷ. കൊലക്കുറ്റം ചെയ്തത് ഒരാൾ ഒറ്റയ്‌ക്കാണെങ്കിലും ഒന്നിലധികം പേർ ചേർന്നാണെങ്കിലും അവർ കൊലക്കുറ്റം ചെയ്തുവെന്ന് കോടതിക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ടാൽ എല്ലാവർക്കും വധശിക്ഷ നൽകണമെന്നാണ് ഇസ്‌ലാമികകോടതി വിധിക്കുക.

രണ്ട്) അബദ്ധവശാൽ സംഭവിക്കുന്ന കൊലപാതകത്തിന് വധശിക്ഷ നൽകണമെന്ന് ഇസ്‌ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നില്ല. ബോധപൂർവ്വമല്ലാതെയുണ്ടായ കൊലപാതകമാണെങ്കിൽ, കൊലയാളിക്ക് വധശിക്ഷ നൽകാൻ ഇസ്‌ലാമികശരീഅത്തിൽ നിയമമല്ല. കൊലപാതകം നടന്നത് ബോധപൂർവ്വമല്ലെന്ന് കോടതിയിൽ തെളിയിക്കപ്പെട്ടാൽ കൊല്ലപ്പെട്ടയാളുടെ മരണം മൂലം പ്രയാസമനുഭവിക്കുന്ന കുടുംബത്തിന് നഷ്ടപരിഹാരത്തുക നൽകാനാണ് ഇസ്‌ലാമികശരീഅത്തിന്റെ അനുശാസന.

മൂന്ന്) കൊലപാതകം നടന്നത് ബോധപൂർവ്വമാണോ അല്ലേ എന്ന് കോടതി പരിശോധിക്കുക സാഹചര്യതെളിവുകളുടെയും സാക്ഷിമൊഴികളുടെയും അടിസ്ഥാനത്തിലായിരിക്കും. ബോധപൂർവ്വമാണെങ്കിലും അല്ലെങ്കിലും കൊലയാളിക്ക് ശിക്ഷ വിധിക്കുവാൻ മാത്രമെ ഇസ്‌ലാമികശരീഅത്ത് കോടതിയെ അനുവദിക്കുന്നുള്ളൂ. അയാളെ ശിക്ഷിക്കണമോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കുവാനുള്ള പൂർണ്ണമായ അവകാശം കൊല്ലപ്പെട്ടയാളുടെ അടുത്ത ബന്ധുക്കൾക്കാണ്. അവർക്ക് വേണമെങ്കിൽ കൊലയാളിക്ക് മാപ്പ് നൽകി വെറുതെ വിടാം. മാപ്പ് നൽകുവാനും ക്ഷമിക്കുവാനും കാരുണ്യം കാണിക്കാനുമെല്ലാം ഖുർആനും ഹദീഥുകളും വിശ്വാസികളെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.

നാല്) ബോധപൂർവ്വമല്ലെന്ന് കോടതിക്ക് ബോധ്യപ്പെട്ട കൊലപാതകത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ, വധിക്കപ്പെട്ടയാളുടെ ഉത്തരവാദപ്പെട്ടവർ മാപ്പ് നൽകാൻ സന്നദ്ധമല്ലെങ്കിൽ കോടതി വിധിക്കുക നഷ്ടപരിഹാരത്തുക അഥവാ ദിയ (دية) നൽകുവാനാണ്‌. അത് നൽകിക്കഴിഞ്ഞാൽ അയാൾ കുറ്റമുക്തനാക്കപ്പെടും; പിന്നെ അയാൾക്കെതിരിൽ ശിക്ഷാവിധികളൊന്നുമുണ്ടാവുകയില്ല.

അഞ്ച്) ബോധപൂർവ്വമാണെന്ന് കോടതി കണ്ടെത്തുന്ന കൊലപാതകത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ വധിക്കപ്പെട്ടയാളുടെ കുടുംബത്തിന് കുറ്റവാളിക്ക് മാപ്പ് നൽകാം; എങ്കിൽ ഉപാധികളൊന്നുമില്ലാതെ അയാൾ സ്വാതന്ത്രനാവും. അല്ലെങ്കിൽ നഷ്ടപരിഹാരത്തുക ആവശ്യപ്പെടാം; ആവശ്യപ്പെടുന്ന നഷ്ടപരിഹാരത്തുക ന്യായമല്ലെങ്കിൽ കോടതിക്ക് ഇടപെടാം; അങ്ങനെ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ദിയ നൽകുന്നതോടെ അയാൾ സ്വാതന്ത്രനാവും. മാപ്പ് കൊടുക്കാനോ നഷ്ടപരിഹാരത്തുക സ്വീകരിച്ച് വെറുതെ വിടാനോ ഉത്തരവാദപ്പെട്ടവർ സന്നദ്ധമല്ലെങ്കിൽ മാത്രമാണ് വധശിക്ഷ നടപ്പാക്കാൻ കോടതി നിർദ്ദേശിക്കുക.

ആറ്) സാഹചര്യത്തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വിചാരണക്കോടതിക്ക് മനസ്സിലായത് അബ്ദുൽ റഹീം നടത്തിയത് ബോധപൂർവ്വമായ കൊലപാതകാമെന്നാണ്. 2006 ൽ നടന്ന ഈ സംഭവത്തിന് ശേഷം പതിനെട്ട് വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി. വ്യത്യസ്തങ്ങളായ മേൽക്കോടതികൾ കേസ് പരിശോധിച്ചു; അവയ്‌ക്കെല്ലാം മനസ്സിലായത് അത് ബോധപൂർവ്വമായ കൊലപാതകമാണെന്നാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അബ്ദുൽ റഹീമിനെ ശിക്ഷിക്കേണമോ ദിയ വാങ്ങി വെറുതെ വിടണമോ മാപ്പ് കൊടുത്ത് ക്ഷമിക്കേണമോ എന്ന് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് മരണപ്പെട്ടയാളുടെ കുടുംബമാണെന്ന് കോടതികൾ വിധിച്ചു. മാപ്പ് കൊടുക്കാൻ കുടുംബം സന്നദ്ധമല്ലെന്ന് അറിയിച്ചു. 34 കോടിക്ക് തുല്ല്യമായ സമ്പത്ത് നൽകിയില്ലെങ്കിൽ അദ്ദേഹത്തെ വധശിക്ഷക്ക് വിധേയമാക്കണമെന്നാണ് കുടുംബം തീരുമാനിച്ചത്. അങ്ങനെയാണ് ഇക്കാര്യത്തിലുള്ള കോടതിയുടെ തീരുമാനമുണ്ടാകുന്നത്.

ഏഴ്) അബ്ദുൽ റഹീം നടത്തിയത് ബോധപൂർവ്വമായ കൊലപാതകമാണെന്ന് വിധിക്കുവാൻ കോടതി കണ്ടെത്തിയ കാരണങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണെന്ന് കൃത്യമായി അറിയില്ല. സൗദിയിൽ ഹോംഡ്രൈവറായിരുന്ന അബ്ദുൽ റഹീമിനെ ഏൽപ്പിച്ചത് ജീവൻരക്ഷാ ഉപകരണങ്ങൾ വഴി ജീവൻ നിലനിർത്തുന്ന അവിടെയുള്ള ഒരു കുട്ടിയെ കാറിൽ പുറത്ത് കൊണ്ടുപോവുകയും തിരിച്ച് കൊണ്ടുവരികയുമെന്ന ഉത്തരവാദിത്തമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം കുട്ടിയുമായി വാഹനത്തിൽ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ റെഡ് സിഗ്നൽ ശ്രദ്ധിക്കാതെ വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുക്കുവാനും വേഗതിയിൽ ഓടിക്കാനും അവൻ തന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടുവെന്നും അത് അനുസരിക്കാത്തതിനാൽ അവൻ തന്റെ മുഖത്ത് തുപ്പിയെന്നും തലയിൽ അടിച്ചുവെന്നും ആദ്യം താൻ ക്ഷമിച്ചുവെന്നും പിന്നെയും അത് തുടർന്നപ്പോൾ തടയാൻ ശ്രമിച്ചുവെന്നും അപ്പോൾ അബദ്ധത്തിൽ കൈ തട്ടി ജീവൻ രക്ഷാ ഉപകരണങ്ങൾ നിലച്ചുവെന്നും അങ്ങനെ കുട്ടി ബോധരഹിതനായിയെന്നും അങ്ങനെയാണ് മരണത്തിന് കീഴടങ്ങിയത് എന്നുമുള്ള അബ്ദുൽ റഹീമിന്റെ വിശദീകരണം നാം കേട്ടതാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെയും സുഹൃത്ത് മുഹമ്മദ് നസീറിന്റെയും മൊഴികളിലുള്ള വിശദീകരിക്കാനാവാത്ത വൈരുധ്യങ്ങളാണ് അവരെ കുടുക്കിയത് എന്നാണ് അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാർത്തകളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത്. കൊലപാതകം ബോധപൂർവ്വമായിരുന്നുവെന്ന കീഴ്‌ക്കോടതിയുടെ നിരീക്ഷണം മേൽക്കോടതികളെല്ലാം ശരിവെക്കാനുള്ള കാരണവും അത് തന്നെയായിരിക്കണം. വിധിപ്പകർപ്പ് വായിച്ച് നോക്കിയ ശേഷമേ കൃത്യമായി എന്തെങ്കിലും പറയാനാകൂ.

ഏതായിരുന്നാലും വധശിക്ഷ കാത്ത് കഴിയുകയായിരുന്ന അബ്ദുൽ റഹീമിനും അദ്ദേഹത്തെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഉമ്മയടക്കമുള്ള കുടുംബക്കാരുടെയും അദ്ദേഹത്തിനായി പണം പിരിച്ച മലയാളികളുടെയുമെല്ലാം മനസ്സുകളിൽ സന്തോഷം വിരിയിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം നാട്ടിലെത്തുന്ന സുദിനത്തിനായി നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാം.

വധശിക്ഷക്ക് വിധിക്കപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഒരാൾക്ക് രക്ഷപ്പെടാൻ രാഷ്ട്രപതിമാരുടെ കാരുണ്യം മാത്രമാണ് ഇന്ത്യയടക്കമുള്ള രാജ്യങ്ങളിൽ ശരണം. കൊലപാതകങ്ങൾ വഴി പ്രയാസങ്ങളനുഭവിച്ചവർക്ക് ആ തീരുമാനത്തിൽ പങ്കുകളൊന്നുമില്ല. ഇസ്‌ലാമികനിയമങ്ങളിൽ അതല്ല സ്ഥിതി. കൊലക്കുറ്റത്തിന് ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഒരാളെ രക്ഷിക്കാൻ രാഷ്ട്രനേതാവ് വിചാരിച്ചാൽ പോലും കഴിയില്ല. അതിന്ന് വധിക്കപ്പെട്ടയാളുടെ അടുത്ത ബന്ധുക്കൾ തന്നെ തീരുമാനിക്കണം. അയാളെ വെറുതെ വിടണോ ദിയ വാങ്ങി സ്വാതന്ത്രനാക്കണോ വധിക്കണോ എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത് മരണം മൂലം ദുരിതവും ദുഃഖവുമുണ്ടായ അടുത്ത ബന്ധുക്കളാണ്; അവർ മാത്രമാണ്.

കൊലയാളിക്ക് വധശിക്ഷ നൽകണമെന്ന് നിഷ്കർഷിക്കുന്നതോടൊപ്പം അത് നടപ്പാക്കണമോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കുവാനുള്ള ആത്യന്തികമായ അധികാരം കൊല്ലപ്പെട്ടയാളുടെ വിയോഗം മൂലം ദുഖവും നഷ്ടവുമനുഭവിക്കുന്ന കുടുംബത്തിന് നൽകുന്നുവെന്നതാണ് വധശിക്ഷയുടെ കാര്യത്തിലുള്ള ഇസ്‌ലാമികനിയമത്തിന്റെ മാനവികത. ഇസ്‌ലാമിക നിയമങ്ങളുടെ ഈ കാരുണ്യമില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ അബ്ദുൽ റഹീമിന് ഒരിക്കലും നാട്ടിലെത്താൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. മനുഷ്യനെയും ഉയരാനും താഴാനുമുള്ള അവനുള്ള സാധ്യതകളെയും കൃത്യമായി അറിയാവുന്ന പടച്ചവന്റെ കാരുണ്യത്തിന്റെ വെളിച്ചമാണ് ഇസ്‌ലാമികനിയമങ്ങളിലെല്ലാം നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയുന്നത്. പരമകാരുണികനാണ് സർവ്വസ്തുതികളും !!

ശേഷവിശേഷങ്ങൾ

മക്കയിലെയും പ്രാന്തത്തിലെയും മണൽത്തിട്ടക്കുമേൽ ശോകമൂകതയുടെ കരിമ്പടം വലിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് ആ വൃത്താന്തമെത്തി. അവിശ്വസനീയതയുടെ മിന്നലും മുഴക്കവും പുരാതന നഗരത്തിന്റെ തെരുവുകൾ മുതൽ അകത്തളങ്ങൾവരെ വിറപ്പിച്ചു.

വടക്കുനിന്നുള്ള വിവരങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ഉദ്വേഗപൂർവ്വം കാത്തിരുന്ന ദേശക്കാർക്ക് നടുവിലേക്ക് ദുരന്തവാർത്തയുടെ ആദ്യകമ്പനങ്ങൾ കടത്തിവിടുന്നത് ബദ്‌റിൽ നിന്നെത്തിയ ഖുസാഅ ഗോത്രജൻ ഹയ്സുമാൻ ആയിരുന്നു.
“എന്തുണ്ട് വൃത്താന്തങ്ങൾ?” ആകാംക്ഷയോടെ കഅ്ബയുടെ പരിസരത്ത് കൂടിനിന്ന ജനം ചോദിച്ചു.
“എന്തുണ്ടാകാൻ! റബീഅയുടെ മക്കളായ ഉത്ബയും ഷെയ്ബയും ഉത്ബയുടെ മകൻ വലീദും കൊല്ലപ്പെട്ടു.” അവിശ്വസനീയം! പിറകെ നല്ലത് കേൾക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ ജനം കാതുകൂർപ്പിച്ചു. “അബുൽഹകം അംറ് ബിൻ ഹിഷാം കൊല്ലപ്പെട്ടു, ഉമയ്യ ബിൻ ഖലഫും കൊല്ലപ്പെട്ടു… കൊല്ലപ്പെട്ട നേതാക്കളുടെ പേരുകൾ വരുന്ന മുറക്ക് നിശ്ശബ്ദത കനം കൂടിവന്നു.
“നുണ! ആരെങ്കിലും വിശ്വസിക്കുമോ ഇത്?” മൂകതയുടെ ഹിമപാളി ഭേദിച്ച് ഉമയ്യയുടെ പുത്രൻ സഫ്‌വാന്റെ ശബ്ദം. “എനിക്കെന്തു പറ്റി എന്നുകൂടി ചോദിക്കൂ അയാളോട്,” ഹിജ്റിലിരുന്നുകൊണ്ട് അയാൾ പിറുപിറുത്തു. “ഉമയ്യയുടെ മകൻ സഫ്‌വാനെന്തു പറ്റി?” വിളിയാളവുമായി വന്നവൻ പറയുന്നത് കളവായെങ്കിലോ എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ ആരോ ഉറക്കെ വിളിച്ചുചോദിച്ചു.
“അയാളതാ ഹിജ്ർ ഇസ്മാഈലിലിരുന്ന് ഞാൻ കൊണ്ടുവന്ന വൃത്താന്തത്തിന് കാതോർക്കുന്നു.” ആപത് വൃത്താന്തങ്ങളുടെ ഭാണ്ഡക്കെട്ട് കുടഞ്ഞ് ഹയ്സുമാൻ പറഞ്ഞു. വിഷാദം കടുത്തു, വിലാപമുയർന്നു.

കൊച്ചു കൊച്ചു സംഘങ്ങളിലായി മടങ്ങിയിരുന്ന കുറയ്ഷികൾ ഒറ്റയും തെറ്റയുമായി, അപമാനത്താൽ താഴ്ന്ന തലയും കദനത്താൽ തൂങ്ങിയ ഹൃദയവുമായി നഗരാതിർത്തിയിൽ പ്രവേശിച്ചു; അവിടെ അവരെ സ്വീകരിക്കാനോ ആരവങ്ങളുയർത്താനോ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആദ്യസംഘങ്ങളിലെത്തിയ ഒരാൾ അബ്ദുല്‍ മുത്തലിബിന്റെ പൗത്രന്‍ അബൂസുഫ്‌യാൻ ബിന്‍ ഹാരിസായിരുന്നു; പ്രവാചകന്റെ പിതൃസഹോദര പുത്രന്‍. ബാദിയയിൽ ഹലീമ സഅദിയ്യയുടെ മുലപ്പാൽ നുകർന്ന വകയിൽ മുഹമ്മദിന്റെ സഹോദരനും അതോടൊപ്പം കളിക്കൂട്ടുകാരനുമായിരുന്നു അയാൾ; മക്കയിലെ മുൻനിര കവിയും. പുതുമതത്തോടും കളിക്കൂട്ടുകാരനായ പിതൃസഹോദരപുത്രനോടുമുള്ള അബൂസുഫ്‌യാന്റെ കലി കവിതയായി പുറത്തുവന്നു. പ്രബോധനത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ പ്രവാചകനെ ഏറ്റവും അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയതും അബൂസുഫ്‌യാന്റെ അവിശ്വസനീയമായ ഈ ശാത്രവമായിരുന്നുവല്ലൊ. അയാളുടെ സഹോദരന്‍ നൗഫല്‍ പിതൃസഹോദന്‍ അബ്ബാസിനോടൊപ്പം തടവുകാരനായി മുസ്‌ലിംകളുടെ പിടിയിലാണിപ്പോഴുള്ളത്.

ബദ്‌റിലേറ്റ അപമാനം ശരിക്കും അയാളെ തളര്‍ത്തിയിരുന്നു. വഴിത്താര കാണാതായ മരുക്കാട്ടിലകപ്പെട്ടതുപോലെ അയാൾക്ക് തോന്നി. വീട്ടിൽ പോകുന്നതിനു പകരം നേരെ കഅ്ബയിലെത്തി. വിശുദ്ധഗേഹത്തെ പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യുന്നത് പരിസരത്തുയർത്തിയ സംസം തമ്പിലിരുന്ന് എളാപ്പ അബൂലഹബ് കണ്ടു. ഹയ്സുമാൻ പ്രേഷണം ചെയ്ത ബദ്ർ വാർത്തയിൽ തകർന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു അന്നേരമയാൾ. സഹോദര പുത്രനെ മാടിവിളിച്ചു, “വരൂ, പറയൂ, എന്തുണ്ടായി?” അബൂലഹബ് ചോദിച്ചു.

“ഇതിനപ്പുറം എന്തുണ്ടാകാൻ!” അയാള്‍ പ്രതിവചിച്ചു. അബൂസുഫ്‌യാൻ പറഞ്ഞു, “നാം ശത്രുവുമായി അഭിമുഖം നിന്നു, പിന്നെ നാമവർക്ക് പുറംകാണിച്ചുകൊടുത്തു. അവര്‍ നമ്മെ ഓടിച്ചു, തോന്നിയപോലെ നമ്മുടെയാളുകളെയവർ കൊന്നു, തോന്നിയപോലെ നമ്മുടെയാളുകളെയവർ ബന്ദികളാക്കി. നമ്മുടെയാളുകളെ ഞാന്‍ കുറ്റം പറയില്ല, കാരണം നമുക്കേറ്റുമുട്ടേണ്ടിയിരുന്നത് ശത്രുക്കളോട് മാത്രമായിരുന്നില്ല, കറുപ്പിലും വെളുപ്പിലുമുള്ള കുതിരകളുടെ പുറത്തേറി വാനഭൂമിക്കിടയിൽ പൊരുതിയ ശുഭ്രവസ്ത്രധാരികളോടു കൂടിയായിരുന്നു. അവരാരെയും വെറുതെവിട്ടില്ല, എതിരിൽ നമുക്കൊന്നും ചെയ്യാനുമായില്ല.

തമ്പിന്റെ മൂലയിലിരുന്ന് അബ്ബാസിന്റെ വീട്ടുകാരി ഉമ്മുല്‍ഫദ്ല്‍ എന്തോ ചെയ്യുന്നു, അടുത്തുതന്നെയിരുന്ന് അബ്ബാസിന്റെ അടിമ അബൂറാഫിഅ് അമ്പ് ചെത്തിയുണ്ടാക്കുകയാണ്. ഉമ്മുല്‍ഫദ്‌ലിനെപ്പോലെ അയാളും വിശ്വാസിയാണ്. എന്നാൽ, അക്കാര്യം അതീവ രഹസ്യവുമാണ്. വളരെക്കുറച്ചു പേര്‍ക്കു മാത്രമറിയാവുന്ന ഒരു രഹസ്യം; അബ്ബാസിന്റെ കാര്യവും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നില്ലല്ലോ.
“അത് മലക്കുകളാണ്,”
അബൂസുഫ്‌യാന്റെ സംസാരം കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അബൂറാഫിഇന്റെയുള്ളിൽ നുരഞ്ഞ ആഹ്ലാദം അറിയാതെ പുറത്തുചാടി. തന്റെ വിശ്വാസം രഹസ്യമാണല്ലോ എന്ന യഥാർത്ഥ്യം നിമിഷനേരത്തേക്കയാള്‍ മറന്നുപോയി. അബൂലഹബിനത് അപമാനമായി, രക്തമിരച്ചുകേറി മുഖം ചുവന്നു. ക്രോധാവിഷ്ടനായി ചാടിയെണീറ്റു ചെന്ന് അബൂറാഫിഇന്റെ മുഖത്ത് ആഞ്ഞടിച്ചു, മുഖത്ത് മുറിവുപറ്റി, അയാള്‍ തിരിച്ചടിക്കാനോങ്ങി, മെല്ലിച്ച് ദുർബ്ബലഗാത്രനായിരുന്ന അബൂറാഫിഇനെ ഒറ്റയടിക്ക് തറയില്‍ തള്ളിയിടാന്‍ തടിയനായ അബൂലഹബിന് ഒരു നിമിഷമേ വേണ്ടിവന്നുള്ളൂ. ഭാരിച്ച അയാളുടെ മുട്ടുകാല്‍ ശക്തിയിൽ അബൂറാഫിഇന്റെ ദുർബ്ബലമായ ശരീരത്തിലമര്‍ന്നു.

ദൃക്സാക്ഷിയായ ഉമ്മുല്‍ ഫദ്ല്‍ വല്ലാതായി. അവര്‍ നോക്കി, തമ്പിന് മുട്ടുകൊടുത്തിരുന്ന മരക്കഷ്ണം വാരിയെടുത്ത് ഓടിച്ചെന്ന് ഭര്‍തൃസഹോദന്റെ തലക്ക് ആങ്ങിയോങ്ങിയൊരടി. അയാളുടെ മണ്ടയിലെ തൊലി നീങ്ങി രക്തം പൊടിഞ്ഞു.
“അടിമയാണെന്നുവെച്ച് അവനെ എന്തും ചെയ്യാമെന്നാണോ വിചാരം?” അവര്‍ ചീറി. “അവന്റെ യജമാനന്‍ സ്ഥലത്തില്ലാത്തതിനാൽ സംരക്ഷിക്കാന്‍ ആരുമില്ലെന്ന് കരുതിയോ?”
സഹോദരപത്നിയുടെ ഓർക്കാപ്പുറത്തുള്ള അടിയേറ്റ് അപമാനിതനായി അയാൾ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി. ആ അപമാനത്തിൽ നിന്ന് അയാൾ പിന്നീട് കരേറിയതുമില്ല.

മദീനയുടെ അകത്തളങ്ങളിലേക്ക് ആഹ്ലാദത്തിന്റെ അലകളെറിഞ്ഞ് ബദ്‌റിൽനിന്നുള്ള വാർത്ത മദീനയിലെത്തി. വീണ്ടുമൊരു കൂടിച്ചേരല്‍ സാധ്യമാകാത്തവിധം ചിതറിപ്പോയിരുന്ന കുറയ്ഷി സേനക്ക് തിരിച്ചുവരാൻ സാധ്യമല്ലെന്നുറപ്പായപ്പോൾ മദീനയിൽ വിവരമെത്തിക്കാനായി റവാഹയുടെ പുത്രന്‍ അബ്ദുല്ലയെയും ഹാരിസയുടെ പുത്രൻ സെയ്ദിനെയും നബി അയച്ചിരുന്നു. അബ്ദുല്ലയും സെയ്ദും രണ്ട് ഭാഗങ്ങളിലൂടെ പ്രവാചകന്റെ നഗരത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു. ജനങ്ങൾ ആഹ്ലാദപൂർവ്വം തെരുവുകളിലേക്കിറങ്ങി. വിശ്വാസത്തിന്റെ സമാനതകളില്ലാത്ത കരുത്തിനു മുമ്പിൽ സർവ്വസന്നാഹ സജ്ജരായി വന്ന കുറയ്ഷി സേന മുട്ടുമടക്കിയതെങ്ങനെയെന്നതിനെക്കുറിച്ചൊരു വാങ്‌മയചിത്രം അവർ നൽകി. പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതുപോലെ യസ്‌രിബിലെ യഹൂദരും പുറംമോടി വിശ്വാസികളും മാത്രം ഭഗ്നാശരും മ്ലാനരുമായി കാണപ്പെട്ടു.

സന്തോഷവാർത്ത പരത്തി കടന്നുവന്ന സെയ്ദിനെ കാത്തിരുന്നതൊരു ശോകവാർത്തയായിരുന്നു. പ്രിയങ്കരനായ പ്രവാചകന്റെ പ്രിയപുത്രി റുകയ്യ മരണമടഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഉസ്മാനും തന്റെ മകൻ ഉസാമയും അവരുടെ ഭൗതികശരീരം മറവുചെയ്ത് തിരിച്ചുവന്നതേയുള്ളൂ. ദുഃഖാർത്തരായ ഉറ്റജനങ്ങൾക്ക് സാന്ത്വനമോതി അവിടെനിന്നിറങ്ങിയ സെയ്ദിന് പ്രവാചകനേല്പിച്ച മറ്റുചില ഉത്തരവാദിത്വങ്ങൾക്കൂടി ചെയ്തുതീർക്കാനുണ്ട്. ബദ്‌റിൽ രക്തസാക്ഷികളായ ഔഫിന്റെയും മുഅവ്വിദിന്റെയും ഉമ്മ അഫ്‌റയെ പോയി കാണണം, മക്കളുടെ വീരമരണത്തെക്കുറിച്ച് അവർക്ക് വിവരംനൽകണം. ദുഃഖത്തിന്റെയും ആഹ്ലാദത്തിന്റെയും സമ്മിശ്രവികാരം അഫ്റയെ പരിരംഭണം ചെയ്തു. മക്കള്‍ മരണപ്പെട്ടു; എന്നാൽ ഉയര്‍ന്ന വിതാനത്തിലുള്ള രക്തസാക്ഷിത്വമായിരുന്നുവല്ലോ അത്; ധീരന്മാർക്ക് വിധിച്ച മരണം.

പ്രവാചകപത്നി സൗദ റുകയ്യയുടെ വീട്ടിൽ അനിയത്തിമാരായ ഉമ്മുകുൽസൂമിനും ഫാത്വിമക്കും കൂട്ടുനൽകി, ഉസ്മാനെ ആശ്വസ്തനാക്കി, ഇടക്ക് അഫ്റയുടെ വീട്ടിലുമെത്തി ദുഃഖത്തില്‍ പങ്കുചേര്‍ന്നു.

സെയ്ദ് അവിടന്നിറങ്ങി നേരെ മറ്റൊരു രക്തസാക്ഷി ഹാരിസ ബിൻ സുറാകയുടെ വീട്ടിലെത്തി. ധീരനായ മകന്റെ വീരമരണം അയാളുടെ മാതാവിനെ അറീക്കണം. യുദ്ധത്തിന്റെ പ്രാരംഭത്തിൽ മുസ്‌ലിംകൾ നിർമ്മിച്ച ജലസംഭരണിയില്‍നിന്ന് വെള്ളം കുടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ, ശത്രു തൊടുത്ത അമ്പ് തൊണ്ടയില്‍ തുളഞ്ഞ് മരണമടഞ്ഞ ഊര്‍ജ്ജസ്വലനും യുവാവുമായ ഹാരിസയുടെ അന്ത്യനിമിഷങ്ങളെക്കുറിച്ചൊരു ചെറുവിവരണം മാതാവിനയാൾ നൽകി.
ഏതാനും നാളുകള്‍ക്കു ശേഷമാണ് പ്രവാചകന്‍ മദീനയില്‍ തിരിച്ചെത്തിയശേഷം. ഹാരിസയുടെ മാതാവ് അദ്ദേഹത്തെ ചെന്നുകണ്ടു. വല്ലാതെ പരിഭ്രമിച്ചിരുന്നു ആ സാധു സ്ത്രീ. യുദ്ധം തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ മകന്‍ വധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നോ, വധിക്കപ്പെടുന്നതിനു മുമ്പ് ഒരൊറ്റ വെട്ടെങ്കിലും നടത്താന്‍ അവന് സാവകാശം ലഭിച്ചിരുന്നില്ലേ, എന്നതൊക്കെയായിരുന്നു ആ മാതാവിന്റെ ആധിയേറ്റിയത്. “തിരുദൂതരേ, ഹാരിസയെക്കുറിച്ച് എനിക്കു പറഞ്ഞുതരിക, അവന്‍ സ്വര്‍ഗത്തിലാണോ, അതറിഞ്ഞാല്‍, ക്ഷമിച്ചും പ്രതിഫലമിച്ഛിച്ചും എനിക്ക് മുമ്പോട്ടുപോകാം. അതല്ലെങ്കില്‍, അവനുവേണ്ടിയുള്ള പ്രായശ്ചിത്തത്തിനായുള്ള വേദനാവിലാപങ്ങളിൽ കഴിയേണ്ടിവരും.” അവർ പ്രിയപ്രവാചകനോട് പറഞ്ഞു. മനുഷ്യന്റെ ഓരോ പ്രവൃത്തിയും അയാളുടെ ഉദ്ദേശ്യത്തിനനുസരിച്ചിരിക്കുമെന്ന് നബി നേരത്തേ അനുചരന്മാരെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍ സാത്വികയും നിസ്വയുമായ ആ സ്ത്രീക്ക് നബി ഇപ്രകാരം ഉറപ്പുനല്‍കി. “ഹാരിസയുടെ മാതാവേ, സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നിരവധി വനികകളുണ്ടെന്നറിയുക, താങ്കളുടെ മകന്‍ അതിലേറ്റവും ഉന്നതവിതാനത്തിലുള്ള പറുദീസ നേടിക്കഴിഞ്ഞു; അതുതന്നെ-ഫിര്‍ദൗസ്.

ചിതറിയ കുറയ്ഷി സേനക്കു മുമ്പിൽ ഇനിയൊരു പുനസ്സംഘടനക്കുള്ള സാധ്യത അസ്തമിച്ചെന്ന് ഉറപ്പിക്കുന്നതുവരെ പ്രവാചകൻ സൈനികരോടൊപ്പം ബദ്‌റില്‍തന്നെ തങ്ങി. ചരിത്രത്തില്‍ തുല്യതയില്ലാത്ത ബദ്ർ വിജയം വിശ്വാസികൾക്കേകിയ ആഹ്ലാദവും ആത്മവീര്യവും, സംഘബോധവും സാഹോദര്യവും തമ്പുരാനേ, സ്ഫടികഫലകം കണക്കെ തകർന്നു നുറുങ്ങുകയാണോ? അങ്ങനെയനുമാനിക്കാവുന്ന ചില അപശബ്ദങ്ങൾ അവരുടെ തമ്പുകളിൽനിന്നുയർന്നു പൊങ്ങി. രാവ് മരുഭൂമിക്കുമേൽ കരിമ്പടം വലിച്ചിട്ടതോടെ അനൈക്യത്തിന്റെ കരിന്തേൾ ആ തമ്പുകളിലേക്കരിച്ചെത്തി. യുദ്ധാനന്തരം ശത്രുക്കളില്‍നിന്ന് പിടിച്ചെടുത്തതും വീണുകിട്ടിയതുമായ വസ്തുക്കളുടെ വീതംവെപ്പ് സംബന്ധിച്ച വക്കാണം മൂത്ത് മൂത്ത് വന്നു. യുദ്ധക്കളത്തിൽ നിന്ന് അവ ശേഖരിച്ചവർ പറഞ്ഞു, “ഞങ്ങളാണത് ശേഖരിച്ചത്. അതിനാൽ ഞങ്ങൾക്കുളളതാണത്. ശത്രുക്കൾ പരാജയപ്പെടുവോളം അവരെ നേരിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നവർ പറഞ്ഞു, “ഞങ്ങളല്ലേ ആ മുതലിന് കൂടുതലർഹർ, ഞങ്ങളില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്കത് ലഭിക്കുമായിരുന്നില്ലല്ലോ.” യുദ്ധത്തിനിടെ പ്രവാചകനു ചുറ്റും സംരക്ഷണവലയം തീർത്തവർ പറഞ്ഞു, “ഇരുകൂട്ടർക്കുമെന്തവകാശം, ശത്രുക്കളെ വകവരുത്താനും സ്വത്ത് പിടിച്ചെടുക്കാനും ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയുമായിരുന്നുവല്ലോ, പ്രവാചകന്റെ സംരക്ഷണച്ചുമതല ഞങ്ങൾക്കേറ്റെടുക്കേണ്ടിവന്നതുകൊണ്ടല്ലേ അതിനു കഴിയാതെ പോയത്” അങ്ങനെയങ്ങനെ തർക്കങ്ങളാൽ ബഹളമയമായി ആ രാവിന്റെ തുടക്കം.

പ്രവാചകന്റെ ചെവിയിലെത്തുന്നതുവരെ മാത്രമേ വക്കാണങ്ങൾക്കും ബഹളങ്ങൾക്കും ആയുസ്സുണ്ടായുള്ളൂ. വാർത്ത ശ്രവിച്ചതും മുഹമ്മദിലെ നേതൃശേഷിയുണര്‍ന്നു. രണാർജ്ജിതസ്വത്ത് യുദ്ധത്തില്‍ പങ്കെടുത്ത ഓരോരുത്തര്‍ക്കുമിടയില്‍ തുല്യമായി വീതംവെക്കുമെന്ന് സന്ദിഗ്ധതയവശേഷിപ്പിക്കാതെയദ്ദേഹം വ്യക്തമാക്കി, വൈകാതെ ആകാശത്തുനിന്ന് ദൂതുമായി ജിബ്റാഈല്‍ മാലാഖ വന്നണഞ്ഞു:
“രണാർജ്ജിതസ്വത്തിനെക്കുറിച്ചവർ താങ്കളോടാരായുന്നു, പറഞ്ഞേക്കുക രണാർജ്ജിതസ്വത്തുക്കൾ അല്ലാഹുവിനും ദൂതനുമുള്ളതാകുന്നു. അല്ലാഹുവിനോടുള്ള ഭക്തി സൂക്ഷിക്കുക, നിങ്ങൾക്കിടയിലെ അന്യോന്യബന്ധം നന്നാക്കിയെടുക്കുക.” ബന്ദികളടക്കം യുദ്ധത്തില്‍ പിടിച്ചെടുക്കപ്പെട്ട മുഴുവന്‍ ഒരു സ്ഥലത്ത് കൂട്ടിയിടാന്‍ പ്രവാചകന്‍ കല്പിച്ചു. അവയൊന്നും ഇനി ഒരാളുടെ സ്വകാര്യസ്വത്തല്ല. നബിയുടെ കല്പന ഉടനടി പ്രാബല്യത്തില്‍ വരികയും വിജയത്തിന്റെ ആഹ്ലാദം തമ്പുകളില്‍ തിരിച്ചെത്തുകയും വിശ്വാസികൾ അല്ലാഹുവിനെ സ്തുതിക്കുകയും അവന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക് നന്ദി പറയുകയും ചെയ്തു.

പ്രവാചകനുമായി നേര്‍ക്കുനേര്‍ നിന്ന മക്കയിലെ കുറയ്ഷി നേതാക്കളില്‍ നല്ലൊരു പങ്കും യുദ്ധത്തില്‍ മരണമടഞ്ഞു. കനത്ത നഷ്ടത്തിൽ കുറയ്ഷ് വിലപിച്ചാർത്തു. അവശേഷിക്കുന്ന കുറയ്ഷി പ്രമുഖരിൽ വരേണ്യതകൊണ്ട് രണ്ടാം സ്ഥാനക്കാരൻ സുഹയ്ൽ ബിൻ അംറ് അടക്കം പലരും ബന്ദികളായി. ബന്ധുത്വം കൊണ്ട് പ്രവാചകനോട് ഏറ്റവും അടുത്തുനിന്നവരും കൂട്ടത്തിലുണ്ട്. പിതൃസഹോദരന്‍ അബ്ബാസ് ബിന്‍ അബ്ദുല്‍ മുത്തലിബുണ്ട്, പ്രവാചകന്റെ പുത്രി സെയ്‌നബിന്റെ ഭര്‍ത്താവ് അബുല്‍ ആസുണ്ട്, പിതൃസഹോദര പുത്രന്മാരായ അകീലും നൗഫലും കൂട്ടത്തിലുണ്ട്.

എല്ലാ ബന്ദികളും മാന്യമായി പരിചരിക്കപ്പെടണമെന്ന് പ്രവാചകന്‍ പൊതുവായൊരു കല്പന പുറപ്പെടുവിച്ചു. തടവറകൾ നിലവിലില്ലാത്ത കാലത്ത് ചങ്ങലയില്‍ ബന്ധിക്കുകയല്ലാതെ പോംവഴികളില്ല. കനത്ത ചങ്ങലയില്‍ ഞെരുങ്ങുന്ന പ്രിയങ്കരനായ പിതൃസഹോദനെക്കുറിച്ചുള്ള ആധിയിൽ പ്രവാചകന്റെ കണ്ണുകളെ തഴുകാതെ ആ രാത്രിയിലെ ഉറക്കം മാറിനടന്നു. തിരിയുകയും മറിയുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ വേദനിപ്പിച്ചും കൈകാലുകളില്‍ മുറിവേല്‍പ്പിച്ചും കലപിലകൂട്ടുന്ന ചങ്ങലക്കണ്ണികളില്‍ അസ്വസ്ഥനാകുന്ന അബ്ബാസിന്റെ അടക്കിയ രോദനം പ്രവാചകന്റെ ചെവിയില്‍ പുഴുപോലെ പറ്റിക്കിടന്നു. തന്റെ സുരക്ഷയെക്കുറിച്ചുള്ള ഉൽക്കണ്ഠയിൽ അബ്ബാസ് ബിൻ അബ്ദുൽ മുത്തലിബിന്റെ പൂർവ്വകാലത്തെ എത്രയെത്ര രാവുകളാണ് നിദ്രാവിഹീനമായതെന്ന് അല്ലാഹുവിനേ അറിയൂ. അബൂതാലിബ് ചെരുവിലെ ഒറ്റപ്പെടലിൽ കൂടെ നിന്നതു തൊട്ട് അകബയിൽവെച്ച് യസ്‌രിബിൽനിന്നുള്ള സംഘത്തോട് തന്റെ സുരക്ഷ ഉറപ്പാക്കിയത്… എല്ലാമപ്പോൾ പ്രവാചകന്റെ മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോയിട്ടുണ്ടാകണം. പായവിട്ടെഴുന്നേറ്റ് ചെന്ന് എളാപ്പയുടെ ചങ്ങലയുടെ മുറുക്കം അയച്ചിടാന്‍ അനുചരരോട് നബി കല്‍പ്പിച്ചു.

എല്ലാ ബന്ദികളുടെയും ബന്ധുക്കളില്‍ നിന്ന് ഈ പരിഗണന അവര്‍ക്കു ലഭിക്കുകയുണ്ടായില്ല. മുസ്അബ് ബിന്‍ ഉമയ്ര്‍ ഇതിനിടെ തടവുകാരനായി പിടിക്കപ്പെട്ട സ്വന്തം സഹോദരന്‍ അബൂഅസീസിനെ കടന്നുപോയി. അയാളെ ബന്ദിയായിപ്പിടിച്ച അന്‍സാരി അവിടെയിരിപ്പുണ്ട്, “അവന്റെ കയ്യിലെ ചങ്ങല നന്നായി മുറുകിക്കോട്ടെ, അവന്റെ ഉമ്മ സമ്പന്നയാണ്. അവര്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് മോചനദ്രവ്യം തന്നോളും.” മിസ്അബ് പറഞ്ഞു. “ഇങ്ങനെയാണോ ഒരാൾ തന്റെ സഹോദരനെക്കുറിച്ച് മറ്റുള്ളവരോട് പറയേണ്ടത്?” അയാള്‍ സഹോദരനോട് ചോദിച്ചു. അന്‍സാരിയില്‍ നിന്ന് തനിക്ക് ലഭിച്ച നല്ല പെരുമാറ്റം അബൂഅസീസ് പില്‍ക്കാല കഥാകഥനങ്ങളില്‍ എടുത്തുപറയുമായിരുന്നു.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ മുസ്‌ലിംകൾ, ബന്ദികളടക്കം ബദ്ര്‍ വിട്ടു. ബന്ദികളില്‍ രണ്ട് പേരുടെ ബന്ധുക്കൾക്ക് ചോദിച്ച നാലായിരം ദിർഹമിന്റെ മോചനദ്രവ്യം നല്‍കാനുള്ള ശേഷിയൊക്കെയുണ്ട്. അബ്ദുദ്ദാറിലെ നദ്‌റ് ബിന്‍ അൽഹാരിസിന്റെയും അബ്ദുശംസിലെ ഉക്ബ ബിൻ അബുൽ മുഅയ്ത്തിന്റെയും കാര്യമാണ് പറഞ്ഞത്. പക്ഷേയവർ, ഇസ്‌ലാമിന്റെ കൊടിയ രണ്ട് ശത്രുക്കളാണ്. അവരെ മോചനദ്രവ്യം സ്വീകരിച്ച് വിട്ടയച്ചാല്‍ പൂര്‍വ്വാധികം ശക്തിയോടെ വിശ്വാസത്തിനും വിശ്വാസികൾക്കുമെതിരിൽ വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും പ്രചരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. ഇരുവരുടെയും മുഖത്ത് നബി മാറി മാറി നോക്കി. മനംമാറ്റത്തിന്റെ യാതൊരു ലക്ഷണവും അവിടെ പ്രകടമാകുന്നില്ല. വാക്കുകളിൽ തെളിഞ്ഞ പശ്ചാത്താപമൊന്നും ആ മുഖങ്ങളിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവരെ വെറുതെ വിടുന്നത് അല്ലാഹുവിന്റെ തീരുമാനത്തിനനുസൃതമാകില്ല എന്നദ്ദേഹത്തിന് വൈകാതെ ബോധ്യമാവുകയും ചെയ്തു. ഒന്നാമത്തെ വിശ്രമസങ്കേതത്തില്‍ വെച്ച് നദ്‌റിനെ വധിച്ചുകളയാന്‍ പ്രവാചകന്‍ ഉത്തരവായി. അടുത്ത കേന്ദ്രത്തില്‍ വെച്ച് ഉക്ബയും വധിക്കപ്പെട്ടു. ബാക്കി ബന്ദികളും രണാര്‍ജ്ജിതസ്വത്തും ബദ്‌റിൽ പങ്കെടുത്ത മുഴുവന്‍ വിശ്വാസികള്‍ക്കുമിടയില്‍ തുല്യമായി നബി വീതംവെച്ചു; അഭിരാമമായ നീതിബോധത്തിന്റെ തീർപ്പുകൾ.

ബദ്‌റിൽനിന്ന് നബി മദീനയിലെത്തിയതിന്റെ ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മക്കയിൽനിന്ന് വാർത്ത വന്നു. അബൂലഹബ് മരണപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഉമ്മുൽഫദ്ലിന്റെ അടിയേറ്റ് തലമണ്ട മുറിഞ്ഞ് രക്തം പൊടിഞ്ഞ് വീട്ടിലെത്തിയതുമുതൽ പനി തുടങ്ങിയത്രെ! ശരീരം മുഴുവന്‍ കുമിളകള്‍ പൊന്തി, വ്രണങ്ങളായി, അതവസാനം അയാളുടെ മരണത്തിലെത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. സ്വന്തം മക്കൾപോലും ജഡത്തിനരികിൽ വരികയോ സംസ്കരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയോ ചെയ്തില്ലത്രെ! അനുനിമിഷം അളിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന ജഡം, വിമർശനം ഭയന്ന്, തൊട്ടടുത്തൊരു കുഴിയെടുത്ത് അതിലേക്ക് വടികളുപയോഗിച്ച് തള്ളുകയായിരുന്നുവത്രെ!!

അബൂലഹബിന്റെ ശ്മശാനലേഖത്തിൽ കാലം ഇങ്ങനെ കുറിച്ചുകാണണം:
“ഒരു പുരുഷായുസ്സ് മുഴുവൻ ഇടതടവില്ലാതെ ഇസ്‌ലാമിനെയും മുസ്‌ലിംകളെയും ദ്രോഹിക്കാൻ ചെലവഴിച്ച് അഭിശപ്തനായി അബൂലഹബ് എല്ലാ കണക്കുകളും തീർപ്പാക്കുന്ന മഹാവിചാരണ കാത്ത് ഈ കുഴിമാടത്തിൽ കിടക്കുന്നു.”

(ചരിത്രസംഭവങ്ങളുടെ ആസ്വാദനമാണിത്, ചരിത്രരേഖയല്ല.)

നിർമ്മിച്ചതാര് ?

പടച്ചവനെ ആരാധിക്കാനായി ആദ്യമായി നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട സ്ഥലമാണ് മക്കയിലെ മസ്‌ജിദുൽ ഹറാമെന്നും രണ്ടാമതായി നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട സ്ഥലമാണ് മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയെന്നും ഇത് രണ്ടിന്റെയും ഇടയിൽ നാല്പത് വർഷങ്ങളാണുള്ളതെന്നും പ്രവാചകൻ പറഞ്ഞതായുള്ള അബൂ ദർറിൽ നിന്നുള്ള ഒരു നിവേദനം ബുഖാരിയിലുണ്ട്. ആദം നബിക്ക് മുമ്പ് തന്നെ മലക്കുകളാണ് രണ്ട് മസ്‌ജിദുകളും നിർമ്മിച്ചതെന്നും ഇബ്‌റാഹീം നബിയും സുലൈമാൻ നബിയും അവ പുതുക്കിപ്പണിയുകയുമാണ് ചെയ്തതെന്നും ഈ ഹദീഥിനെ വ്യാഖ്യാനിച്ച പണ്ഡിതന്മാരുണ്ട്. ഇബ്‌റാഹീം നബി തന്റെ മകൻ ഇസ്മാഇലിനെ കൂട്ടി മസ്‌ജിദുൽ ഹറമിലെ കഅ്ബ നിർമ്മിച്ചത് പോലെ രണ്ടാമത്തെ മകനായ ഇസ്‌ഹാഖിനെ കൂട്ടി മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയിലെ ബൈത്തുൽ മഖ്‌ദിസ് നിർമ്മിച്ചുവെന്നും വ്യാഖ്യാനിച്ച പണ്ഡിതന്മാരുമുണ്ട്. രണ്ടാണെങ്കിലും ഈ രണ്ട് സ്ഥലങ്ങളുടെയും നിർമ്മിതിക്കിടയിൽ നാല്പത് വർഷങ്ങളാണുള്ളത്.

അനുഗ്രഹീതദേശം

മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയുൾക്കൊള്ളുന്ന പ്രദേശത്തെ അല്ലാഹു വിളിക്കുന്നത് ‘നാം അനുഗ്രഹിച്ച’(بَارَكْنَا) സ്ഥലമെന്നാണെന്ന് ഖുർആനിൽ നാല് തവണ ആവർത്തിക്കുന്നുണ്ട്. (7: 137, 17: 1, 21: 71, 21: 81). ഇതിൽ ഒരു വചനത്തിൽ പറയുന്നത് ലോകങ്ങൾക്കെല്ലാം അനുഗ്രഹമാക്കിയ സ്ഥലത്തേക്ക് ഇബ്രാഹീം നബിയെയും ലൂത്വ് നബിയെയും അല്ലാഹു രക്ഷപ്പെടുത്തിയെന്നാണ് (21: 81). ഇബ്‌റാഹീം നബിയുടെ കാലം മുതൽ തന്നെ ഈ സ്ഥലം അനുഗ്രഹീതമാണെന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന ഗ്രന്ഥം ഖുർആൻ മാത്രമാണ്. ഇബ്‌റാഹീമിന്റെ മകനായ ഇസ്‌ഹാഖിന്റെ മകനായ യാക്കോബിന്റെ മറ്റൊരു പേരാണ് ഇസ്‌റാഈൽ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മക്കളാണ് ഇസ്രായില്യർ. ആ ജനത ഉണ്ടാകുന്നതിന് മുമ്പ് തന്നെ ദൈവാനുഗ്രഹത്തിന് വിധേയമായ സ്ഥലമാണ് മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയുടെ അനുബന്ധപ്രദേശങ്ങളെന്നർത്ഥം.

പവിത്രഭൂമി

ഫറോവയുടെ പീഢനങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട ജനതയോട് മൂസാനബി ആവശ്യപ്പെട്ടത് ‘അല്ലാഹു നിങ്ങൾക്കായി നിശ്ചയിച്ച പവിത്ര ഭൂമിയിൽ പ്രവേശിക്കുക’ ( ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ) എന്നായിരുന്നുവെന്ന് ഖുർആൻ വ്യക്തമാക്കുന്നു (5: 21). ‘പവിത്രഭൂമി’യെന്ന് പരിഭാഷപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് ‘അർദ്വൽ മഖ്‌ദിസ’ എന്ന പദദ്വയത്തെയാണ്. ‘അർദ്വൽ മഖ്‌ദി’യിൽ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട ദേവാലയമാണ് ബൈത്തുൽ മഖ്‌ദിസ്. മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയുൾക്കൊള്ളുന്ന പ്രദേശത്തെയാണ് ഖുർആൻ അർദ്വൽ മഖ്‌ദിസയെന്ന് വിളിച്ചിരിക്കുന്നത്.

മധ്യപൗരസ്ത്യ ദേശത്ത് ജീവിച്ചിരുന്ന കാനാന്യർ പുരാതന കാലം മുതൽ തന്നെ ജറൂസലേമിലെ മോരിയാ കുന്നിനെ വിശുദ്ധസ്ഥലമായി കരുതിയിരുന്നുവെന്ന് ബൈബിൾ പണ്ഡിതന്മാർ വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. (റവ: എ സി ക്ലെയ്റ്റൻ: ബൈബിൾ നിഘണ്ടു, പുറം 447; “Jerusalem Archaeological Sites: Mount Moriah”, Jewish Virtual Library, https://www.jewishvirtuallibrary.org/) അബ്രഹാം മകനായ ഇസ്ഹാഖിനെ ബലിയർപ്പിക്കാനായി കൊണ്ടുപോയത് ഈ മലയിലേക്കാണ് എന്നാണ് ബൈബിൾ പറയുന്നത് (ഉൽപത്തി 22: 8). ഇസ്ഹാഖിന്റെ മകനായ യാക്കോബ് സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്കുള്ള ഭൂമിയിൽ നിന്നുള്ള ഗോവണിയായി സ്വപ്‍നം കണ്ട സ്ഥലവും ദൈവാലയം എന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹം കൽസ്‌തൂപം നാട്ടിയതും ഈ മലയിലാണ് (ഉൽപത്തി 28 : 11-22 ). ഈ മലയാണ് ഇന്ന് Temple Mount എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. കഅ്ബാലയത്തിന് ചുറ്റുമുള്ള മക്കൻ പ്രദേശങ്ങൾക്ക് മൊത്തത്തിൽ മസ്‌ജിദുൽ ഹറാം എന്ന് വിളിക്കുന്നത് പോലെ ഖുർആനും ഹദീഥുകളും മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയെന്ന് വിളിച്ചിരിക്കുന്നത് ഈ കുന്നിനെ മൊത്തത്തിലാണെന്നാണ് മനസ്സിലാകുന്നത്.

ബൈത്തുൽ മഖ്‌ദിസ്

മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയിൽ ആദ്യമായി ഒരു പ്രാർത്ഥനാമണ്ഡപം പണിയുന്നത് ഇസ്‌റാഈൽ ഗോത്രത്തിന്റെ പിതാവായ യാക്കോബിന്റെ പതിനൊന്നാം തലമുറയുടെ രാജാവായിരുന്ന ദാവീദാണെന്നാണ് ബൈബിൾ പറയുന്നത് (1 ദിനവൃത്താന്തം 21: 26). അദ്ദേഹത്തെ ഇസ്രാഈലിന്റെ രാജാവായി മാത്രമാണ് ബൈബിൾ പഴയനിയമം പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത്; ഖുർആനിലെ ദാവൂദ് നബിയാകട്ടെ ഭരണാധികാരിയും അതോടൊപ്പം തന്നെ പ്രവാചകനുമാണ്. ദാവൂദ് നബിക്ക് ഒരു പ്രാർത്ഥനാമണ്ഡപം (الْمِحْرَابَ) ഉണ്ടായിരുന്നതായി ഖുർആനും വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. (38: 21)

ദാവീദിന്റെ പ്രാർത്ഥനാമണ്ഡപം നിന്നിടത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിർദേശപ്രകാരം ഒരു പ്രാർത്ഥനാലയം പണിതത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകനായ സോളമനായിരുന്നുവെന്നാണ് ബൈബിൾ പറയുന്നത് (1 ദിനവൃത്താന്തം 22: 8-11). ഇതാണ് ഇംഗ്ലീഷിൽ ഒന്നാം ദേവാലയം (First Temple) എന്നും ഹിബ്രുവിൽ ബേത്ത് ഹാം മിഖ്ദാസ് ( בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ Bēṯ hamMīqdāš) എന്നും അറിയപ്പെടുന്നത്. അറബിയിൽ ബൈത്തുൽ മഖ്‌ദിസ് ( بَيْتَ الْمَقْدِسِ ) എന്നാണ് ഇതിന്ന് പറയുക. ഖുർആനിലെവിടെയും ഈ ബൈത്തുൽ മഖ്‌ദിസിനെക്കുറിച്ചോ അതാരാണ് നിർമ്മിച്ചതെന്നോ ഉള്ള സൂചനകളില്ല. നബിയുടെ നിശാപ്രയാണത്തെ(ഇസ്റാഅ്) ക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ അത് ഖുറൈശികൾ നിഷേധിച്ചപ്പോൾ ബൈത്തുൽ മഖ്‌ദിസ് അല്ലാഹു നബി(സ)ക്ക് കാണിച്ചുകൊടുത്തുവെന്നും നബി അതേക്കുറിച്ച് അവർക്ക് വിശദീകരിച്ചുകൊടുത്തുവെന്നും ബുഖാരിയിൽ ജാബിറു ബ്നു അബ്ദുല്ലയിൽ നിന്നുള്ള ഒരു നിവേദനത്തിൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.

മുപ്പതിനായിരം പ്രധാനതൊഴിലാളികളെയും എൺപതിനായിരം ചുമട്ടുകാരെയും എൺപതിനായിരം കല്ലുവെട്ടുകാരെയും മുവ്വായിരത്തി മുന്നൂറ് മേൽനോട്ടക്കാരെയും ഉപയോഗിച്ച് ഏതാണ്ട് എട്ട് വർഷങ്ങളെടുത്ത് സോളമൻ 957 ബി.സി. യിലാണ് ബേത്ത് ഹാം മിഖ്ദാസിന്റെ പണി പൂർത്തിയാക്കിയത് എന്നാണ് ബൈബിളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത് (1 രാജാക്കന്മാർ 5, 6, 7 അധ്യായങ്ങൾ). മന്നാ നിറച്ച സ്വർണപ്പാത്രവും, അഹറോൻറെ തളിർത്ത വടിയും, പത്തു കല്പനകളടക്കമുള്ള നിയമങ്ങൾ കൊത്തിയ ഫലകങ്ങളും സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന വാഗ്ദാനപേടകം ഇസ്രാഈല്യരുടെ ഈ ആരാധനാകേന്ദ്രത്തിലായിരുന്നു സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത്. ഇസ്‌റാഈൽ രാജാവായിരുന്ന യെഹോയാക്കീമിന്റെ ഭരണകാലത്ത് ബി.സി. 598 ൽ ജെറുസലേം ആക്രമിച്ച് കീഴടക്കിയ ബാബിലോണിയൻ രാജാവായ നെബുക്കദ്‌ നസർ രണ്ടാമൻ ഈ ആരാധനാലയം കൊള്ളയടിക്കുകയും വിലപ്പെട്ട വസ്തുക്കളെല്ലാം കടത്തിക്കൊണ്ടുപോവുകയും ചെയ്തു. പത്ത് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം BC 586 ൽ നസറിന്റെ പടയാളികൾ ജെറൂസലേം പട്ടണം കത്തിച്ചുകളഞ്ഞപ്പോൾ അതോടൊപ്പം സോളമൻ പണികഴിപ്പിച്ച ദേവാലയം പൂർണ്ണമായും കത്തി നശിച്ചുവെന്നാണ് ബൈബിൾ പറയുന്നത്. (2 രാജാക്കന്മാർ 24, 25 അധ്യായങ്ങൾ). നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടതിനുശേഷം 470 വർഷവും, 6 മാസവും, 10 ദിവസവും കഴിഞ്ഞ് അത് തീവച്ച് നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടതോടോപ്പം തന്നെ അവിടെയുള്ള ഇസ്രാഈല്യരെ അടിമകളാക്കി ബാബിലോണിലേക്ക് കൊണ്ടുപോവുകയും ചെയ്തു. ബി.സി. 586 മുതൽ 516 വരെ എഴുപത് വർഷം ദീർഘിച്ച ഈ അടിമത്തത്തെയാണ് ബാബിലോണിയൻ വിപ്രവാസം എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

രണ്ടാം ദേവാലയം

പേർഷ്യാ ചക്രവർത്തിയായിരുന്ന ദാരിയൂസ് ബാബിലോൺ ആക്രമിച്ച് കീഴടക്കി യഹൂദരെ സ്വാതന്ത്രരാക്കിയതിന് ശേഷം, ബി.സി. 536-ൽ ആണ് മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയിൽ രണ്ടാമത്തെ ദേവാലയത്തിൻറെ പണി തുടങ്ങുന്നതെന്ന് ബൈബിളിലെ എസ്രായുടെ പുസ്തകത്തിലെ ആദ്യ അധ്യായങ്ങളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാവും. രണ്ടാം ദേവാലയത്തിന്റെ നിർമ്മാണത്തിന് ഇസ്രാഈല്യർക്ക് പ്രചോദനം നൽകുകയും ദൈവികനിയമങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടാതെ സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്ത എസ്രായെ യഹൂദർ പരിഗണിക്കുന്നത് അഹരോന്റെ പരമ്പരയിലുള്ള പുരോഹിതനായാണ്. ഉസൈറിനെ ദൈവപുത്രനായി വരെ പരിഗണിക്കുന്നവർ യഹൂദർക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് ഖുർആൻ പറയുന്നുണ്ട്. (9: 30) നിർമ്മാണം തുടങ്ങി 21 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ബി.സി. 515 ൽ പൂർത്തിയായ ഈ ദേവാലയത്തിന് ഒന്നാം ദേവാലയത്തിൻറെ പ്രൗഢിയും ഗാംഭീര്യവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

അത് പ്രൗഢിയോടെ പുതുക്കിപ്പണിയാനാരംഭിച്ചത് ബിസി 37 മുതൽ 4 വരെയുള്ള കാലയളവിൽ റോമാസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സാമന്തരാജാവായി ഇസ്‌റാഈൽ ഭരിച്ച ഹേറോദേസ് ഒന്നാമനാണ്. ബി.സി. 20 ൽ ആരംഭിച്ച നിർമ്മാണം 40 വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് പൂർത്തിയായപ്പോൾ സോളമൻ നിർമ്മിച്ച ദേവാലയത്തെക്കാൾ വലുതും പ്രൗഢവുമായിത്തീർന്നു. യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ജനനസമയത്തെ രാജവായിരുന്നു ഹേറോദേസ് എന്ന് മത്തായിയുടെ സുവിശേഷത്തിലെ രണ്ടാം അധ്യായത്തിലെ പരാമർശങ്ങളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട്. ദേവാലയം പുതുക്കിപ്പണിതത്തോടൊപ്പം വിശുദ്ധമെന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന അതിന്റെ പരിസരത്ത് ഒരു ചുറ്റുമതിൽ കൂടി അദ്ദേഹം പണിയിപ്പിച്ചു. പതിനായിരം ജോലിക്കാർ പത്ത് വര്ഷം പണിയെടുത്താണത്രെ ഈ ചുറ്റുമതിൽ പൂർത്തിയാക്കിയത്. ഈ ചുറ്റുമതിലിന് ഉള്ളിലുള്ള സ്ഥലത്തെ മൊത്തത്തിൽ വിളിക്കുന്ന പേരാണ് മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സ.

മറിയം ബീവിയുടെ പള്ളി

തനിക്ക് ജനിക്കാൻ പോകുന്ന കുഞ്ഞിനെ യേശുമാതാവായിരുന്ന മറിയമിന്റെ അമ്മ ദേവാലയത്തിലേക്ക് നേർച്ചയാക്കിയ സംഭവം ബൈബിളിലില്ലാത്തതും ഖുർആനിൽ പരാമർശിക്കുന്നതുമായ ചരിത്രങ്ങളിലൊന്നാണ്. സകരിയ്യാ നബിയുടെ സംരക്ഷണത്തിലായിരുന്ന മറിയം ബീവി തന്റെ ബാല്യകാലം ചെലവഴിച്ചത് മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയിൽ ഹേറോദേസ് രാജാവ് രണ്ടാം ദേവാലയം നിർമ്മിക്കുന്ന കാലത്തായിരിക്കണം. അവിടുത്തെ പ്രാർത്ഥനാമണ്ഡപത്തിൽ വെച്ച് മറിയം ബീവിക്ക് അല്ലാഹുവിൽ നിന്ന് അത്ഭുതകരമായി ഭക്ഷണപദാർത്ഥങ്ങൾ ലഭിച്ചതായുള്ള ഖുർആൻ പറയുന്ന ചരിത്രത്തിലെ സംഭവങ്ങൾ നടന്നതെല്ലാം (ഖുർആൻ 3: 35-37) ആ ദേവാലയത്തിൽ വെച്ചുതന്നെയായിരിക്കണം. നാല് സുവിശേഷങ്ങളിലും (മത്തായി 21: 12–17, മാർക്കോസ് 11: 15–19, ലൂക്കോസ് 19: 45–48, യോഹന്നാൻ 2: 13–16) കാണുന്ന വാണിഭക്കാരെ പുറത്താക്കി കൊണ്ടുള്ള ദേവാലയശുദ്ധീകരണം നടന്നതും ബൈത്തുൽ മഖ്‌ദിസിന്റെ ഈ പുനർനിർമ്മാണവേളയിലായിരിക്കണം.

യഹൂദഭീകരതയും ദേവാലയത്തിന്റെ തകർച്ചയും

ബി.സി. 4-ൽ ഹേറോദേസ് ഒന്നാമൻ മരണപ്പെട്ടതോടെ മസ്ജിദുൽ അഖ്‌സയുൾക്കൊള്ളുന്ന യഹൂദ്യയുടെയും ശമര്യയുടെയും ഭരണമേറ്റെടുത്തത് മൂത്ത മകനായ അർക്കലിയോസായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാപ്തിക്കുറവ് മൂലം ഈ പ്രദേശങ്ങൾ റോമൻ ഗവർണ്മെന്റിന്റെ നേരിട്ടുള്ള ഭരണത്തിൻ കീഴിലായി. റോമൻ ഭരണകൂടം അവിടെ നിയോഗിച്ച കുറേന്യോസ് എന്ന ഗവർണ്ണറുടെ ഭരണപരിഷ്കാരങ്ങളോട് വിയോജിച്ചുകൊണ്ട് രൂപീകരിക്കപ്പെട്ട സെലോട്ടുകൾ (Zealots) ആണ് ലോകചരിത്രത്തിലെ ആദ്യത്തെ ഭീകരവാദപ്രസ്ഥാനമായി അറിയപ്പെടുന്നത്. റോമക്കാർക്കെതിരെ അവർ നടത്തിയ ആദ്യവിപ്ലവം അടിച്ചമർത്തപ്പെടുകയും നേതാവായിരുന്ന യൂദാ കൊല്ലപ്പെടുകയും ചെയ്തതോടെ അവർ താൽക്കാലികമായി ഇല്ലാതായി.

എ.ഡി 44-ൽ യഹൂദ്യ ഒരു ഔദ്യോഗിക റോമൻ പ്രവിശ്യയായി മാറിയതോടെ യഹൂദർക്കിടയിൽ അതിനോടുള്ള എതിർപ്പ് രൂക്ഷമായി. സെലോട്ടുകൾ പുനരുജ്ജീവിക്കപ്പെട്ടു. അവരിൽ നിന്ന് അതിഭീകരന്മാരായ മറ്റൊരു വിഭാഗം ഉടലെടുക്കുത്തത് ഇക്കാലത്താണ്. വസ്ത്രത്തിനുള്ളിൽ ഒളിച്ചു വെക്കാവുന്ന ഒരു ചെറിയ കഠാരയുമായി പൊതുസ്ഥലങ്ങളിൽ ചുറ്റിനടന്ന് റോമാക്കാരെയും അവരുമായി അനുഭാവം പുലർത്തിയിരുന്ന യഹൂദരെയും കൊലപ്പെടുത്തിയ ശേഷം ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിൽ മറഞ്ഞു കളയുകയും ചെയ്തിരുന്നതിനാൽ ഈ ഭീകരസംഘത്തെ ‘കഠാരക്കാർ’ എന്നർത്ഥം വരുന്ന സിക്കാരികൾ (Sicarii) എന്നാണ് വിളിച്ചത്. എ.ഡി 66 മുതൽ 70 വരെയുള്ള കാലയളവിൽ റോമാക്കാർക്കെതിരെ നടന്ന യഹൂദരുടെ കലാപത്തിന്റെ നേതൃത്വം സെലോട്ടുകൾക്കായിരുന്നു. കലാപത്തിൽ യഹൂദർ തകരുകയും ജെറുസലേം പട്ടണം റോമാക്കാരുടെ കീഴിലാവുകയും ചെയ്തു. സെലോട്ടുകൾ മസാദയിലെ അവരുടെ കോട്ടയിലേക്ക് പിൻവാങ്ങുകയും എ.ഡി.73-ൽ റോമൻ പടയാളികൾ അത് വളഞ്ഞപ്പോൾ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയുമാണ് ചെയ്തത്. ഈ കലാപത്തോടനുബന്ധിച്ച് റോമാ പടയാളികളാണ് ഹേറോദേസ് പുതുക്കിപ്പണിത ബൈത്തുൽ മഖ്‌ദസ് തകർത്തത്. യഹൂദ റബ്ബിമാരിൽ പലരും സെലോട്ടുകളാണ് ദേവാലയത്തിന്റെ നാശത്തിന് കാരണക്കാരെന്ന് വിമർശിച്ചിരുന്നുവെന്ന് തൽമൂദിലുള്ളതായി യഹൂദവിജ്ഞാനകോശം പറയുന്നുണ്ട്. (Jewish Encyclopedia, 2nd ed., Vol. 21, Page. 472)

വിലാപമതിൽ

യഹൂദർക്കെതിരെയുള്ള പടയോട്ടത്തിൽ റോമാ സൈന്യത്തെ നയിച്ച അന്ന് രാജകുമാരനും പിന്നീട് ചക്രവർത്തിയും ആയിത്തീർന്ന ടൈറ്റസ് ദേവാലയത്തെ നാശത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കണമെന്നും അത് റോമാക്കാരുടെ ദേവാലയമാക്കണമെന്നും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നുവെന്നും എന്നാൽ അദ്ദേഹം എത്തുന്നതിന് മുമ്പ് റോമൻ സൈന്യം അത് കത്തിച്ചുകളയുകയാണുണ്ടായതെന്നും ചരിത്രകാരനായ ജോസിഫസ് പറയുന്നുണ്ട് (https://josephus.org). ടൈറ്റസ് മസ്‌ജിദുൽ അഖ്സയിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോഴേയ്ക്കും അതിനെ പൊതിഞ്ഞുള്ള പടിഞ്ഞാറൻ മതിൽ ഒഴികെ ബാക്കിയെല്ലാം തകർക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ആ മതിൽ മാത്രമാണ് അദ്ദേഹത്തിന് തകർക്കപ്പെടാതെ സംരക്ഷിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞത്. എ ഡി 70 ൽ റോമാക്കാർ ബൈത്തൽ മഖ്‌ദസ് തകർത്തതോടെ ഇസ്രാഈല്യരുടെ നിർമ്മിതിയായി അവിടെ അവശേഷിച്ചത് ഈ പടിഞ്ഞാറൻ മതിൽ (western wall) മാത്രമാണ്. ദേവാലയത്തിന്റെ തകർച്ചയ്ക്ക് ശേഷം യഹൂദർ ആ മതിലിൽ തല ചേർത്ത് തങ്ങളുടെ നഷ്ടസ്വപ്നത്തെയോർത്ത് വിലപിച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതിനാൽ ആ മതിലിനെ ‘വിലാപത്തിന്റെ മതിൽ’ (wailing wall) എന്നും വിളിക്കാറുണ്ട്.

റോമാക്കാരുടെ യഹൂദപീഢനങ്ങൾ

ജെറുസലേം പട്ടണം തകർക്കപ്പെട്ടതോടെ അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന യഹൂദരിൽ ഭൂരിപക്ഷവും പ്രവാസികളായി അടുത്ത പ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് കുടിയേറി. റോമൻ ആധിപത്യത്തിനെതിരെ 115 ൽ നടന്ന കിറ്റോസ് യുദ്ധവും (Kitos War) മതപീഡനങ്ങൾക്കെതിരെ 132 ൽ നടന്ന ബാർ കോഖ്ബ വിപ്ലവവും (Bar Kokhba revolt) അടിച്ചമർത്തിയ റോമാസാമ്രാജ്യം അവശേഷിച്ച യഹൂദന്മാരെ ക്രൂരമായി പീഡിപ്പിക്കാനാരംഭിച്ചു. റബ്ബിമാരെ കൊന്നൊടുക്കുകയും തോറയും ഹിബ്രു കലണ്ടറും ചേലാകർമ്മവും നിരോധിക്കുകയും മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയിൽ ബാക്കിയായിരുന്ന വിശുദ്ധ ലിഖിതങ്ങൾ കത്തിക്കുകയുമെല്ലാം ചെയ്തത് ഹാഡ്രിയൻ (Hadrian) ചക്രവർത്തി (117 – 138) യാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ യഹൂദപീഡനങ്ങൾ അതിന്റെ മൂർച്ഛയിലെത്തിയത് തകർന്ന ജറൂസലേമിനെ റോമാ കോളനിയാക്കിയതോടെയാണ്.

ബൈത്തുൽ മഖ്‌ദിസ് നിന്നിടത്ത് റോമൻ ദേവനായ ജുപിറ്ററിന്റെ ക്ഷേത്രം പണിയുകയും ജറൂസലേമിന്റെ പേര് മാറ്റി ഐലിയ കാപ്പിറ്റോലിന (Aelia Capitolina) എന്ന ലാറ്റിൻ പേര് നല്കുകയും റോമൻ സൈനികരുടെ താമസസ്ഥലമാക്കി അതിനെ മാറ്റുകയുമെല്ലാം ചെയ്തത് ഹാഡ്രിയൻ ചക്രവർത്തിയാണ്. അറബ് രചനകളിൽ ജറൂസലേമിനെ വിളിച്ചിരിക്കുന്ന ഈലിയ ഈ ലാറ്റിൻ നാമത്തിന്റെ അറബ് രൂപാന്തരീകരണമാണ്. ജെറുസലേം പട്ടണത്തിലോ അതിന്നടുത്ത സ്ഥലങ്ങളിലോ ഒന്നും ജൂതന്മാർ താമസിക്കരുതെന്ന വിലക്കുണ്ടായിരുന്നു. തങ്ങളുടെ ദേവാലയം തകർക്കപ്പെട്ടതിനെ അനുസ്മരിക്കുന്ന വർഷത്തിൽ ഒരിക്കലുള്ള ജൂതവിലാപദിവസ (Tisha B’Av) ത്തിലല്ലാതെ മറ്റൊരിക്കലും അവർക്ക് ജറൂസലേമിലേക്ക് പ്രവേശനം നൽകേണ്ടതില്ലെന്ന തീരുമാനമെടുത്തതും ഈ ചക്രവർത്തി തന്നെ!

ഫിലസ്തീൻ

ജറൂസലേമിന് ചുറ്റുമുള്ള റോമൻ ഭരണപ്രദേശങ്ങൾക്ക് മൊത്തത്തിൽ സിറിയ പലസ്തീന (Syria Palaestina) എന്ന് വിളിക്കാനാരംഭിച്ചതും അതിന്റെ തലസ്ഥാനമായി സീസറിയ മാരിട്ടീമ (Caesarea Maritima) യെ നിശ്ചയിച്ചതുമെല്ലാം ഹാഡ്രിയൻ ചക്രവർത്തിയുടെ കാലത്തായിരുന്നു. ക്രിസ്താബ്ദം 132 ലാണ് ഈ പ്രദേശത്തെ ഔദ്യോഗികമായി ഫിലസ്തീൻ എന്ന് വിളിക്കാനാരംഭിച്ചതെങ്കിലും ക്രിസ്തുവിന് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുമ്പ് തന്നെ ഫിലിസ്ത്യനരുടെ വാസസ്ഥലമെന്ന നിലയിൽ ഈ പ്രദേശത്തെ ഫിലിസ്തീൻ എന്ന് വിളിക്കുന്ന സമ്പ്രദായം നിലനിന്നിരുന്നുവെന്നാണ് ഗവേഷകന്മാർ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ഈജിപ്തിലെ രാംസെസ് രണ്ടാമൻ ഫറോവയുടെ ശവകുടീരക്ഷേത്രത്തിൽ ബിസി 1190 ൽ എഴുതിയ ഒരു ചുവർ ലിഖിതത്തിലാണ് ഫിലിസ്ത്യനരെക്കുറിച്ച ആദ്യത്തെ പരാർമർശമുള്ളതെന്ന് Encyclopedia Brittanica വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.

ക്രൈസ്തവ തീർത്ഥാടനകേന്ദ്രം

ക്രിസ്തുവിന്റെ ജനനവും അത്ഭുതങ്ങളും സുവിശേഷപ്രവർത്തനങ്ങളും അപ്പോസ്തലന്മാരുടെ പ്രബോധനപ്രവർത്തങ്ങളുമെല്ലാം നടന്നത് ജെറുസലേമിലും പരിസരപ്രദേശങ്ങളിലുമായിരുന്നെങ്കിലും ആ പ്രദേശങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും പ്രാധാന്യങ്ങൾ കല്പിക്കപ്പെട്ടതായി അപ്പോസ്തലപ്രവർത്തികളിലോ നാലാം നൂറ്റാണ്ട് വരെയുള്ള ക്രൈസ്തവസാഹിത്യങ്ങളിലോ ഒന്നും കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല. ജെറുസലേമിന് പ്രത്യേകമായ പ്രാധാന്യം കൽപ്പിക്കുകയും അവിടേക്ക് തീർത്ഥയാത്ര നടത്തുകയുമെല്ലാം ചെയ്യുന്ന സമ്പ്രദായങ്ങൾ ക്രൈസ്തവർക്കിടയിൽ ആരംഭിച്ചത് നാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ റോമാ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഔദ്യോഗികമതമായി ക്രിസ്തുമതം തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടതോടെയാണ്.

ക്രിസ്താബ്ദം 312 ൽ താൻ ക്രിസ്തുമതം സ്വീകരിച്ചുവെന്ന് അവകാശപ്പെട്ട കോൺസ്റ്റന്റൈൻ ചക്രവർത്തിയുടെ ശ്രമഫലമായുണ്ടായ 313 ലെ മിലൻ ശാസനയിലൂടെ (Edict of Milan) റോമാ സാമ്രാജ്യത്തിലെ ക്രൈസ്തവർ സവിശേഷമായി പരിഗണിക്കപ്പെടുവാൻ ആരംഭിച്ചതിന് ശേഷം അദ്ദേഹം തന്റെ മാതാവായ ഹെലനയെ ജെറുസലേമിലേക്ക് പറഞ്ഞയക്കുകയും ക്രിസ്തുവിന്റെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്ത ശേഷമാണ് ജെറുസലേം ഒരു ക്രൈസ്തവ തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രമാകുന്നത്. ആദ്യത്തെ ക്രിസ്ത്യൻ തീർത്ഥാടകയായി പരിഗണിക്കപ്പെടുന്ന സെന്റ് ഹെലന വിശുദ്ധയായി വാഴ്ത്തപ്പെടുന്നതും അക്കരണത്താലാണ്.

ക്രിസ്തുവിന്റെ ജന്മസ്ഥലമെന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന ബെത്‌ലഹേമിലെ ഗുഹക്ക് മുകളിൽ വിശുദ്ധ ഹെലന 326 ൽ സ്ഥാപിച്ച ഫിലസ്തീനിലെ ആദ്യത്തെ ക്രൈസ്തവദേവാലയമായ ചർച്ച് ഓഫ് നേറ്റിവിറ്റി, കുരിശുമരണത്തിനും പുനരുത്ഥാനത്തിനുമിടയിൽ ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരം സൂക്ഷിച്ചതായി കരുതപ്പെടുന്ന കല്ലറയ്ക്ക് മുകളിൽ 356 ൽ അവർ തന്നെ സ്ഥാപിച്ച ചർച്ച് ഓഫ് ദി ഹോളി സെപുൽക്കർ എന്നിവയാണ് പ്രധാനപ്പെട്ട ക്രൈസ്തവതീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങൾ. ഹാഡ്രിയൻ ചക്രവർത്തി 133 ൽ സ്ഥാപിച്ച ജുപിറ്റർ ദേവന്റെ ക്ഷേത്രം തകർത്ത് അവിടെ ഹോളി സെപുൽക്കർ പണിയാനാണ് വിശുദ്ധ ഹെലന കല്പിച്ചത്.

സോളമന്റെ ദേവാലയവും ക്രിസ്ത്യാനികളും

ജറുസലേം തങ്ങളുടെ ആധിപത്യത്തിലായിരുന്ന കാലത്തൊന്നും തന്നെ ബൈബിൾ പഴയ നിയമത്തിൽ പല തവണ പരാമർശിച്ചിട്ടുള്ള സോളമന്റെ ദേവാലയം പുതുക്കിപ്പണിയാനോ അവിടെ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള സ്മാരകമെങ്കിലും നിർമ്മിക്കുവാനോ വിശുദ്ധ ഹെലനയടക്കമുള്ള ഒരു ക്രൈസ്തവ വ്യക്തിത്വവും പരിശ്രമിച്ചിട്ടില്ല. തിയോഡോസിസ് ഒന്നാമന്റെ ഭരണകാലത്ത് 380 ൽ പുറപ്പെടുവിച്ച തെസ്സലോനിക്ക ശാസനയിലൂടെ (Edict of Thessalonica) നൈസിയൻ ക്രിസ്തുമതത്തെ റോമിന്റെ ഔദ്യോഗികമതമായും മറ്റ് ക്രിസ്ത്യൻ വിഭാഗങ്ങളെയെല്ലാം അനൗദ്യോഗികവും പീഢനങ്ങൾക്ക് വിധേയമാക്കാവുന്ന പാഷണ്ഡതകളായും പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടതിന് ശേഷവും തകർക്കപ്പെട്ടുകിടക്കുന്ന ബേത്ത് ഹാം മിഖ്ദാസിന്റെ പുനർനിർമ്മാണത്തിനോ അവിടെ ഏതെങ്കിലും രീതിയിലുള്ള ഒരു ദേവാലയം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനോ ഉള്ള യാതൊരു ശ്രമവും റോമാസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നോ മറ്റേതെങ്കിലും ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നോ ഉണ്ടായിട്ടില്ല.

തകർന്ന ദേവാലയം നിന്ന സ്ഥലത്ത് നഗരമാലിന്യങ്ങൾ നിക്ഷേപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന എ ഡി 70 മുതൽക്കുള്ള തങ്ങളുടെ സമ്പ്രദായം തുടരുകയാണ് ക്രിസ്തുമതം ഔദ്യോഗികമതമായതിന് ശേഷവും റോമാക്കാർ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നത്. ജൂതവിലാപദിവസത്തിൽ മാത്രം ജറൂസലേമിലേക്ക് ജൂതന്മാർക്ക് പ്രവേശനം നൽകുകയെന്ന ഹാഡ്രിയൻ ചക്രവർത്തിയുടെ തീരുമാനം തുടരുകയാണ് കോൺസ്റ്റന്റൈൻ ചക്രവർത്തിയും പിൻഗാമികളും ചെയ്തത്.

ക്രൈസ്തവരുടെ യഹൂദപീഢനങ്ങൾ

റോമിന്റെ ഔദ്യോഗികമതം ക്രൈസ്തവതയായപ്പോൾ ജെറുസലേമിലും പരിസരങ്ങളിലുമുള്ള യഹൂദന്മാർ കൂടുതൽ പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുകയാണ് ചെയ്തത്. ഇതിന്ന് ഒരു ഇടക്കാലാശ്വാസമുണ്ടായത് റോമിന്റെ പരാജയത്തോടെയാണ്. ബൈസന്റൈൻ റോമിനെ സസാനിയൻ പേർഷ്യൻ ജനറലായ ഷർവഹാസിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള സൈന്യം 614 ൽ പരാജയപ്പെടുത്തിയത് യഹൂദർക്ക് ആശ്വാസമായി. പേർഷ്യക്കാർ ജറുസലേം പട്ടണത്തിന്റെ ഭരണം ഏൽപ്പിച്ചത് ജൂതനേതാവായ നെഹമിയാ ബെൻ ഹുശീലിനെയാണ്. റോമിലെ ക്രിസ്ത്യൻ ഭരണത്തിന്റെ പീഡനങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുകയെന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ ഷർവാഹാസിന്റെ സൈന്യത്തിൽ ചേർന്ന യഹൂദന്മാരോടുള്ള പ്രത്യുപകാരമായിരുന്നു അത്. അതോടെ അയൽപ്രദേശങ്ങളിലെല്ലാം ഉള്ള ജൂതന്മാർ ജറുസലേമിലേക്ക് കുടിയേറാൻ തുടങ്ങി.

ജെറുസലേമിലേക്കുള്ള യഹൂദരുടെ കുടിയേറ്റം സഹിക്കാൻ കഴിയാതെ ക്രിസ്ത്യാനികൾ ജൂതന്മാർക്കെതിരെ കലാപം അഴിച്ചുവിടുകയും നെഹമിയാ അടക്കമുള്ള പല ജൂതനേതാക്കളെയും വധിക്കുകയും ചെയ്‌തു. ഇതിൽ കോപാകുലനായെത്തിയ ഷർവഹാസിന്റെ സൈന്യം തൊണ്ണൂറായിരത്തോളം ക്രിസ്ത്യാനികളെ കൊന്നൊടുക്കി. ജറുസലേമിലെ പാത്രിയാർക്കീസായിരുന്ന സക്കറിയാസിനെയടക്കം മുപ്പത്തിഅയ്യായിരത്തിലധികം പേരെ മെസൊപ്പൊട്ടോമിയയിലേക്ക് നാടുകടത്തുകയും അടിമകളാക്കിമാറ്റി വിൽക്കുകയും ചെയ്തു. യേശുവിനെ ക്രൂശിച്ചു കൊന്നതായി ക്രൈസ്തവർ വിശ്വസിക്കുന്ന ‘യാഥാർത്ഥ കുരിശ്‌’ (The True Cross) അവിടെ നിന്ന് എടുത്ത് മാറ്റി പേർഷ്യൻ തലസ്ഥാനമായ ടെസിഫോണിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. ക്രിസ്തുവിന്റെ കല്ലറയായി കരുതപ്പെടുന്ന സ്ഥലത്ത് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട ചർച്ച് ഓഫ് ദി ഹോളി സെപുൽക്കർ അടക്കം നിരവധി ചർച്ചുകൾ അഗ്നിക്കിരയാക്കി.

സോളമന്റെ ദേവാലയം നിന്നിരുന്ന മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയിൽ ക്രിസ്താബ്ദം 70 ന് ശേഷം ആദ്യമായി യഹൂദന്മാർ ഒരു ദേവാലയം നിർമ്മിക്കുകയും ആരാധനകൾ നടത്തുകയും ചെയ്തത് പേർഷ്യക്കാരുടെ ഭരണകാലത്താണ്.

എന്നാൽ 617 ആയപ്പോഴേക്ക് പേർഷ്യക്കാർ തങ്ങളുടെ നയം മാറ്റുകയും ക്രൈസ്തവരെ പ്രീണിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. ഭരണം ഏല്പിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ജൂതന്മാരുടെ കഴിവുകേടുകളും ക്രൈസ്തവരുടെ മുഖ്യപുരോഹിതനായിരുന്ന മോഡസ്റ്റോസ് പാത്രിയാർക്കീസായി സ്ഥാനമേറ്റെടുത്തശേഷമുള്ള പേർഷ്യക്കാരെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുന്ന നടപടികളുമാണ് ഈ നയം മാറ്റത്തിന് കാരണമായത്. മോഡസ്റ്റോസിനെ അവിടുത്തെ ഭരണനിർവ്വഹണ ചുമതല ഏൽപ്പിക്കാൻ വരെ പേർഷ്യക്കാർ തയ്യാറായി. അതോടെ ജറൂസലേമിലേക്കുള്ള ജൂതന്മാരുടെ കുടിയേറ്റത്തിന് വിലക്ക് കല്പിക്കുകയും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നവരെ മെല്ലെ മെല്ലെ പുറത്താക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. മസ്‌ജിദുൽ അഖ്‌സയിൽ യഹൂദന്മാർ നിർമ്മിച്ച ദേവാലയത്തെ തകർക്കുകയും പ്രാർത്ഥനാമണ്ഡപങ്ങൾ നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തത് മോഡസ്റ്റോസിന്റെ നേതൃത്വത്തിലാണ്.

പേർഷ്യൻ ചക്രവർത്തിയായിരുന്ന ഖുസ്രു രണ്ടാമൻ 628 ൽ കൊല്ലപ്പെട്ടുവെങ്കിലും ഷർവഹാസിന്റെ കൈകളിൽ തന്നെയായിരുന്ന ജറൂസലേമിന്റെ ഭരണം റോമിന്റെ കൈകളിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നത് രണ്ട് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ്. ‘യഥാർത്ഥ കുരിശും’ മറ്റ് ക്രൈസ്തവ തിരുശേഷിപ്പുകളും ജെറുസലേമിലേക്ക് തിരിച്ചു കൊണ്ട് വരികയും ബാബിലോണിയയിലും മറ്റും പ്രവാസത്തിലായിരുന്ന ജറുസലേം വാസികളായിരുന്ന ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് തിരിച്ച് വരാനും തങ്ങളുടെ താമസസ്ഥലങ്ങൾ പുനർനിമ്മിക്കുവാനുമുള്ള സൗകര്യങ്ങൾ ഒരുക്കിക്കൊടുക്കയും ചെയ്തത് ഇക്കാലത്താണ്. 630 മാർച്ച് 21 ന് ഹിറാക്ളിയസ് ചക്രവർത്തി നേരിട്ടെത്തി കുരിശടക്കമുള്ള തിരുശേഷിപ്പുകൾ യഥാസ്ഥാനങ്ങളിൽ പുനഃപ്രതിഷ്ടിച്ചത് വീണ്ടും ജറുസലേം ക്രൈസ്തവറോമിന്റെ പൂർണ്ണമായ അധീനതയിലായിത്തീർന്നുവെന്നതിന്റെ പ്രഖ്യാപനമായിരുന്നു.

ജറൂസലേമിന്റെ റോം ഭരണകാലത്ത് നടന്നത് അക്ഷരാർത്ഥത്തിലുള്ള ജൂതനിർമ്മൂലനമായിരുന്നു. ആദ്യം ജറൂസലേമിൽ നിന്ന് അവരെ പുറത്താക്കി. ജറൂസലേമിന് മൂന്ന് നാഴിക അകലെ മാത്രമേ ജൂതന്മാർക്ക് താമസിക്കുവാൻ അവകാശമുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പിന്നെ അവരെ മതപരിവർത്തനത്തിന് നിർബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ജൂതനേതാവായ തിബേരിയാസുകാരനായ ബെഞ്ചമിനും കുറേ കൂട്ടാളികളും നബ്‌ളൂസിൽ വെച്ച് മാമോദീസ മുങ്ങിക്കൊണ്ട് തങ്ങളുടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ജെറുസലേമിലേക്ക് അവർക്കും പ്രവേശനമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ജറൂസലേമിൽ നിന്ന് തുടങ്ങിയ ജൂത കൂട്ടക്കൊല ഗലീലിയിലെ മറ്റു പ്രദേശങ്ങളിലേക്കും നീണ്ടു. ഈജിപ്തിലേക്ക് പലായനം ചെയ്യുകയും ആൾതാമസമില്ലത്ത മലമുകളിൽ കയറി രക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്ത ജൂതന്മാർ മാത്രമാണ് വധിക്കപ്പെടാതിരുന്നത്.

യേശുവിനെ കൊന്നവരാണെന്നതും പേർഷ്യക്കാരെ സഹായിച്ചുവെന്നതും മാത്രമായിരുന്നില്ലത്രെ ഹിറാക്ളിയസിന്റെ ജൂതവിരോധത്തിന് കാരണം. ചേലാകർമ്മം ചെയ്ത ഒരു വിഭാഗം തന്റെ സിംഹാസനം കീഴടക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നുവത്രെ. ചേലാകർമ്മം ചെയ്യുന്നവരായ ജൂതന്മാരെ കൊന്നൊടുക്കാനും നിർബന്ധിച്ച് മതപരിവർത്തനം ചെയ്യിക്കുവാനും ഇതിനൊന്നും കഴിയാത്തവരെ നാടുകടത്താനുമെല്ലാം അദ്ദേഹം ധൃഷ്ടമായത് അവർ തന്റെ സിംഹാസനത്തിന് ഭീഷണിയാണെന്ന് കരുതിക്കൊണ്ടായിരുന്നുവെന്നർത്ഥം.

വിമർശനം:

സൂര്യനാണല്ലൊ ഭൂമിയിലെ ഋതുക്കൾക്ക് കാരണം. അപ്പോൾ നരകത്തിൻ്റെ ശ്വാസമൊ/വിടുതിയൊ ആണ് കാലാവസ്ഥകൾക്ക് കാരണം എന്ന ഹദീസ് ശാസ്ത്ര വിരുദ്ധമല്ലെ ? കൂടാതെ പനി നരകത്തിൻ്റെ ചൂടാണെന്നും, മലക്ക് മേഘങ്ങളെ തെളിച്ചു കൊണ്ടു പോകുമ്പോഴുള്ള ശബ്ദവും വെളിച്ചവുമാണ് ഇടിമിന്നൽ എന്നും ഹദീസുകളിൽ വിവരിക്കപ്പെട്ടതെല്ലാം യാഥാർത്ഥ്യത്തോടും യുക്തിയോടും നിരക്കാത്തതല്ലെ ?

വിമർശനവിധേയമായ ഹദീസ്:

اشْتَكَتِ النَّارُ إلى رَبِّهَا، فَقالَتْ: يا رَبِّ أَكَلَ بَعْضِي بَعْضًا، فأذِنَ لَهَا بنَفَسَيْنِ، نَفَسٍ في الشِّتَاءِ، وَنَفَسٍ في الصَّيْفِ، فَهْوَ أَشَدُّ ما تَجِدُونَ مِنَ الحَرِّ، وَأَشَدُّ ما تَجِدُونَ مِنَ الزَّمْهَرِيرِ.

“നരകം തൻ്റെ രക്ഷിതാവിനോട് പരാതിപ്പെട്ടു: “എൻ്റെ ചില ഭാഗം ചിലതിനെ തിന്നു”. അപ്പോൾ രണ്ട് ആശ്വാസം/ശ്വാസം* സമയം നരകത്തിന് അനുവദിക്കപ്പെട്ടു. ഒരു ആശ്വാസം/ശ്വാസം ശൈത്യകാലത്തും മറ്റൊന്ന് ഉഷ്ണകാലത്തുമാണ്. അത് നിങ്ങൾ (ഈ കാലാവസ്ഥകളിൽ) അനുഭവിക്കുന്ന തീക്ഷ്ണമായ ചൂടും തണുപ്പുമാണ്.”
(സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി: 3260, സ്വഹീഹു മുസ്‌ലിം: 617)

* ഹദീസിലെ (النَّفَسُ) എന്ന പദത്തിന് ആശ്വാസം/ശ്വാസം എന്നീ രണ്ട് അർത്ഥവും കൽപ്പിക്കാവുന്നതാണ്.

മറുപടി:

“പാവ”ലോകത്ത്, ഒരു “വിശ്വാസി- നിഷേധി” സംവാദം നടക്കുന്നു!

വിശ്വാസികളുടെ പക്ഷത്തു നിന്ന് വിഷയമവതരിപ്പിച്ച “പാവ” പണ്ഡിതൻ തൻ്റെ അവതരണത്തിന് ഇപ്രകാരം വിരാമം കുറിച്ചു:

“ചുരുക്കത്തിൽ, നാം പാവകൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് മനുഷ്യ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് കളിക്കാനാണ്.

രാവിലെ പെൺകുട്ടിയാണ് നമ്മളെയും കൊണ്ട് കളിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് അധികം പരിക്കൊന്നും നമുക്ക് ഉണ്ടാവാത്തത്. വൈകുന്നേരം നമ്മളെയും കൊണ്ട് കളിക്കുന്നത് ആൺകുട്ടിയാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് വൈകുന്നേരം നമ്മുടെ പരിക്കുകൾ കൂടുന്നതും.

എന്തു കൊണ്ടാണ് നാം പാട്ട് പാടുന്ന പാവകളായത് ? മനുഷ്യ കുട്ടികൾക്ക് പാട്ടു കേൾക്കാൻ ഇഷ്‌ടമായതു കൊണ്ടാണത്.

എന്തുകൊണ്ടാണ് -പാവകളായ- നമ്മുടെ ശരീരം മിനുസമുള്ളതായത് എന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ?
കൂർത്ത ഭാഗങ്ങളുണ്ടായാൽ, കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മൃദുലമായ കൈകളിൽ മുറിവേൽക്കും എന്നതുകൊണ്ടാണത്.

നമ്മുടെ വലിപ്പം ഇത്രയായി തിട്ടപ്പെടുത്തപ്പെട്ടു എന്നതിനും ഒരു കാരണമുണ്ട്. നാം നന്നേ ചെറുതായാൽ കുട്ടികൾ നമ്മെ വിഴുങ്ങിക്കളഞ്ഞേക്കും, നാം വളരെ വലുതായാൽ കുട്ടികൾക്ക് നമ്മെ താങ്ങാൻ കഴിയില്ല എന്നതിനാലുമാണത്.

നമ്മുടെ പ്രകൃതത്തിനും സൃഷ്ടിപ്പിനും ഓരോ ചലനത്തിനു പോലും അർത്ഥവും ലക്ഷ്യവുമുണ്ട് എന്ന് ചുരുക്കം…”

എതിർ പക്ഷത്തു നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന, നിഷേധിയായ പാവ പരിഹാസപൂർവ്വം ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു:

“യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾക്ക് നിരക്കാത്ത, ശാസ്ത്ര വിരുദ്ധമായ എത്ര വലിയ വിഡ്ഢിത്തങ്ങളാണ് മറുപക്ഷം ഇവിടെ വിശദീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്!

രാവിലെ പെൺകുട്ടിയും വൈകുന്നേരം ആൺകുട്ടിയുമാണ് നമ്മളെയും കൊണ്ട് കളിക്കുന്നത് എന്നതിനാലല്ല നമ്മുക്ക് പരിക്ക് കൂടുകയും കുറയുകയും ചെയ്യുന്നത്. മറിച്ച് രാവിലെ നമ്മുടെ ശരീരം സ്വഭാവികമായും ശാന്തമായതു കൊണ്ടാണ് നമ്മുക്ക് പരിക്കുകൾ കുറയുന്നത്. വൈകുന്നേരങ്ങളിലാകട്ടെ നമ്മുടെ ശരീരം പ്രകൃത്യാ ചലനാത്മകമാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് പരിക്കുകൾ കൂടുന്നത്. ആൺകുട്ടിയും പെൺകുട്ടിയും മാറി മാറി കളിക്കുന്നതിനാലാണ് പരിക്കുകളിൽ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ ഉണ്ടാവുന്നത് എന്ന അന്ധവിശ്വാസം (നമ്മുടെ പരിക്കുകളെ കുറിച്ചും പ്രതിവിധികളെ കുറിച്ചുമുള്ള) വൈദ്യ ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ പുരോഗമനത്തിന് തടസ്സമാണ്.

മനുഷ്യ കുട്ടികൾക്ക് പാട്ടു കേൾക്കാൻ ഇഷ്‌ടമായതു കൊണ്ടാണ് നാം പാട്ടുകാരായത് എന്ന വാദം വിചിത്രം തന്നെ!
മെക്കാനിക്കൽ ഫോണോഗ്രാഫ്, ടേപ്പ് റെക്കോർഡറുകൾ, ഇലക്ട്രോണിക് സിന്തസൈസർ എന്നിവയൊക്കെയാണ് നാം പാട്ടുകാരാവാൻ കാരണം എന്ന് ശാസ്ത്രം ഇന്ന് തെളിയിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

കുട്ടികളുടെ കൈകളിൽ മുറിവാവരുത് എന്നതാണ് നമ്മുടെ ശരീരത്തിൻ്റെ മിനുസത്തിന് കാരണം എന്ന വിശ്വാസം അതിനേക്കാൾ വലിയ തമാശ! സിലിക്കണു കൊണ്ട് നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടതിനാലാണ് നമ്മുടെ ശരീരം ഇത്ര മൃദുലം എന്ന വിവരം പോലും ഇവർക്കില്ലെ?!

പിന്നെ, നമ്മളെ വിഴുങ്ങാൻ മാത്രം വലുതാണ് ഈ കുട്ടികൾ എങ്കിൽ നമ്മളെ താങ്ങാനും അവർക്ക് കഴിയേണ്ടതല്ലെ?…

ചുരുക്കത്തിൽ, നമ്മുടെ സൃഷ്ടിപ്പും പ്രകൃതിയും ചലനങ്ങളാസകലവും ആകസ്മികതകൾ മാത്രമാണ്. ഒന്നിനും വസ്തുനിഷ്ഠമായ ഒരു അർത്ഥവും ലക്ഷ്യവും ഇല്ല…

സംവാദം കരഘോഷങ്ങളുടെ ആരവങ്ങളോടെ തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു…

ഭൗതിക ലോകത്തെയും പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളെയും വിശകലനം ചെയ്യുമ്പോൾ (ഇസ്‌ലാം) മതവും ശാസ്ത്രവും മിക്കവാറും രണ്ട് വ്യത്യസ്ത മേഖലകളെയും കാരണങ്ങളെയുമാണ് ചർച്ച ചെയ്യുന്നത് എന്ന് പാവ ലോകത്തെ ഈ വിശ്വാസി-നിഷേധി സംവാദത്തിലൂടെ വായനക്കാർക്ക് മനസ്സിലായിരിക്കുമല്ലൊ. ശാസ്ത്രം പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഭൗതിക കാരണങ്ങളെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമ്പോൾ മതം ആ പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ ഭൗതിക കാരണങ്ങൾക്ക് പിന്നിലെ ദൈവിക ലക്ഷ്യത്തെയും ഉദ്ദേശ്യത്തേയുമാണ് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത്. ഈ രണ്ട് വിശദീകരങ്ങളും തമ്മിൽ വൈരുദ്ധ്യമില്ലെന്ന് “പാവ സംവാദ” ത്തിലൂടെ മനസ്സിലാക്കാമല്ലൊ. പാവകൾ വിനോദ ഉപകരണങ്ങളാണെന്നും അവയുടെ സൃഷ്ടിപ്പിലെ ഓരോ ഭൗതിക കാരണങ്ങൾക്കും (ആകാരം, മൃതുലത, പാട്ട്, പരിക്കുകൾ) പിന്നിൽ അഭൗതിക (പാവേതര) കാരണങ്ങൾ ഉണ്ട് എന്നും അംഗീകരിക്കാനും, ഈ ഭൗതികവും അഭൗതികവുമായ കാരണങ്ങളെ പരസ്പരം സംയോജിപ്പിക്കാനും ഒരു നിഷേധിക്ക് കഴിയില്ല. അതിന് കാരണം നിഷേധി, പാവലോകത്തിനപ്പുറം ഉള്ളതെല്ലാം നിഷേധിക്കുന്നു എന്നത് മാത്രമല്ല. ഒരു പ്രതിഭാസത്തിന് ഒരേ സമയം പല കാരണങ്ങളും വ്യാഖ്യാനങ്ങളും ഉണ്ടാവൽ ബുദ്ധിപരമാണ്, എന്ന് തത്ത്വത്തിലെങ്കിലും അംഗീകരിക്കാനുള്ള യുക്തിയൊ വിനയമൊ ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടു കൂടിയാണത്. പാവയുടെ മെയ്യഴകിന് കാരണം സിലിക്കണെന്ന ഭൗതിക കാരണമാണ് എന്നതോടൊപ്പം തന്നെ, പാവ കൊണ്ട് കളിക്കുന്ന കുട്ടിയുടെ പിഞ്ചു കൈയ്യിൽ മുറിവേൽക്കാതിരിക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യ-ലക്ഷ്യപരമായ (Intentional- Purposefull) കാരണം കൂടി ഉണ്ട് എന്ന് ഒരാൾ അംഗീകരിച്ചാൽ അവ തമ്മിൽ എങ്ങനെ വൈരുദ്ധ്യമാവും ?!
പാവ ലോകത്തെ ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ വളർച്ചക്കോ പുരോഗമനത്തിനൊ ഈ ഉദ്ദേശ്യ-ലക്ഷ്യപരമായ കാരണം എങ്ങനെ തടസ്സമാവും ?!

പാവലോകത്തിനപ്പുറം ഒരു ലോകമില്ലെന്നും, പാവപ്രകൃതിക്ക് ഒരു ഉദ്ദേശ്യ-ലക്ഷ്യവും ഇല്ലെന്നും ഒരു പാവക്ക് കാരണങ്ങളൊന്നും കൂടാതെ വാദിക്കാം. പക്ഷെ ഈ നിഷേധത്തിന് തെളിവായി, പാവ ലോകത്തെ ഭൗതിക കാരണങ്ങൾ ഉദ്ധരിക്കുന്നത് ന്യായ വൈകല്യം മാത്രമാണ്. സിലിക്കൺ പദാർത്ഥം കൊണ്ടാണ് ഉണ്ടാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് എന്ന ഭൗതിക കാരണം, അതിന് പിന്നിലെ, കുട്ടിയുടെ കൈയ്യിൽ മുറിവേൽക്കാതിരിക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യ-ലക്ഷ്യപരമായ (Intentional- Purposefull) കാരണത്തെ തെളിയിക്കുകയല്ലെ ചെയ്യുന്നത്? അല്ലാതെ ഈ ഉദ്ദേശ്യ-ലക്ഷ്യപരമായ കാരണത്തെ നിഷേധിക്കാൻ, സിലിക്കൺ പദാർത്ഥം കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന ഭൗതിക കാരണം എങ്ങനെ ന്യായമാവും ?!

***********************

ഇനി വിമർശന വിധേയമായ ഹദീസിലേക്ക് വരാം…
ഭൗമിക കാലാവസ്ഥകളുടെ ഭൗതിക കാരണങ്ങൾ വിശകലനം ചെയ്യുകയല്ല ഹദീസ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് വിമർശകർ മനസ്സിലാക്കണം. പ്രകൃതിശാസ്ത്രങ്ങളുടെ ഭൗതിക വിശദീകരണങ്ങൾക്കപ്പുറം അദൃശ്യവും മനുഷ്യർക്ക് അപ്രാപ്യവുമായ ആത്മീയ അന്തസാരങ്ങൾ പങ്കു വെക്കുകയാണ് (ഇസ്‌ലാം) മതം ചെയ്യുന്നത്. ശാസ്ത്രം, പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ ഭൗതിക കാരണങ്ങൾ (material cause) ചർച്ച ചെയ്യുമ്പോൾ, മതം പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ അന്തിമ കാരണമാണ് (Final cause) അനാവരണം ചെയ്യുന്നത്; ഒരു പ്രകൃതി പ്രതിഭാസത്തിൻ്റെ ദൈവിക ഉദ്ദേശ്യം അല്ലെങ്കിൽ ദൈവികലക്ഷ്യം… അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കാര്യം സ്വാഭാവികമായി വികസിച്ചെത്തുന്ന അതിൻ്റെ അവസാനം, ഇതൊക്കെയാണ് മതത്തിൻ്റെ ചർച്ചാവിഷയം.
(കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾക്ക്:
https://www.snehasamvadam.org/തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട-9/)

ഭൗതിക കാരണവും (material cause) അന്തിമ കാരണവും (Final cause) തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മനസ്സിലാവാത്തവർ ശാസ്ത്ര പുസ്തകങ്ങളിൽ മനപാഠമാക്കിയ വരികളിൽ നിന്നും “വ്യത്യസ്തമായ” എന്ത് വിശദീകരണങ്ങളും വർണനകളും കണ്ടാലും അതൊക്കെ ശാസ്ത്ര “വിരുദ്ധമായി” തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രം.

വിമർശനവിധേയമായ ഹദീസിനെ മുസ്‌ലിം സമൂഹവും ആദ്യകാല ഹദീസ് ശാസ്ത്രജ്ഞരും പല രീതിയിലും മനസ്സിലാക്കിയതായി പൗരാണിക ഹദീസ് ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ നിന്നും മനസ്സിലാവുന്നു. വിശദാംശങ്ങളിൽ ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ മേഖലക്ക് അപ്പുറമുള്ള വിവരങ്ങൾ ഉണ്ടാവാമെങ്കിലും ഈ വ്യാഖ്യാനങ്ങളിൽ ഏത് സ്വീകരിച്ചാലും ബുദ്ധിക്കൊ ശാസ്ത്രത്തിനൊ എതിരായി ഒന്നും ഹദീസിൽ കണ്ടെത്താൻ കഴിയില്ല എന്നതാണ് വസ്തുത.

വ്യാഖ്യാനം 1:

ഹദീസ് അനാവരണം ചെയ്യുന്നത് ഭൗമികമായ കാലാവസ്ഥയെ സംബന്ധിച്ച് അല്ലേയല്ല. പ്രത്യുത,
നരകത്തിലെ കഠിനമായ ചൂടിൻ്റെയും തണുപ്പിൻ്റെയും ഭീകരത എത്രത്തോളമാണ് എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുകയാണ് ഹദീസിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യം.

അതായത്, വർഷത്തിൽ രണ്ട് തവണ നരകത്തിന് ആശ്വാസം/ശ്വാസം അല്ലാഹു അനുവദിച്ചു. ആ ആശ്വാസ/ശ്വാസ വേളയിൽ നരകത്തിൻ്റെ ചൂടിൻ്റെയും തണുപ്പിൻ്റെയും കാഠിന്യം കുറയുമല്ലൊ. എന്നാൽ നരകത്തിലെ ഈ കാഠിന്യം കുറഞ്ഞ ചൂടും തണുപ്പും പോലും, ഭൗമികമായി ശൈത്യകാലത്തും ഉഷ്ണകാലത്തും നാം അനുഭവിക്കുന്ന ഏറ്റവും തീക്ഷ്ണമായ ചൂടും തണുപ്പിനോടും തുല്യമായിരിക്കും. അഥവാ, ഭൗമിക കാലാവസ്ഥകളിൽ നാം അനുഭവിക്കുന്ന ഏറ്റവും തീക്ഷ്ണമായ ചൂടിനോടും തണുപ്പിനോടും തുല്യമായിരിക്കും നരകത്തിലെ ഏറ്റവും കാഠിന്യം കുറഞ്ഞ ചൂടും തണുപ്പും. എങ്കിൽ നരകത്തിൻ്റെ സ്വാഭാവിക താപവും കുളിരും എത്ര അസഹനീയമായിരിക്കും !!!

فَهْوَ أَشَدُّ ما تَجِدُونَ مِنَ الحَرِّ، وَأَشَدُّ ما تَجِدُونَ مِنَ الزَّمْهَرِيرِ.
“അത് നിങ്ങൾ (ഈ കാലാവസ്ഥകളിൽ) അനുഭവിക്കുന്ന തീക്ഷ്ണമായ ചൂടും തണുപ്പുമാണ്.” എന്ന ഹദീസിലെ ഭാഗം ഇതാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.

ഇസ്‌ലാം വിരോധികളുടെ ഹദീസ് നിരൂപണങ്ങൾ ഉദയം കൊള്ളുന്നതിന് നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുമ്പ് തന്നെ ഇത്തരമൊരു വ്യാഖ്യാനം, മുസ്‌ലിം ഹദീസ് പണ്ഡിതർ ഹദീസിന് നൽകിയിട്ടുണ്ട് എന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കണം. ഉദാഹരണത്തിന്,
ഹിജ്രാബ്ദം 476 ൽ (1083 CE) ഭൂജാതനായ കാദി ഇയാദ് എഴുതിയത് കാണുക:
“…ഭൗമികമായ ഉഷ്ണകാലത്തെ നരകത്തോട് സദൃശ്യപ്പെടുത്തുകയും ഉപമിക്കുകയുമാണ് ഹദീസ്, അതിനാൽ നരകത്തിൻ്റെ കഠിനമായ ഉഷ്ണത്തെ ഭയപ്പെടുക, അത് വന്നു ഭവിക്കുന്ന അവസ്ഥയെ ഇല്ലാതാക്കുക.”
(ശർഹു മുസ്‌ലിം: ഇമാം നവവി :5:120, ശർഹു സുനനു ഇബ്നു മാജ: സുയൂത്വി: 1:321, ഫത്ഹുൽ ബാരി: ഇബ്നു ഹജ്ർ: 10: 186)

രണ്ട് ശ്വാസങ്ങൾ/ആശ്വാസങ്ങളിലൂടെ, നരകത്തിലെ രണ്ട് ഘട്ടങ്ങളിലുണ്ടാവുന്ന ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ചൂടും തണുപ്പും, ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും കഠിനമായ ഉഷ്ണ കാലത്തെയും ശൈത്യകാലത്തെയും പോലെയായിരിക്കും എന്ന് ചുരുക്കം.

വ്യാഖ്യാനം 2:

“നരകം” ഒരു ഭാഗത്ത് ഉറച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒരു അസ്‌തിത്വത്തെ മാത്രം വിളിക്കുന്ന സാങ്കേതിക പദമല്ല എന്നതാണ് ഇസ്‌ലാമിക വീക്ഷണം.

1. എല്ലാ ശിക്ഷയെയും ശിക്ഷാ ഹേതുവെയും “നരകം” എന്ന് വിളിക്കാം എന്നാണ് ഹദീസുകളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാവുന്നത്.

അന്യായമായ ഭൂമി അപഹരിച്ചാൽ “നരക”ത്തിൻ്റെ ഒരു കണ്ടമാണ് ഒരാൾ സ്വന്തമാക്കുന്നത് എന്ന് നബി (സ) പറഞ്ഞത് ഉദാഹരണം:
فإنَّما أقْطَعُ له قِطْعَةً مِنَ النَّارِ.
(സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി: 7169)

2. പ്രയാസകരമായ ഭൗമീകാനുഭവങ്ങൾ ഒരു വിശ്വാസിയുടെ പാപങ്ങളെ മായ്ച്ചു കളയാനും ഇല്ലാതാക്കാനും ഉതകുന്നതാണ്. അതിലൂടെ നരകശിക്ഷയിൽ നിന്നും ഒരു വിശ്വാസി മോക്ഷം നേടുന്നു. ഇത്തരം പ്രയാസങ്ങളെയും ക്ലേശങ്ങളെയും (ഉദാഹരണം, കഠിനമായ വെയിൽ, പനി…) “നരകം” എന്നു തന്നെയാണ് ഹദീസുകൾ പരിചയപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്… മനുഷ്യരുടെ പാപങ്ങളെ കരിച്ചു കളയുന്നതായ എല്ലാ ചൂടും പ്രയാസവും ക്ലേശങ്ങളും നരകമാണ്…

لسَّفَرُ قِطْعَةٌ مِنَ العَذَابِ

“യാത്ര ശിക്ഷയിൽ നിന്നുള്ള ഒരു കഷ്ണമാണ്…”
(സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി: 1804 )

فإنَّ شِدَّةَ الحَرِّ مِن فَيْحِ جَهَنَّمَ
“കൊടും ചൂട് നരകത്തിൻ്റെ ചൂടിൽ നിന്നുമുള്ളതാണ്…”
(സ്വഹീഹു മുസ്‌ലിം: 617)

الْحُمَّى مِنْ فَيْحِ جَهَنَّمَ فَابْرُدُوهَا بِالْمَاءِ
“പനി നരകത്തിൻ്റെ ചൂടിൽ നിന്നും ഉള്ളതാണ്…”
(സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി: 5725)

ഇബ്നുൽ ക്വയ്യിം (ജനനം ഹിജ്രാബ്ദം: 751 : CE 1292) എഴുതി:

“രണ്ടു രീതിയിലാണ് ഈ ഹദീസ് മനസ്സിലാക്കാവുന്നത്:

a) ഭൗമികമായ ക്ലേശങ്ങളും പനി പോലെയുള്ള രോഗങ്ങളുമെല്ലാം നരക ശിക്ഷക്ക് ചെറിയ സാമ്യതയോടെ അല്ലാഹു നിശ്ചയിച്ചത് മനുഷ്യർക്ക് നരകാനുഭവത്തിൻ്റെ ഒരു ലഘുവായ അനുഭൂതി മനസ്സിലാക്കാനും പാഠം ഉൾക്കൊള്ളാനുമാണ്. (Final cause – ലേ)

ഈ ഉദ്ദേശ്യത്തെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി പിന്നീട് അതിന് അനുയോജ്യമായ ഭൗതിക കാരണങ്ങൾ (meterial cause -ലേ) അല്ലാഹു പനിക്കും രോഗത്തിനും നിർണയിച്ചു.

ആശ്വാസം, വിടുതി , സന്തോഷം, ആസ്വാദനങ്ങൾ എന്നിവ പരലോകത്തെ സ്വർഗത്തിൻ്റെ ഉള്ളടക്കങ്ങളാണ്. എന്നാൽ അവയെ കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കാനും ഉൾകൊള്ളാനും സങ്കൽപ്പിക്കാനും മനുഷ്യർക്ക് കഴിയാനായി അതിന് അനുയോജ്യമായ സുഖ-സന്തോഷാനുഭവങ്ങളും ഭൂമിയിൽ അല്ലാഹു നിശ്ചയിച്ചു.

b) പനിയുടെ രൂക്ഷതയെ നരകത്തിൻ്റെ കാഠിന്യവുമായി ഉപമിക്കുകയാണ് ഹദീസ് ചെയ്തത്. നരക ശിക്ഷയെ കുറിച്ച ബോധം നമ്മിൽ അങ്കുരിക്കപ്പെടുകയാണ് ഈ ഉപമയിലൂടെ നബി (സ) ഉദ്ദേശിച്ചത്. ( അല്ലാതെ പനിയുടെ ഭൗതിക കാരണം (meterial cause) വിശദീകരിക്കുകയല്ല.)
(അത്ത്വിബ്ബുന്നബവിയ്: ഇബ്നുൽ ക്വയ്യിം: 21)

ഇബ്നു ഹജർ (ജനനം ഹിജ്രാബ്ദം: 773 : CE 1371) എഴുതി:

“പനിയെ നരകത്തോട് ചേർത്തി പറഞ്ഞതിൻ്റെ വ്യാഖ്യാനം പലതാണ്:
പനി അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ നരകത്തിൽ നിന്നുള്ളതാണ് എന്നാണ് ഒരു വ്യാഖ്യാനം. പനിയിലൂടെ ശരീരത്തിൽ ഉളവാകുന്ന താപം, മനുഷ്യർ നരകത്തെ ലഘുവായി അനുഭവിക്കാനും ഉൽബുദ്ധരാവാനും വേണ്ടി അല്ലാഹു നിശ്ചയിച്ചതാണ്. ആ ഉദ്ദേശ്യത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അല്ലാഹു ഭൗതികമായ കാരണങ്ങൾ പനിക്ക്, പിന്നീട് നിശ്ചയിച്ചു നൽകി… ബസ്സാർ തൻ്റെ മുസ്നദിൽ പ്രവാചക പത്നി ആഇശയിൽ (റ) നിന്ന് നിവേദനം ചെയ്തതായി വന്ന ഹദീസിലും, ഇമാം അഹ്‌മദ്, ത്വബ്റാനി എന്നിവർ പ്രവാചകാനുചരന്മാരായ ഇബ്നു മസ്ഊദ്, അബൂ ഉമാമ എന്നിവരിൽ നിന്നും ഉദ്ധരിച്ച ഹദീസിൽ ഇപ്രകാരം വ്യക്തമായി പ്രസ്ഥാവിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു:
الحمى حظ المؤمن من النار.
“പനി, വിശ്വാസിക്ക് നരകത്തിൽ നിന്നും നൽകപ്പെടുന്ന ഒരു വിഹിതമാണ്.”…” (പാപങ്ങൾ പൊറുക്കപ്പെടാനുള്ള കാരണമായി പനിയെ പരിഗണിക്കുകയും നരക ശിക്ഷയുടെ വിഹിതം പനിയായി ലഘൂകരിച്ച് ഇഹലോകത്ത് തന്നെ അല്ലാഹു നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോൾ പനി അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ നരകത്തിൽ നിന്നും ഉള്ളതാണെന്ന് പറയാമല്ലൊ.”
(ഫത്ഹുൽ ബാരി: ഇബ്നു ഹജ്ർ: 10: 186)

പനി എന്തുകൊണ്ട് ചൂടുള്ളതായി ? എന്ന ചോദ്യത്തിന് പല കാരണങ്ങളും പല വീക്ഷണകോണിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് പറയാവുന്നതാണ്. പനിയുടെ ഭൗതിക കാരണം (meterial cause), ഹദീസിൽ പറയപ്പെട്ട ആത്മീയ കാരണത്തോട് ഒരിക്കലും വിരുദ്ധമാവുന്നില്ല. ഹദീസ് സംസാരിക്കുന്നത് പനിയുടെ അവസാന കാരണം അല്ലെങ്കിൽ അന്തിമ കാരണത്തെ (Final cause) സംബന്ധിച്ചാണ് എന്ന് എത്രയോ നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുമ്പ് തന്നെ ഇമാം ഇബ്നുൽ ക്വയ്യിമും ഇബ്നു ഹജറും വ്യക്തമാക്കിയിരിക്കുന്നു !!

ഈ കാരണങ്ങൾ തമ്മിൽ വ്യത്യസ്തമാണ് എങ്കിലും പരസ്പര വിരുദ്ധമല്ല. പനിയുടെ ഭൗതിക കാരണങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച തുടർച്ചയായ അന്വേഷണങ്ങളിലൂടെ ഇത് ഏതൊരാൾക്കും മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്:

എന്തു കൊണ്ട് നമ്മെ പനി ബാധിക്കുന്നു?

അണുബാധ മൂലം ശരീര താപനിലയിലെ താൽക്കാലിക വർദ്ധനവാണ് പനി. ശരീരത്തിൻ്റെ പ്രതിരോധ സംവിധാനത്തിൽ നിന്നുള്ള മൊത്തത്തിലുള്ള പ്രതികരണത്തിൻ്റെ ഒരു ഭാഗമാണിത്.
( https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/fever/symptoms-causes/syc-20352759 )

എങ്കിൽ, പനിക്ക് എന്തുകൊണ്ട് ചൂട് ?

സാധാരണയായി വൈറസ്, ബാക്റ്റീരിയ ബാധയെ പ്രതിരോധിക്കാനും മുക്തമാക്കാനും വേണ്ടിയാണ് ശരീരം താപനിലയെ താൽക്കാലിക വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നത്.

( https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/fever/symptoms-causes/syc-20352759 )

എങ്കിൽ, വൈറസ്, ബാക്റ്റീരിയ ബാധയെ ചൂട് എന്തു കൊണ്ട് പ്രതിരോധിക്കുന്നു?

വൈറസ് ബാധ മൂലമാണ് വൈറൽ പനി ഉണ്ടാകുന്നത്. വൈറസുകൾ വളരെ ചെറിയ പകർച്ചവ്യാധി ഏജൻ്റുകളാണ്. അവ നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തിലെ കോശങ്ങളെ ബാധിക്കുകയും പെരുകുകയും ചെയ്യുന്നു. വൈറസിനെതിരെ പോരാടാനുള്ള നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തിൻ്റെ മാർഗമാണ് പനി. പല വൈറസുകളും താപനിലയിലെ മാറ്റങ്ങളോട് സംവേദനക്ഷമമാണ്, അതിനാൽ നിങ്ങളുടെ ശരീര താപനിലയിലെ പെട്ടെന്നുള്ള വർദ്ധനവ് നിങ്ങളെ വൈറസുകൾക്ക് കോശങ്ങളിലുള്ള ആതിഥ്യം തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നു.

(https://www.healthline.com/health/viral-fever)

എങ്കിൽ, വൈറസുകൾ എന്തുകൊണ്ട് താപനിലയിലെ മാറ്റങ്ങളോട് സംവേദനക്ഷമമായി ?

വൈവിധ്യമാർന്ന വൈറസുകൾ വ്യത്യസ്തമായ താപനില സംവേദനം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ഓരോ വൈറസും ആതിഥേയ കോശത്തിൽ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന മിക്ക പ്രോട്ടീനുകളും താപനില സംവേദനം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.

എന്തു കൊണ്ട് ?

the mechanism of temperature sensitivity is not known…

താപനില സംവേദനക്ഷമതയുടെ സംവിധാനം ഇതു വരെ നമുക്ക് അറിയില്ല. പക്ഷേ വൈറൽ എൻസൈമുകളുടെ ഘടനയിലെ ചെറിയ മാറ്റങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതായിരിക്കാം അത്…

(https://www.ncbi.nlm.nih.gov )

ശാസ്ത്രമെത്ര വികസിച്ചാലും, പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ വികാസത്തിലെ ഒരു ഘട്ടത്തിലെ ഭൗതിക കാരണം (meterial cause) മാത്രം വിശദീകരിക്കാനെ അതിന് കഴിയു. അതിൻ്റെ ആത്യന്തികമായ കാരണം (അഥവാ ദൈവിക ലക്ഷ്യം) വിശദീകരിക്കാൻ ശാസ്ത്രത്തിന് കഴിയില്ല. കാരണം ശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ വിഷയത്തിനും പരിമിതിക്കും അപ്പുറമാണത്.

എന്തുകൊണ്ട് പനി ചൂടായി. തണുപ്പൊ മറ്റെന്തെങ്കിലും ആവാമായിരുന്നില്ലെ. വൈറസുകളിൽ എന്തുകൊണ്ട് ചൂടിനോട് തന്നെ സംവേദനമുണ്ടായി? എന്തുകൊണ്ട് എന്നതിനുള്ള ഉത്തരം മനുഷ്യ ശരീരത്തെയും വൈറസിനെയും സൃഷ്ടിച്ച ദൈവത്തിനല്ലെ പറയാനാകു? ദൈവത്തിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യം അല്ലെങ്കിൽ ലക്ഷ്യമാണ് ആത്യന്തികമായി ഒരു പ്രതിഭാസത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ പ്രകൃതത്തെ നിർണയിക്കുക.

ആ ദൈവം പറയുന്നു… നരകത്തെ നിങ്ങൾ ഓർക്കാനും, പാപങ്ങൾ പൊറുത്തു നൽകാനും വേണ്ടി നരകച്ചൂടിൻ്റെ ഒരു പൊട്ട് ചൂട് നിങ്ങൾക്ക് നൽകാനാണ് പനി ചൂടായി നിശ്ചയിച്ചത്. ഈ ദൈവിക ഉദ്ദേശ്യത്തെ ഭൗതികമായി നടപ്പാക്കാൻ ഭൗതികമായ കാരണങ്ങൾ ദൈവം നിശ്ചയിക്കുകയും ചെയ്തു. ആ ഭൗതികാരണമാണ് ശാസ്ത്രത്തിലൂടെ മനുഷ്യർ കണ്ടെത്തുന്നത്. അതിനു പിന്നിലെ ദൈവിക ഉദ്ദേശ്യമാണ് മതത്തിലൂടെ മനുഷ്യർ കണ്ടെത്തുന്നത്. ഈ രണ്ട് കാരണങ്ങളും ആശയപരമായി പരസ്പരം എതിരല്ല. അവ രണ്ടും തമ്മിൽ വ്യത്യസ്തമായിരിക്കാം, പക്ഷെ തമ്മിൽ തെല്ലും വൈരുധ്യമില്ല.

സമാനമായ രീതിയിൽ തന്നെയാണ്, മറ്റു പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ ആത്മീയ വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാൻ.

“മലക്ക് മേഘങ്ങളെ തെളിച്ചു കൊണ്ടുപോകുമ്പോളുള്ള ശബ്ദവും വെളിച്ചവുമാണ് ഇടിമിന്നൽ…” എന്ന് ചില നിവേദനങ്ങൾ കാണാം. ഹദീസ് സ്വഹീഹാണെന്ന് വന്നാൽ തന്നെ ഇടിമിന്നൽ എന്ന പ്രതിഭാസത്തിൻ്റെ ഭൗതിക കാരണം വിശദീകരിക്കുകയല്ല ഹദീസിലെ ഉദ്ദേശ്യം. മറിച്ച് പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ ഭൗതിക കാരണങ്ങൾക്കപ്പുറം അഭൗതികവും ആത്യന്തികവുമായ ദൈവിക ഉദ്ദേശ്യമാണ് ഹദീസിൽ വർണിക്കപ്പെടുന്നത്.

ഇടിയുടെയും മിന്നലിൻ്റെയും ഭൗതിക കാരണങ്ങളുടെ (Meterial Cause) അറ്റം തേടി പോയാൽ ഭൗതിക കാരണങ്ങൾക്കപ്പുറം മറ്റെന്തെങ്കിലുമൊരു കാരണം ആവശ്യമായി വരുന്ന ഘട്ടം എത്തുന്നുണ്ട്. ഇത് എല്ലാ പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലും കണ്ടെത്താനാവും. ഉദാഹരണമായി ഇടി-മിന്നൽ ചർച്ച ചെയ്യാം.

എന്താണ് (What) മിന്നൽ ?

മേഘങ്ങൾ, വായു, അല്ലെങ്കിൽ ഭൂമി എന്നിവയ്ക്കിടയിലുള്ള അന്തരീക്ഷത്തിൽ വൈദ്യുതിയുടെ ഒരു ഭീമാകാരമായ തീപ്പൊരിയാണ് മിന്നൽ.

(https://www.nssl.noaa.gov/education/svrwx101/lightning)

എങ്ങനെയാണ് (How) വൈദ്യുതി ഉടലെടുക്കുന്നത്?

ഈ പ്രകൃതി പ്രതിഭാസത്തിൻ്റെ വികസനത്തിൻ്റെ പ്രാരംഭ ഘട്ടത്തിൽ, മേഘത്തിലെ പോസിറ്റീവ്, നെഗറ്റീവ് ചാർജുകൾക്കിടയിലും മേഘത്തിനും ഭൂമിക്കും ഇടയിൽ വായു ഒരു ഇൻസുലേറ്ററായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു; ചാർജുകളിലെ വ്യത്യാസം വളരെ വലുതാകുമ്പോൾ, വായുവിൻ്റെ ഈ ഇൻസുലേറ്റിംഗ് കപ്പാസിറ്റി തകരുകയും വൈദ്യുതിയുടെ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള പുറം തള്ളൽ ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്യുന്നു, ഇതിനെ മിന്നൽ എന്നറിയപ്പെടുന്നു.
(https://www.weather.gov/safety/lightning-science-overview)

എങ്കിൽ എങ്ങനെയാണ് (How) ഈ പോസിറ്റീവ്, നെഗറ്റീവ് ചാർജുകൾ മേഘങ്ങളിൽ ഉണ്ടാവുന്നത്?

മേഘങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, ജലബാഷ്പം ചുറ്റി സഞ്ചരിക്കുന്നത് തുടരുന്നു. ജലതന്മാത്രകൾ പരസ്പരം കൂട്ടിമുട്ടുകയും പരസ്പരം ഉരസുകയും ഇലക്ട്രോണുകൾ പുറം തള്ളുകയും ചെയ്യും, അതാണ് വൈദ്യുതി: ഇലക്ട്രോണുകൾ. ചാർജുകളുടെ ശേഖരണത്തോടെ മേഘവും ചാർജ്ജ് ഉള്ളതായി പരിണമിക്കുന്നു, മുകളിൽ പോസിറ്റീവ് ചാർജും അടിയിൽ നെഗറ്റീവ് ചാർജും.
(https://scied.ucar.edu/learning-zone/storms/thunder-and-lightning)

മേഘങ്ങളുടെ അടിത്തട്ടിലുള്ള നെഗറ്റീവ് ചാർജുകൾ ഉപരിതലത്തിലെ പോസിറ്റീവ് ചാർജിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു. വിപരീത ചാർജ്ജുള്ള വസ്തുക്കൾ inverse-square law അനുസരിച്ച് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന് കൂലോംബിൻ്റെ നിയമം (Coulomb’s law) പഠിപ്പിക്കുന്നു.
(https://www.scu.edu/illuminate/thought-leaders/phil-kesten/when-lightning-strikes.)

എന്തുകൊണ്ട് (Why) പോസിറ്റീവ്, നെഗറ്റീവ് ചാർജുകൾ തമ്മിൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു ?

ഒരു പോസിറ്റീവ് ചാർജിൽ അധിക പ്രോട്ടോണുകൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു, അതേസമയം നെഗറ്റീവ് ചാർജിൽ കുറഞ്ഞ പ്രോട്ടോണുകളാണ് അടങ്ങിയിട്ടുള്ളത്. പോസിറ്റീവ് ചാർജിനെ നെഗറ്റീവ് ചാർജിനോട് അടുപ്പിക്കുമ്പോൾ, പോസിറ്റീവ് ചാർജിൽ നിന്നുള്ള അധിക സംഖ്യ പ്രോട്ടോണുകൾ നെഗറ്റീവ് ചാർജിലേക്ക് മാറ്റപ്പെടും, അങ്ങനെ രണ്ട് ചാർജുകളിലെയും പ്രോട്ടോണുകളുടെ എണ്ണം സന്തുലിതമാകും. ഒരു പോസിറ്റീവ് ചാർജിൽ നിന്ന് നെഗറ്റീവ് ചാർജിലേക്കുള്ള പ്രോട്ടോണുകളുടെ ഈ വെർച്വൽ ട്രാൻസ്ഫർ അവയ്ക്കിടയിൽ ആകർഷകമായ ബലത്തിന് കാരണമാകുന്നു.

എങ്കിൽ, നെഗറ്റീവ് പോസറ്റീവ് ചാർജുകൾക്കിടയിലെ ആകർഷണീയതയെ വിശദീകരിക്കുക മാത്രമാണ് പ്രോട്ടോണുകളുടെ സംഖ്യാ സന്തുലിതവൽക്കരം വിവരിക്കുന്നതിലൂടെ ചെയ്യുന്നുള്ളു. എന്തുകൊണ്ടാണ് (Why) നെഗറ്റീവ് പോസറ്റീവ് ചാർജുകൾക്കിടയിലെ ആകർഷണീയത ?
പോസിറ്റീവ് ചാർജിൽ നിന്നുള്ള അധിക സംഖ്യ പ്രോട്ടോണുകൾ നെഗറ്റീവ് ചാർജിലേക്ക് മാറ്റപ്പെടുന്നത് എന്തു കൊണ്ടാണ് (Why)?

ഭൗതികശാസ്ത്ര ചർച്ചകൾ കൊണ്ട് സജീവമായ ഒരു വിഖ്യാത വെബ്സൈറ്റിൽ ഈ, “എന്തു കൊണ്ട് (Why)?” എന്ന ചോദ്യത്തിന് നൽകപ്പെട്ട ചില മറുപടികൾ രസകരമാണ്:

മറുപടി 1:

“മൗലികശക്തികൾ പോലുള്ളവ എന്തിനാണ് നിലനിൽക്കുന്നതെന്ന് വിശദീകരിക്കാൻ ഭൗതികശാസ്ത്രം ശ്രമിക്കുന്നില്ല, അവ എങ്ങനെ പെരുമാറുന്നുവെന്ന് വിശദീകരിക്കാൻ മാത്രമാണ് ഭൗതികശാസ്ത്രം ശ്രമിക്കുന്നത്. ഈ ശക്തികൾ സ്പേയ്സിൻ്റെ വിവിധ symmetryകൾ മൂലമാണെന്ന് നമുക്ക് പറയാം. ഉദാഹരണത്തിന്, വൈദ്യുത ചാർജ് ഒരു U(1) U(1) gauge symmetry യുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. എന്നാൽ ആ പ്രത്യേക symmetry നിലനിൽക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് അപ്പോഴും വിശദീകരിക്കപ്പെടുന്നില്ല.”

മറുപടി 1:

“എന്തുകൊണ്ട്” എന്ന ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം നൽകാൻ ഭൗതികശാസ്ത്രം ശ്രമിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും, ഒരു പാർശ്വഫലമായി അത് പലപ്പോഴും “എന്തുകൊണ്ട്” എന്നത് വിശദീകരിക്കാറുണ്ട്. “എന്തുകൊണ്ട്” എന്നാൽ “എന്താണ് കാരണം”, ഭൗതികശാസ്ത്രം സംഭവങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ വിവരിക്കുന്ന ശാസ്ത്രമാണ്. അതിനാൽ, അത് കാരണങ്ങളെ (cause) വിവരിക്കുന്നത്, ദാർശനിക അർത്ഥത്തിലല്ല, പ്രായോഗിക അർത്ഥത്തിൽ മാത്രമാണ്…”

മറുപടി 3:

“സ്കൂളിൽ, നാം ലളിതമായിട്ടാണ് ശാസ്ത്രത്തെ കുറിച്ച് പഠിച്ചത്. തത്ത്വചിന്തകർ “ജീവതത്ത്വശാസ്‌ത്രമായ” (ontological) അർത്ഥം എന്ന് വിളിക്കുന്ന, പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സത്യം വിശദീകരിക്കുന്നതുപോലെയാണ് നാം ശാസ്ത്രത്തെക്കുറിച്ച് സ്കൂളിൽ സംസാരിച്ചിരുന്നത്. വാസ്തവത്തിൽ, ഭൗതികശാസ്ത്രം എന്നത് കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുകയും കാര്യങ്ങൾ പ്രവചിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന മാതൃകകൾ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദൗത്യമാണ്…”

4. “It just so happens that…”

“എന്തൊ അങ്ങനെയാണ് രണ്ട് ചാർജുകളുടെയും പ്രകൃതി…”

(https://physics.stackexchange.com/questions/535448/why-do-positive-charges-attract-negative-charges )

മുകളിൽ വിവരിച്ച അന്വേഷണങ്ങളിലെ ചോദ്യങ്ങൾ ഒരു തവണ കൂടി ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കൂ…

എന്താണ് (What) മിന്നൽ ?

എങ്ങനെയാണ് (How) വൈദ്യുതി ഉടലെടുക്കുന്നത്?

എങ്കിൽ എങ്ങനെയാണ് (How) ഈ പോസിറ്റീവ്, നെഗറ്റീവ് ചാർജുകൾ മേഘങ്ങളിൽ ഉണ്ടാവുന്നത്?

എന്തുകൊണ്ട് (Why) പോസിറ്റീവ്, നെഗറ്റീവ് ചാർജുകൾ തമ്മിൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു ?

എന്ത് (what)? എന്ന ചോദ്യത്തിലൂടെ തുടങ്ങി, എങ്ങനെ (How)? എന്ന ചോദ്യത്തിൽ ഭൗതിക ശാസ്ത്ര വിശദീകരണങ്ങൾ അവസാനിക്കുന്നു. എന്തുകൊണ്ട് (Why)? എന്ന ചോദ്യം എത്തിയപ്പോഴേക്കും തത്ത്വശാസ്ത്രത്തെയും (Philosophy) ജീവതത്ത്വശാസ്‌ത്രത്തെയും (ontology) കുറിച്ചൊക്കെ സംസാരിക്കേണ്ടതൊ വിമർശിക്കേണ്ടതൊ ആയി വരുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ ഈ എങ്ങനെ (How)? തന്നെയാണ് എന്തുകൊണ്ട് (Why)? എന്ന് അങ്ങ് “വിശ്വസി”ച്ച് നാസ്തികരെ പോലെ സമാധാനമടയാൻ ശ്രമിക്കുക എന്ന ദുർഗതിയിലെത്തുന്നു.

ഇനി ഇടിവെട്ടിനെ കുറിച്ച് ഭൗതിക ശാസ്ത്ര ചർച്ചയിലേക്ക് വന്നാലും ഇടിവെട്ട് ഏറ്റവനെ പാമ്പ് കടിച്ച അവസ്ഥയായിരിക്കും നാസ്തികർക്ക് !

എന്താണ് (What) ഇടി ?

മിന്നൽ മൂലമുണ്ടാകുന്ന ശബ്ദമാണ് ഇടി.

മിന്നൽ എങ്ങനെയാണ് (How) ഈ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കുന്നത്?

മിന്നൽ വായുവിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോഴാണ് ഇടിമുഴക്കം ഉണ്ടാകുന്നത്. മിന്നൽ, വായുവിനെ പൊടുന്നനെ ചൂടാക്കുകയും വായു വികസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മിന്നൽ ചാലിലെ വായുവിൻ്റെ താപനില 50,000 ഡിഗ്രി ഫാരൻഹീറ്റിലെത്തിയേക്കാം, സൂര്യൻ്റെ ഉപരിതലത്തേക്കാൾ 5 മടങ്ങ് ചൂടാണിത്. ഫ്ലാഷിനുശേഷം, വായു തണുക്കുകയും വേഗത്തിൽ ചുരുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള വികാസവും സങ്കോചവും, നാം ഇടിമുഴക്കം പോലെ കേൾക്കുന്ന ശബ്ദ തരംഗത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
(https://www.weather.gov/safety/lightning-science-thunder)

മിന്നൽ ചൂടാക്കുമ്പോൾ വായു എങ്ങനെയാണ് (How) വികസിക്കുന്നത് ?

കാരണം, വായുവിൻ്റെ കണികകൾ ചൂടാകുമ്പോൾ, പരസ്പരം അകന്നുപോകുകയും കൂടുതൽ ഇടത്തിലേക്ക് വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ചൂടാകുമ്പോൾ വായു കൂടുതൽ ഇടം പിടിക്കുന്നുവെന്ന് നമുക്ക് പറയാം. കണികകൾ പരസ്പരം അകന്നു പോകുന്നതിനാൽ, വായുവിൻ്റെ സാന്ദ്രത കുറയുകയും ഭാരം കുറയുകയും ചെയ്യുന്നു. തൽഫലമായി, ചൂടുള്ള വായു ഉയരുന്നു. നേരെമറിച്ച്, തണുപ്പിക്കുമ്പോൾ വായുവിൻ്റെ കണികകൾ പരസ്പരം അടുക്കുന്നു. ഇക്കാരണത്താൽ, വായുവിൻ്റെ അളവ് കുറയുന്നു, വായു കൂടുതൽ സാന്ദ്രവും ഭാരമുള്ളതുമാകുന്നു.
(https://www.toppr.com/guides/science/winds-storms-and-cyclones/air-expands-on-heating/)

ചൂടാക്കുമ്പോൾ തന്മാത്രകൾ വേഗത്തിൽ നീങ്ങുകയും ചലിക്കുകയും ചെയ്യും. അവ ചലിക്കുമ്പോൾ പരസ്പരം അകന്നുപോകുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ, മറ്റ് പദാർത്ഥങ്ങളെപ്പോലെ വായുവും ചൂടാക്കുമ്പോൾ വികസിക്കുകയും തണുപ്പിക്കുമ്പോൾ ചുരുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. തന്മാത്രകൾക്കിടയിൽ കൂടുതൽ ഇടം ഉള്ളതിനാൽ, വായുവിന് ചുറ്റുമുള്ള പദാർത്ഥത്തേക്കാൾ സാന്ദ്രത കുറവാണ്, ചൂടുള്ള വായു മുകളിലേക്ക് പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്നു.
(https://www.grc.nasa.gov)

എന്തുകൊണ്ടാണ് (Why) ചൂട് തന്മാത്രകളെ ചലിപ്പിക്കുന്നത്?

താപനില കൂടുന്നതിനനുസരിച്ച് കണികകൾ ഗതികോർജ്ജം (kinetic energy) നേടുകയും വേഗത്തിൽ നീങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.
(https://www.education.vic.gov)

താപനില കൂടുന്നതിനനുസരിച്ച് കണികകൾ ഗതികോർജ്ജം നേടുന്നു എന്ന വാചകവും, താപനില തന്മാത്രകളെ ചലിപ്പിക്കുന്നു എന്ന വാചകവും ഒന്നു തന്നെയാണ്. ആദ്യം പറഞ്ഞ കാര്യത്തെ രണ്ടാമത്തെ വാചകത്തിൽ സാങ്കേതിക പദം ഉപയോഗിച്ച് പറഞ്ഞു എന്ന് മാത്രം !
ചോദ്യം അപ്പോഴും അവശേഷിക്കുന്നു.

താപനില കൂടുന്നത് എന്തുകൊണ്ട് (Why) ചലനത്തെ ത്വരിതപ്പെടുത്തുന്നു?!

ഉത്തരം വിശ്വാസികളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ലളിതമാണ്. പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളുടെ ഭൗതിക കാരണങ്ങൾ ശാസ്ത്രം വിശദീകരിക്കട്ടെ. എന്നാൽ പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളെല്ലാം ആശ്രിത വസ്തുക്കളാണ് (contingent).
ഒന്ന് മറ്റൊന്നിനെ ആശ്രയിച്ചാണ് പ്രപഞ്ചം മുഴുവൻ നിലനിൽക്കുന്നത്. പല നിലക്കും ആവാമായിരുന്ന പ്രപഞ്ചത്തിലെ വസ്തുക്കൾ/പ്രതിഭാസങ്ങൾ എന്തുകൊണ്ട് നിലവിലെ സ്ഥിതിയിൽ തന്നെ ആയി ?! ഋതുക്കളും പനിയും ഇടിയും മിന്നലുമെല്ലാം എങ്ങനെയും ആകാമായിരുന്നു. തീർത്തും ഇല്ലാതിരിക്കുകയും ചെയ്യാമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും അവ ഉണ്ടാവാനും നിലവിലെ പ്രകൃതിയിൽ ആകാനുമുള്ള കാരണമെന്താണ്?! അതിനുള്ള ഉത്തരം നിരാശ്രിതമായ ഒരു അസ്തിത്വം (ദൈവം) അവയെയെല്ലാം പ്രത്യേക ലക്ഷ്യത്തോടെ, താൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന രൂപത്തിലാണ് ഉണ്ടാക്കിയത് എന്നതാണ്. ഈ പ്രകൃതി പ്രതിഭാസങ്ങളിലെ ദൈവിക ഉദ്ദേശ്യങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചാണ് മതവും ഹദീസുകളും എല്ലാം സംസാരിക്കുന്നത്.

വ്യാഖ്യാനം 3:

സൂര്യൻ നരകത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി പരിണമിക്കപ്പെടും എന്ന് മുഹമ്മദ് നബി (സ) വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്.
إن الشمس والقمر ثوران في النار يوم القيامة
സൂര്യനും ചന്ദ്രനും നരകത്തിൻ്റെ ഭാഗമാക്കപ്പെടും എന്ന് വ്യക്തമായി ഹദീസിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. (ബസ്സാർ: 15: 243, സിൽസിലതു സ്വഹീഹ: 1: 242)

അപ്പോൾ, ഫലത്തിൽ സൂര്യനിൽ നിന്നുള്ള സ്വാധീനങ്ങൾ നരകത്തിൽ നിന്നുള്ള പ്രതിഫലനങ്ങളായി പറയാവുന്നതാണ്. ഈ ഭാഷാ പ്രയോഗത്തിനെ അറബി അലങ്കാരശാസ്‌ത്രത്തിൽ പരിചയപ്പെടുത്തപ്പെടുക اعتبار ما يكون എന്നാണ്.
(വസ്തു എന്തായി മാറുമെന്നു പരിഗണിച്ച് അതിനെ പരിചയപ്പെടുത്തുക.)
(കിതാബു ഇൽമുൽ ബയാൻ: അൽ മജാസുൽ മുർസൽ: അബ്ദുൽ അസീസ് അതീക്: പേജ്: 161)

സൂര്യനാണല്ലൊ ഭൗമിക താപത്തിൻ്റെ കേന്ദ്രം. സൂര്യനും നരകമാണെങ്കിൽ, ഋതുക്കളുടെ കാരണം നരകമാണെന്ന് സ്വഭാവികമായും പറയാവുന്നതാണല്ലൊ.

എന്തുകൊണ്ട്? ചോദ്യങ്ങളും, എങ്ങനെ? ചോദ്യങ്ങളും

തിരക്കുകളെല്ലാം കഴിഞ്ഞ്, കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഭംഗിയായി ചെയ്ത് തീർത്ത്, ഇന്ന് നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ മനോഹരമായ ശയ്യയുടെ സ്‌നിഗ്‌ദ്ധമായ മാറിൽ പൂണ്ട്, ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലെ കിടന്നു എന്ന് കരുതുക. രാത്രിയുടെ നിഴൽതൊട്ടിലിൽ ആടിയാടി… തെന്നലിൻ ശീതള സ്പർശത്താൽ പരിലാളിതനായി… ഉറക്കിലേക്ക് ഊളിയിട്ട്, സ്വപ്നങ്ങളുടെ സാമ്രാജ്യത്തിലെത്തി, ശിശു സഹജമായ ഭാവനാൽഭുതങ്ങൾ കണ്ടും അനുഭവിച്ചും കൊണ്ടിരിക്കെ…
കപ്പലിൻ്റെ മണി മുഴക്കം കേട്ട് നിങ്ങൾ ഞെട്ടി ഉണർന്നു.

നിങ്ങൾ ഉറങ്ങിയ നിങ്ങളുടെ മുറിയിലൊ മെത്തയിലൊ അല്ല നിങ്ങൾ ഉണർന്നിരിക്കുന്നത്; ഒരു ഭീമമായ കപ്പലിലാണ്. കണ്ണു തിരുമ്മി നിങ്ങൾ ചുറ്റും മിഴിച്ചു നോക്കി. ഒരുപാട് സഹയാത്രികരുണ്ട് കൂടെ. എല്ലാവരും ഓരോരോ കാര്യങ്ങളിൽ നിരതരാണ്. ഒറ്റക്കും കൂട്ടായും പലരും പലതും ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. സഹസ്രങ്ങളുടെ സംവാദഘോഷങ്ങളാൽ അന്തരീക്ഷം ബഹളമയം.

പാട്ടും നൃത്തവും സംഗീതവും സാഹിത്യവുമായി ഒരു മൂലയിൽ വലിയ ഒരു സംഘം ആഘോഷങ്ങളിലും ആർപ്പുവിളിയിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്നതായി നിങ്ങൾ കാണുന്നു.

ഒരു മൂലയിൽ പരസ്പരം സല്ലപിച്ചും ശൃംഗരിച്ചും പ്രശംസിച്ചും പരിലാളിച്ചും കുറേ കമിതാക്കളും ദമ്പതികളും.

അന്നവും പാനവുമായി ഒരു മൂലയിൽ കുറേ പേർ. അവരതിൽ സ്ഥലകാല ബോധമില്ലാതെ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഗുസ്തിയും പയറ്റും കളിയും വിനോദവുമായി മറ്റൊരു വിഭാഗം ഒരു ഭാഗത്ത്.

ഈ ജനതക്കു നടുവിൽ നിൽക്കവെ, നിങ്ങളുടെ മനോമുകുരത്തിൽ എന്ത് ചിന്തയും ചോദ്യവുമാണ് പ്രഥമമായും പ്രധാനമായും കടന്നു വരുന്നത്?!

“ഞാൻ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി?”

“എന്നെ ആര് ? എന്ത് കൊണ്ട്? ഈ കപ്പലിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു ?”

“എവിടേക്കാണ് എന്നെ കൊണ്ടു പോകുന്നത്? എന്താണ് ഈ നിഗൂഢമായ അനുഭവത്തിൻ്റെ അർത്ഥം?”

ഇതൊക്കെ ആയിരിക്കില്ലേ നിങ്ങളുടെ അന്തരാളങ്ങളെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്ന അനിശ്ചിതാവസ്ഥ?

അവയല്ലേ ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ ചോദ്യങ്ങൾ?

അവയാകണ്ടേ നമ്മുടെ കൗതുകത്തെ എന്നെന്നും ജ്വലിപ്പിക്കുന്ന ഇന്ധനങ്ങൾ ?!

നമ്മുടെ ജീവിത യാത്രയെ ഈ വിചിത്രവും ആശ്ചര്യജനകവുമായ യാത്രയോട് ഉപമിക്കാം. സമാനമായ ചോദ്യങ്ങൾ തന്നെയല്ലെ നമ്മുടെ അന്തഃകരണത്തെ അലട്ടുന്നത്? അല്ലെങ്കിൽ അലട്ടേണ്ടത്?

“ഞാൻ എങ്ങനെ ഈ ലോകത്തേക്ക് വന്നു?”

“എന്നെ ആര് ? എന്ത് കൊണ്ട്? ഈ ജീവിതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു?”

“എവിടേക്കാണ് ജീവിതയാത്ര? എന്താണ് ജീവിതത്തിൻ്റെ അർത്ഥം?”

ഈ ചോദ്യങ്ങളാണ് ഒരു വിവേകിയുടെ മനസ്സിൽ അംഗുരിക്കുന്ന പ്രഥമവും പ്രധാനവുമായ ചോദ്യങ്ങൾ. അതിനുള്ള ഉത്തരങ്ങൾക്കായുള്ള അന്വേഷണങ്ങളും അലയലുകളുമാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനം. ഉത്തരങ്ങൾ നാം കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞാൽ അവയാണ് നമ്മുടെ ഏറ്റവും അമൂല്യമായ സ്വകീയവസ്തു എന്നതിൽ സംശയമില്ല. നമ്മുടെ സ്വത്വ സാക്ഷാൽക്കാരം, വിജയം, മാർഗം, പുരോഗമനം തുടങ്ങി എല്ലാം അവയെ ആധാരമാക്കിയാണ് നിലനിൽക്കുന്നത് എന്ന് അർത്ഥ ശങ്കയ്ക്കിടയില്ലാത്ത വിധം സ്പഷ്ടമാണ്…

കപ്പലിലേക്ക് തിരിച്ചു വരാം…
കപ്പലിൽ ഉണർന്നെഴുന്നേറ്റ്, മിഴിച്ചു നിൽക്കുന്ന നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ പതഞ്ഞു പൊന്തുന്ന ഈ ചോദ്യങ്ങളെ നിങ്ങൾ വകഞ്ഞ് മാറ്റി എന്ന് കരുതുക. പകരം, ആടാനും പാടാനും തിന്നാനും കുടിക്കാനും രസിക്കാനും രമിക്കാനുമെല്ലാം നിങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചു! എങ്കിൽ എത്രമാത്രം മൂഢമാണ് ആ തീരുമാനം എന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കാമല്ലൊ ?! സഹജവും സ്വഭാവികവുമായ ഈ ചോദ്യങ്ങളെ അവഗണിച്ച്, പല പ്രവൃത്തികളിലും ചേഷ്ടകളിലും മുഴുകുമ്പോൾ അവയെല്ലാം യാന്ത്രികവും അർത്ഥശൂന്യവുമായി അനുഭവപ്പെടാതിരിക്കുമൊ? ദാഹിക്കുന്നവൻ ഉപ്പുവെള്ളം കുടിക്കുന്നത് പോലെ!.

കപ്പലിൽ, ഈ ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങൾക്കായി നിങ്ങൾ അലഞ്ഞു തിരിയവെ നിങ്ങൾക്ക് വിശന്നാൽ നിങ്ങൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചെന്നു വരാം. തളരുമ്പോൾ ഒരു മുറിയിൽ വിശ്രമിച്ചെന്നും വരാം. എന്തൊക്കെ ആയാലും മനസ്സിൽ ആ ചോദ്യങ്ങളുടെ മണിനാദമുഴക്കം ഒരിക്കലും നിലക്കില്ല. അല്ലെങ്കിൽ നിലക്കരുത് എന്ന് ഉറപ്പ്.

കപ്പലിലെ സത്യാന്വേഷണ പാതയിൽ രണ്ടു വിഭാഗം ജ്ഞാനികളെ നിങ്ങൾ കണ്ടു മുട്ടി എന്ന് കരുതുക:

ഒന്ന്, കപ്പലിൻ്റെ രൂപം, ഘടന, യന്ത്രം, പ്രവൃത്തികൾ, വേഗത തുടങ്ങിയവയെ സംബന്ധിച്ചും… കപ്പലിലെ ജലസ്രോതസ്സ്, അന്നപാനീയങ്ങളുടെ ലഭ്യത, കാലാവസ്ഥ, യാത്രക്കാരുടെ ആരോഗ്യം, രോഗ സാധ്യത, യാത്രാ സൗകര്യങ്ങൾ, അവയുടെ ഉപയോഗങ്ങൾ… തുടങ്ങി ഒട്ടനവധി കാര്യങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് വിവരമുള്ള കുറെ ശാസ്ത്ര വിശാരദരെ നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തി. ഈ വിഷയങ്ങളെ കുറിച്ച് പഠനങ്ങളും ഗവേഷണങ്ങളും നടത്തുന്ന ജ്ഞാനികളാണവർ. കപ്പലിൽ നിങ്ങൾക്ക് യാതൊരു വിധത്തിലും അവഗണിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു വിഭാഗമാണിവർ. കപ്പലിലെ സ്വസ്ഥവും സുഖകരവുമായ തുടർ യാത്രക്കും ജീവിതത്തിനും അവരുടെ അടുത്തുള്ള വിജ്ഞാനം നിങ്ങൾക്ക് ലഭിച്ചേ തീരൂ. സ്വസ്ഥവും സുഖകരവുമായ തുടർ യാത്രയിലൂടെ മാത്രമെ നിങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം കണ്ടെത്താനൊ, ഇനി ഉത്തരം കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞാൽ അതിനനുസരിച്ച് പുരോഗമിക്കാനൊ ഭൗതികമായി നിങ്ങൾക്ക് സാധിക്കൂ എന്ന് നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നു.

കപ്പലിനെ സംബന്ധിച്ച പഠന നൈരന്തര്യത്തിലൂടെ നിങ്ങളുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങളുടെ ഒരു വശം അവർക്ക് വിശദീകരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട്. എങ്ങനെയാണ് കപ്പലിലേക്ക് നിങ്ങൾ എത്തിയത്? എന്ന ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം കാര്യകാരണ സഹിതം അവർക്ക് വിശദീകരിക്കാനാകും:

നിങ്ങളുടെ കപ്പൽ ഒരു ഡോക്ക് ഉള്ള തുറമുഖത്തുള്ളത് ആണെങ്കിൽ, കപ്പലിൻ്റെ ഡെക്കിൽ നിന്ന് ഡോക്കിലേക്ക് ഒരു കോവണി സ്ഥാപിക്കപ്പെടും. കപ്പൽ തുറമുഖമില്ലാതെ, നങ്കൂരമിട്ടാണ് നിർത്തുക എങ്കിൽ, യാത്രക്കാരെ ആ തുറമുഖത്ത് നിന്ന് ഒരു ചെറിയ ബോട്ടിൽ കയറ്റി കപ്പലിലേക്ക് അയയ്ക്കുകയും, തിരിച്ച് യാത്രക്കാർക്ക് കപ്പൽ വിട്ട് ബോട്ടിൽ കരയിലേക്ക് പോകുകയും ചെയ്യാം. നിങ്ങൾ കപ്പലിലേക്ക് വന്നതും ഇനി കപ്പലിൽ നിന്ന് കരയിലേക്ക് പോകുന്നതും ഈ രണ്ടിലൊരു രീതിയിലാണ്.

ഈ വിശദീകരണം നിങ്ങളുടെ ചോദ്യത്തിൻ്റെ “എങ്ങനെ ?” ( How ?) യെ മാത്രമെ അഭിസംബോധനം ചെയ്യുന്നുള്ളു നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നു. അതിനാൽ തന്നെ അതൃപ്തികരവുമാണ്. നിങ്ങളുടെ ചോദ്യങ്ങളുടെ കാതൽ “എന്തു കൊണ്ട് ?” (Why ?) എന്നതാണ്.

ഈ രീതിയിലെല്ലാം അതി നിപുണമായി കപ്പൽ യാത്രയിലേക്ക് ഞാൻ എന്തു കൊണ്ട് വന്നു? ആര്, എന്തിന് എന്നെ ഈ കപ്പലിൽ കൊണ്ടെത്തിച്ചു? എന്തിനാണ് ഇവയെല്ലാം നടന്നത്?
ഈ എന്തുകൊണ്ട് ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള (Why Questions) ഉത്തരം അവരുടെ കൈയ്യിലില്ല. എങ്ങനെ? ചോദ്യങ്ങൾക്കുളള (How Questions) ഉത്തരമെ അവർക്ക് അറിയുകയുള്ളു.

രണ്ട്, ഭാഗ്യവശാൽ മറ്റൊരു വിഭാഗം ജ്ഞാനികളെ നിങ്ങൾ പരിചയപ്പെടുന്നു. അവരുടെ അധ്യായനവും അധ്യാപനവും കപ്പൽ യാത്രയുടെ രഹസ്യങ്ങളെ കേന്ദ്രീകരിച്ചാണ്. എന്തുകൊണ്ട്? ചോദ്യങ്ങളോടാണ് (Why Questions) അവരുടെ അനുഭാവം.

നിങ്ങളുടെ ചോദ്യങ്ങളെ കുറിച്ച, നേരിട്ടുള്ള പ്രതിപാദ്യം അവരുടെ ചർച്ചയിൽ മുഴങ്ങി കേൾക്കുന്നു.
ആര് ? എന്തുകൊണ്ട്? നിങ്ങളെ കപ്പലിൽ കൊണ്ടു വന്നു. എങ്ങോട്ടേക്ക്? എന്തുകൊണ്ട് ? നിങ്ങൾ യാത്ര ചെയ്യുന്നു.

ഈ ചോദ്യങ്ങളുടെ ചർച്ചകളും പഠനങ്ങളും തന്നെ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ കുളിർപ്പിക്കുമെന്നതിൽ തെല്ലും സംശയം വേണ്ട. അത് നിങ്ങളുടെ നയനങ്ങളെ ഈറനണിയിക്കും. നിങ്ങളുടെ അന്തഃകരണം അർത്ഥപൂർണതയാൽ ആനന്തപരവേശമാവും. മുമ്പ് പ്രഹേളികയായി നിങ്ങളെ പരിഭ്രമത്തിലാഴ്ത്തിയ അതേ ജലയാനം, സമാധാനം പകരുന്നതായി നിങ്ങൾക്ക് സംവേദ്യമാവും.

എങ്കിൽ…
ആ ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങൾ നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയാൽ എങ്ങനെയിരിക്കും?!

സ്‌കൂൾകാലം മുതൽ തന്നെ വലിയ സ്വപ്നങ്ങളിലൊന്നായിരുന്നു അന്തമാൻയാത്ര. രണ്ടും മൂന്നും വർഷങ്ങൾ കൂടുമ്പോൾ അന്തമാനിൽ നിന്ന് നാട്ടിൽ വരുന്ന സുബൈദാത്തയുടെയും കുട്ടിയാലി അളിയന്റെയും മക്കളുടെയും സാമീപ്യത്തിൽ നിന്നുണ്ടായതായിരുന്നു ആ സ്വപ്നം. ഒരേയൊരു മൂത്താപ്പ മേലേവീട്ടിൽ കോയക്കുട്ടിയുടെ മൂത്ത മകളാണ് സുബൈദാത്ത; മൂത്താപ്പയുടെ യുവത്വവും വിവാഹവും മരണവുമെല്ലാം അന്തമാനിലായിരുന്നു. സുബൈദത്തയെ വിവാഹം ചെയ്തത് അന്തമാനിൽ തന്നെ ജീവിച്ചിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത പ്രദേശമായ കളിയാട്ടമുക്കുകാരനായ കുട്ടിയാലി അളിയനാണ്. അവരും മക്കളായ ജമീല, ഷബീല, ഷക്കീല, സരീല എന്നിവരും വന്നാൽ വീട്ടിൽ വലിയ ആഘോഷമായിരുന്നു. തന്റെ ജ്യേഷ്ഠന്റെ മകളെയും മരുമകനെയും പേരക്കുട്ടികളെയും സ്വീകരിക്കുകയും സൽക്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രീതി ഉപ്പാക്ക് അവരോടുള്ള ഇഷ്ടം എത്രത്തോളവുമായിരുന്നുവെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാക്കിത്തരുന്നതായിരുന്നു. അവർ വന്നാൽ ഏതാനും ദിവസങ്ങൾ പരപ്പനങ്ങാടിയിൽ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലാണ് താമസിക്കുക. ആ ദിവസങ്ങൾ വീട്ടിൽ വലിയ ആഘോഷമായിരിക്കും. താത്താക്കും അളിയനുമല്ലാതെ മക്കൾക്കാർക്കും മലയാളം തീരെ വശമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവരാണ് ആദ്യമായി കണ്ട ഹിന്ദി സംസാരിക്കുന്നവർ; കളികൾക്കിടയിലുള്ള അവരുടെ ഹിന്ദി വർത്തമാനങ്ങൾ കേൾക്കാൻ നല്ല രസമായിരുന്നു. ദിവസങ്ങൾ നീണ്ട താമസത്തിന് ശേഷം അവർ മടങ്ങുമ്പോൾ വീട് ശോകമൂകമാകുമായിരുന്നു; പലപ്പോഴും ഉപ്പ അവരെ യാത്രയയക്കാറുണ്ടായിരുന്നത് കണ്ണുനീരോട് കൂടിയായിരുന്നു. അവർക്കൊപ്പമുള്ള കളികളും സൽക്കാരവുമെല്ലാം ഇന്നും ഓർമ്മയോടെ നിൽക്കുന്നത് അവ അത്രയധികം ഹൃദയത്തെ സ്വാധീനിച്ചത് കൊണ്ടാവണം. മൂത്താപ്പയുടെ ഹമീദാത്തയും അവരുടെ ഭർത്താവായ ഹംസ അളിയനുമെല്ലാം ഇടയ്ക്ക് വീട്ടിൽ വരാറുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും അവരെക്കുറിച്ച ഓർമ്മകൾ അത്രയ്ക്ക് സജീവമല്ലാത്തതിന്റെ കാരണവും അവരോടൊപ്പം അന്ന് എന്റെ പ്രായക്കാരായ മക്കളൊന്നും ഇല്ലാത്തതായിരിക്കണം. അവർ വരുമ്പോൾ പെരിന്തൽമണ്ണയിലുള്ള ഹംസ അളിയന്റെ വീട്ടിലാണ് അധികവും താമസിക്കാറുണ്ടായിരുന്നത് എന്നതും കാരണമാകാം. അവരുടെ മക്കളായ നദീറയെയും നാസറിനെയുമെല്ലാം പരിചയപ്പെടുന്നതും സുബൈദാത്തന്റെ മക്കളെക്കാളധികം അടുക്കുന്നതും ഞാൻ അന്തമാനിൽ പോയതിന് ശേഷമാണ്.

ഡിഗ്രി കാലമായപ്പോഴേക്ക് അന്തമാനിൽ പോകണമെന്ന ആഗ്രഹം വർധിച്ചു; രോഗിയായി കിടക്കുന്ന സന്ദർഭത്തിൽ ഉപ്പ പറഞ്ഞുതന്ന അന്തമാൻ കഥകളായിരുന്നു അതിന്ന് കാരണം. ബ്രെയിൻ ട്യൂമർ കാരണം അന്ധനായിത്തീർന്ന ഉപ്പയെ ഖുർആൻ മനഃപാഠമാക്കുവാൻ സഹായിക്കുകയെന്ന ഉത്തരവാദിത്തം എന്റെയും ചെറിയ പെങ്ങൾ റംലയുടേതുമായിരുന്നുവെന്ന് നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഖുർആൻ പഠനത്തെ സഹായിക്കുന്നതോടൊപ്പം തന്നെ പത്രവും ആനുകാലികങ്ങളും വായിച്ചുകൊടുക്കുകയും ചെയ്യുക ഞങ്ങളുടെ പതിവായിരുന്നു. ലീഗ് ടൈംസ് ആണ് അന്ന് വായിച്ചുകൊടുക്കാറുണ്ടായിരുന്ന ദിനപത്രം. അൽമനാർ, ശബാബ് തുടങ്ങിയ ഇസ്ലാമിക ആനുകാലികങ്ങളായിരുന്നു ഉപ്പാക്ക് വേണ്ടി ഞങ്ങൾ പ്രധാനമായും വായിച്ചുകൊടുക്കാറുണ്ടായിരുന്നത്. എംഎസ്എം മാസികയായിരുന്ന ഇഖ്‌റഇന്റെ പ്രസിദ്ധീകരണം തുടങ്ങിയതോടെ അതിലെ ലേഖനങ്ങളിൽ ഉപ്പാക്ക് താല്പര്യമുള്ളവയും വായിച്ചുകൊടുക്കുക പതിവായി. ആനുകാലികങ്ങളിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചുവരുന്ന എന്റെ ലേഖനങ്ങൾ വായിച്ചുകേൾക്കാൻ ഉപ്പ പ്രത്യേകം താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. 1985 ആഗസ്തിലാണെന്നാണ് ഓർമ്മ, ഹിരോഷിമാ ദിനത്തോടനുബന്ധിച്ച് ഞാനെഴുതിയ ‘കുരുതിയുടെ കരിനിഴൽ’ എന്ന തലക്കെട്ടിലുള്ള ലേഖനം ഉപ്പാക്ക് വായിച്ചു കേൾപ്പിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ‘ഒരു ലക്ഷത്തിലധികം പേരെ ഉടനെയും മൂന്ന് മാസങ്ങൾക്കിടയിൽ രണ്ട് ലക്ഷത്തിലധികം പേരെയും കൊല്ലുകയും നിരവധി പേരെ ദുരിതത്തിലാക്കുകയും ചെയ്ത ഹിരോഷിമ- നാഗസാക്കി ആറ്റംബോംബ് സ്ഫോടനം ആണ് സത്യത്തിൽ അല്ലാഹുവിന്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ എന്നെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയത്. നിങ്ങളെല്ലാം ഉണ്ടാകുന്നതിന് കാരണം ആ ബോംബ് സ്ഫോടനമാണെന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം.” ഫലിതപ്രിയനായിരുന്ന ഉപ്പ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: “അടുത്ത കൊല്ലം ലേഖനമെഴുതുമ്പോൾ നീ ഹെഡിംഗ് മാറ്റിയാൽ മതി”. അത് കഴിഞ്ഞുള്ള ഏതാനും ദിവസങ്ങളിൽ ഒഴിവ് സമയങ്ങളിലെല്ലാം ഉപ്പാന്റെ അന്തമാൻ കഥകൾ കേട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞങ്ങൾ രണ്ട് പേരുടെയും പതിവ്. ആ കഥകളാണ് അന്തമാനിൽ പോകണമെന്ന ആഗ്രഹമുണ്ടാകുവാനുള്ള രണ്ടാമത്തെ കാരണം.

ബംഗാൾ ഉൾക്കടലിന്റെയും അന്തമാൻ കടലിന്റെയും ഇടയിൽ 467 കലോമീറ്ററുകൾ നീളത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ചെറുതും വലുതുമായ 572 ദ്വീപുകളാണ് അന്തമാൻ നിക്കോബാർ എന്നറിയപ്പെടുന്നത്. ഇതിൽ മനുഷ്യവാസമുള്ള 37 ദ്വീപുകളുടെ ചരിത്രത്തിന് 2200 വർഷങ്ങളുടെ പഴക്കമെങ്കിലുമുണ്ടെന്നാണ് പുരാവസ്തുരേഖകൾ വ്യക്തമാക്കുന്നത്. എന്നാൽ അന്തമാനിലെ പുരാതനമനുഷ്യർ മറ്റ് ഭൗമമേഖലകളിൽ നിന്ന് ഒറ്റപ്പെട്ടിട്ട് മുപ്പതിനായിരം വർഷങ്ങളെങ്കിലുമായിട്ടുണ്ടെന്ന് ചില ജനിതകശാസ്ത്രപഠനങ്ങൾ പറയുന്നുണ്ട്. രണ്ട് സഹസ്രാബ്ദങ്ങളെങ്കിലുമായി ഈ ദ്വീപു സമൂഹങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്ന ആദിമവാസികളെ അടിച്ചമർത്തിയും കൊന്നൊടുക്കിയും കൊണ്ടാണ് സംസ്കൃതമനുഷ്യരെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നവർ അന്തമാനിലേക്ക് കുടിയേറിയത്. ഗ്രേറ്റ് അന്തമാനീസ്, ഓങ്കിസ്, ജറവാസ്, സെന്റിലിനിസ് എന്നിങ്ങനെ ആഫ്രിക്കൻ പാരമ്പര്യമുള്ള നാല് നെഗ്രിറ്റോ വർഗ്ഗങ്ങളും ഷോംപെൻസ്, നിക്കോബാരീസ് എന്നിങ്ങനെ മലായ്-ബർമ്മ പാരമ്പര്യമുള്ള രണ്ട് മംഗളോയ്‌ഡ്‌ വർഗ്ഗങ്ങളുമായിരുന്നു അന്തമാനിലെ ആദിവാസികൾ. ഇതിൽ സെന്റിലിനിസ് ഒഴിച്ച് മറ്റ് വർഗ്ഗങ്ങളിലുള്ളവരെല്ലാം നിരന്തരമായ പരിശ്രമങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവിടുത്തെ ഭരണകൂടത്തോടും ജനങ്ങളോടും സഹകരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. നോർത്ത് സെന്റിനെന്റൽ ദ്വീപിലേക്ക് ആരെയും കടക്കാനനുവദിക്കാതെ സംസ്കൃതമനുഷ്യരോട് അകന്നു കഴിയുകയാണ് ഇപ്പോഴും സെന്റിലിനിസ് വർഗ്ഗത്തിലെ മനുഷ്യർ. കടൽ യാത്രകൾക്കിടയിലുള്ള ഇടത്താവളമായി ഈ ദ്വീപ് സമൂഹങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചതായുള്ള പരാമർശങ്ങൾ ചില പൗരാണികഗ്രൻഥങ്ങളിൽ കാണാമെങ്കിലും അവിടെ ഭരണമോ മറ്റോ നിലനിന്നതായി സൂചിപ്പിക്കുന്ന യാതൊന്നും ലഭ്യമായിട്ടില്ല. 1755 ഡിസംബർ 12 ന് ഡാനിഷ് ഈസ്റ്റിന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ കപ്പൽ നിക്കോബാറിൽ എത്തുന്നതോടെയാണ് നിക്കോബാറിലെ യൂറോപ്യൻ കോളനിവൽക്കരണത്തിന്റെ ചരിത്രമാരംഭിക്കുന്നത്. 1759 ബ്രിട്ടീഷുകാർ അന്തമാനിൽ ആരോപിച്ച ആദ്യത്തെ കോളനി മലേറിയ പകർന്ന് പിടിച്ചത് കാരണം തകർന്നത് കാരണം അവർ ആ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചതായിരുന്നു. പിൽക്കാലത്ത് പോർട്ട് ബ്ലയർ എന്ന് നാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ട സ്ഥലത്തിന്റെ സമീപപ്രദേശങ്ങളിൽ ബ്രിട്ടീഷുകാർ 1958ൽ ആരംഭിച്ച കോളനിയുടെ ലക്‌ഷ്യം കുറ്റവാളികളെ പാർപ്പിക്കുകയായിരുന്നു.1868 ഒക്ടോബർ 16 ന് ഡാനിഷുകാരിൽ നിന്ന് നിക്കോബാറിന്റെ അധികാരം വിലകൊടുത്ത് വാങ്ങിയതോടെയാണ് ഈ ദ്വീപുസമൂഹങ്ങൾ മുഴുവനായി ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയുടെ ഭാഗമായിത്തീർന്നത്.

അന്തമാനിനെക്കുറിച്ച് കേൾക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെയെല്ലാം മനസ്സിലേക്ക് വരാറുള്ളത് കുറ്റവാളികൾ എന്ന് മുദ്രയടിക്കപ്പെട്ട് അവിടേക്ക് നാടുകടത്തിയ സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനികളെ പാർപ്പിക്കാനായി ബ്രിട്ടീഷുകാർ സജ്ജമാക്കിയ കലാപാനിയെന്ന് അറിയപ്പെട്ട ജയിലും അനുബന്ധസംവിധാനങ്ങളുമാണ്. സമരനായകന്മാരെയും മറ്റ് കുറ്റവാളികളെയും പാർപ്പിക്കുവാനായി തയ്യാറാക്കിയ സെല്ലുലാർ ജയിലിന്റെ നിർമ്മാണം 1896 ൽ തുടങ്ങി 1906 ലാണ് അവസാനിച്ചത്. അതിന്ന് മുമ്പ് അന്തമാനിലേക്ക് നാടുകടത്തപ്പെട്ടവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ദ്വീപുകൾ തന്നെ വലിയ ഒരു ജയിലായിരുന്നു. സെല്ലുലാർ ജയിലിലും പുറത്തും അവർ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്ന യാതനകളും ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങളും വിശദീകരിക്കാൻ കഴിയാത്തത്രയും ഭീകരമായിരുന്നുവെന്ന് ജയിൽ സന്ദർശിച്ചാൽ മനസ്സിലാവും. ബ്രിട്ടീഷുകാർ ശിപായി ലഹളയെന്ന് വിളിച്ച 1857 ലെ ഒന്നാം സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തോടനുബന്ധിച്ചാണ് അതിൽ പങ്കെടുത്ത സമരനേതാക്കളെ പാർപ്പിക്കുവാൻ അന്തമാൻ എത്രത്തോളം അനുയോജ്യമാകുമെന്ന് പഠിക്കാനായി ബ്രിട്ടീഷ് സർജനായ ഡോ: എഫ്. ജെ. മൗഅത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ അന്തമാൻ കമ്മറ്റിയുണ്ടാക്കുകയും അതിന്റെ നിർദേശപ്രകാരം കുറ്റവാളികളെന്ന് വിധിച്ച് സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനികളെ അന്തമാനിലേക്ക് അയക്കുകയും ചെയ്യുവാനാരംഭിച്ചത്.

1858 മാർച്ച് 10 ന് ഡോ: ജയിംസ് പാറ്റിസൺ വാക്കറിന്റെ മേൽനോട്ടത്തിൽ കുറ്റവാളികളെന്ന് വിധിക്കപ്പെട്ട ഇരുന്നൂറ് പേർ എത്തുന്നതോടെയാണ് ദേശാഭിമാനികളുടെ കുടിയേറ്റത്തിന്റെ അന്തമാൻചരിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത്. സമരനേതാക്കളായ ഫസലുൽ ഹഖ് ഖൈറാബാദി, ലിയാഖത്ത് അലി, മൂസായ് സിംഗ്, ഭീമ നായിക്ക്, ഗിൽഗാർ ദോബെ എന്നിവരുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഈ സംഘമാണ് ബ്രിട്ടീഷുകാർക്ക് വേണ്ടി അന്തമാൻകാടുകൾ വെട്ടിത്തെളിക്കുവാനാരംഭിച്ചത്. കഠിനാധ്വാനത്തിനിടയിലും വെള്ളക്കാരുടെ ക്രൂരമായ പീഡനങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങേണ്ടി വന്നപ്പോൾ അത് സഹിക്കവയ്യാതെ ഒളിച്ചോടിയ ഇന്ത്യക്കാരായ 88 പേരെ പിടികൂടി ഒരൊറ്റ ദിവസം തന്നെ വെടിവെച്ചുകൊന്നതാണ് അന്തമാനിൽ നടന്ന ആദ്യത്തെ കൂട്ടക്കൊലപാതകം. അവരോടൊപ്പം അന്തമാനിലെത്തിയ ഡോ: ജെ. പി. വാക്കർ തന്നെയാണ് ഇതിന്ന് നേതൃത്വം നൽകിയത്. കുറ്റവാളികളെന്ന് വിധിക്കപ്പെട്ട് അന്തമാനിലെത്തിയവരെ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട് കാടുകൾ വെട്ടിത്തെളിക്കാനാരംഭിച്ചപ്പോൾ അതിന്നെതിരെ നടന്ന ആദിവാസികളുടെ ചെറുത്തുനിൽപ്പിനെതിരെ നടന്ന വെടിവെപ്പാണ് രണ്ടാമത്തെ കൂട്ടക്കൊലപാതകം. അമ്പും വില്ലും കൊണ്ട് ബ്രിട്ടീഷ് ഉദ്യോഗസ്ഥരെയും അവരുടെ ഇന്ത്യൻ സഹായികളെയും തുരത്തി തങ്ങളുടെ ആവാസവ്യവസ്ഥ സംരക്ഷിക്കാമെന്ന് കരുതി യുദ്ധത്തിനെത്തിയ ആയിരത്തി അഞ്ഞൂറോളം വരുന്ന ഗ്രേറ്റ് ആൻഡമാൻ ആദിവാസികൾക്കാണ് 1859 മെയ് നാലിന് നടന്ന ആബർഡീൻ യുദ്ധത്തിൽ (Battle of Aberdeen) വെടിയേറ്റതെന്നാണ് കണക്ക്.

ബിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തിൽ വെള്ളക്കാരെ ഏറ്റവുമധികം വേദനിപ്പിച്ച സംഭവങ്ങളിലൊന്ന് നടന്നതും അന്തമാനിൽ വെച്ചു തന്നെയാണ്. ഇന്ത്യയിലെ നാലാമത്തെ ബ്രിട്ടീഷ് വൈസ്രോയിയും ഗവർണർ ജനറലുമായിരുന്ന റിച്ചാർഡ് ബോർക്ക് മായോ പ്രഭു വധിക്കപ്പെട്ട സംഭവമാണത്. ഇന്ത്യക്കാരനാൽ വധിക്കപ്പെട്ട ഒരേയൊരു ഇന്ത്യൻ വൈസ്രോയിയാണ് മായോ പ്രഭു. 1867ൽ അന്തമാനിലേക്ക് നാട് കടത്തപ്പെട്ട ഷേർ അലി അഫ്രീദിയെന്ന പഷ്തൂൺ യുവാവാണ് അദ്ദേഹത്തെ വധിച്ചത്. തന്റെ സഹോദരിയെ ബലാൽസംഗം ചെയ്ത യൂനുസ് എന്ന ഒരാളെ പട്ടാപ്പകൽ കൊന്നുവെന്നതായിരുന്നു ബ്രിട്ടീഷ് പട്ടാളത്തിൽ സേവനമനുഷ്ഠിച്ചിരുന്ന ഷേർ അലിക്കെതിരെയുള്ള കുറ്റം. പോർട്ട് ബ്ലയറിന് സമീപം ഒരു ക്ഷുരകനായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചിരുന്ന അദ്ദേഹം അന്തമാൻ സന്ദർശിക്കുകയായിരുന്ന വൈസ്രോയിയെ ഹോപ്പ് ടൗണിൽ വെച്ച് കുത്തിക്കൊല്ലുകയായിരുന്നു. നാടിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായി യത്നിച്ചതിനാൽ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ട് അന്തമാനിലേക്ക് നാടുകടത്തപ്പെട്ട വഹാബിപണ്ഡിതന്മാരിൽ നിന്നാണ് പോർട്ട് ബ്ലയറിൽ വെച്ച് സ്വാതന്ത്ര്യദാഹം ഷേർ അലിയുടെ തലച്ചോറിലേക്ക് കയറിയതെന്നും അതാണ് മായോ പ്രഭുവിനെ കൊന്ന് ബ്രിട്ടീഷുകാരെ പാഠം പഠിക്കണമെന്ന ചിന്ത അയാളിലുണ്ടാക്കിയതെന്നുമാണ് ബ്രിട്ടീഷ് രേഖകൾ പറയുന്നത്. വെള്ളക്കാർക്കെതിരെ പോരാടി നാടിനെ സ്വാതന്ത്രമാക്കണമെന്ന് ആഹ്വാനം ചെയ്യുകയും അതിനായുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് ചുക്കാൻ പിടിക്കുകയും ചെയ്ത മൗലാനാ മുഹമ്മദ് ജാഫർ താനാശേരിയെപ്പോലെയുള്ള നിരവധി പണ്ഡിതന്മാരെയും അവരുടെ അനുയായികളെയും ദേശദ്രോഹികളെന്ന് മുദ്രകുത്തി 1858 മുതൽ തന്നെ അന്തമാനിലേക്ക് നാടുകടത്തിയിരുന്നു. വഹാബികളായ അവരിൽ നിന്നാണ് ഷേർ അലി പ്രചോദിതനായത് എന്നാണ് ബ്രിട്ടീഷ് ആഖ്യാനം. നാടിനെ അടിമപ്പെടുത്തുന്നതിന് വേണ്ടിയുള്ള ഉപകരണമായ വൈസ്രോയിയെ കൊന്നത് ദൈവികനിർദേശപ്രകാരമാണെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതായും ബ്രിട്ടീഷ് രേഖകളിലുണ്ട്. 1872 മാർച്ച് 11 ന് ബ്രിട്ടീഷ് ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർക്ക് ഫോട്ടോയെടുക്കാൻ നിന്ന് കൊടുത്ത ശേഷം അല്പം പോലും ഭയം പ്രകടിപ്പിക്കാതെയാണത്രെ അദ്ദേഹം വൈപ്പർ ഐലൻഡിലെ കഴുമരത്തിൽ തനിക്കായി തയ്യാറാക്കപ്പെട്ട തൂക്കുകയറിലേക്ക് നടന്നു നീങ്ങിയത്.

മലബാർ സമരത്തിൽ പങ്കെടുത്തുവെന്ന കുറ്റത്തിന് ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ട 160 പേർ 1922 ഏപ്രിൽ 22 ന് പോർട്ട് ബ്ലയറിൽ ടിഎസ്എസ് മഹാരാജാ കപ്പലിറങ്ങുന്നതോടെയാണ് അന്തമാൻമലയാളികളുടെ ചരിത്രമാരംഭിക്കുന്നത്. ജീവപര്യന്തം തടവിന് ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഇവർക്ക് ഒന്നുകിൽ ഇരുപത് വർഷം ജയിലിൽ കഴിയുക, അല്ലെങ്കിൽ കുടുംബത്തെക്കൂടി അന്തമാനിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി അവിടെ കുടിയേറ്റക്കാരായി സ്വതന്ത്രജീവിതം നയിക്കുക എന്നിവയിൽ എത്രയെങ്കിലുമൊന്ന് തിരഞ്ഞെടുക്കുവാൻ ബ്രിട്ടീഷുകാർ അനുവാദം നൽകി. കുടുംബസമേതം അന്തമാനിലെത്തുന്ന കുറ്റാരോപിതരെ ഉപയോഗിച്ച് കാടുകൾ വെട്ടിത്തെളിക്കുകയായിരുന്നു ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ ലക്‌ഷ്യം. കുറ്റാരോപിതരുടെ കുടുംബത്തിന് മദ്രാസില്‍നിന്നു പോര്‍ട്ട്‌ബ്ലെയറിലേക്ക് യാത്ര സൗജന്യം, ഗവണ്‍മെന്റ് നൽകുന്ന അനുയോജ്യമായ ഭൂമി, പണമായും കാലികളായുമുള്ള ആനുകൂല്യങ്ങള്‍, ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടവരുടെ ഭാര്യമാര്‍ക്ക് 50 രൂപ വീതം സൗജന്യം, വീട് നിര്‍മ്മാണത്തിനാവശ്യമായ ഭൗതികവിഭവങ്ങള്‍, നൽകിയ വയലുകളിൽ ധാന്യങ്ങള്‍ കൊയ്‌തെടുക്കുന്നത് വരെ സൗജന്യമായ റേഷന്‍, ചെറിയ കച്ചവടങ്ങൾ ചെയ്യാന്‍ തയ്യാറുള്ളവര്‍ക്ക് 50 രൂപ വീതം സമ്മാനം എന്നിവ പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ടാണ് ബ്രിട്ടീഷുകാർ മലയാളികളെ അവിടേക്ക് കുടിയേറുവാൻ പ്രലോഭിപ്പിച്ചത്. കുടുംബത്തെ കൊണ്ട് വരുന്ന കുറേയധികം പേരെ ഒന്നിച്ച് ഒരു സ്ഥലത്ത് കുടിയിരുത്തുകയും അവിടെ നമസ്കാരത്തിനായി പള്ളി നിര്‍മ്മിക്കുകയും ഒരു ഇമാമിനെ നിയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുകയെന്ന മലയാളികളെ കുടിയേറ്റത്തിന് പ്രചോദിപ്പിക്കാനും അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പഠിക്കുവാനും വേണ്ടി സർക്കാർ ഡെപ്യൂട്ടേഷ്യനിൽ അന്തമാനിലേക്കയച്ച കോഴിക്കോട് താലൂക്ക് ഡെപ്യൂട്ടി തഹസില്‍ദാറായിരുന്ന ഇ. എച്ച്. അബ്രഹാമിന്റെ നിർദേശവും അംഗീകരിക്കുവാൻ അവിടേക്ക് നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ബ്രിട്ടീഷ് കമ്മീഷണർ ഹെൻറി സെസിൽ ബീഡൻ സന്നദ്ധമായി. ഇതിന്റെ ഫലമായി അന്തമാനിലെ മലയാളികളുടെ എണ്ണം വർധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. 1926ല്‍ 1133 മാപ്പിളമാരാണ് അന്തമാനിലുണ്ടായിരുന്നതെങ്കില്‍ 1932 ആയപ്പോള്‍ 1885 പേരുണ്ടായിരുന്നു. ഇവരുടെ പിന്‍മുറക്കാരും പിന്നീട് ജോലിയാവശ്യാര്‍ഥവും മറ്റും വന്നു താമസമാക്കിയവരുമാണ് ഇന്ന് അന്തമാന്‍ മലയാളികളില്‍ വലിയൊരു ശതമാനം. അന്തമാന്‍ മാപ്പിള സര്‍വ്വീസ് ഓര്‍ഗനൈസേഷന്‍ 1996ല്‍ നടത്തിയ സര്‍വ്വേ പ്രകാരം അന്തമാനിലെ അന്നത്തെ മാപ്പിള ജനസംഖ്യ 15000ത്തിലധികമാണ്.

1930 കളുടെ രണ്ടാം പകുതിയായപ്പോഴേക്ക് വ്യത്യസ്തങ്ങളായ കാരണങ്ങളാൽ അന്തമാനിലെത്തിപ്പെടുന്നവരുടെ എണ്ണം വർധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അക്കാലത്താണ് എന്റെ മൂത്താപ്പ മേലേവീട്ടിൽ കോയക്കുട്ടി അന്തമാനിലെത്തുന്നത്. മലബാർ സമരത്തിൽ പങ്കെടുത്തതിന് നാട് കടത്തപ്പെട്ട ഏതോ കുടുംബക്കാരനെ സന്ദർശിക്കാനാണ് മൂത്താപ്പ അവിടെയെത്തിയതെന്നാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൂത്ത മകൻ എം. അബ്ദുർറഹ്‌മാനും രണ്ടാമത്തെ മകൻ അബൂബക്കറുമായുള്ള സംഭാഷണങ്ങളിൽ നിന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്. അതെന്തായിരുന്നാലും അവിടെയെത്തിയ ശേഷം ദേശീയവാദി പ്രസ്ഥാനത്തിൽ മൂത്താപ്പ സജീവമായിരുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്ന രേഖകളുണ്ട്. കോൺഗ്രസ്സ് പ്രവർത്തങ്ങളിൽ സജീവമായിരുന്ന ഗൃഹാന്തരീക്ഷത്തിൽ വളർന്നതുകൊണ്ടായിരിക്കണം മൂത്താപ്പാന്റെ രണ്ട് മക്കളും തികഞ്ഞ ദേശീയവാദികളും കോൺഗ്രസ്സ് സംഘാടകരുമായിത്തീർന്നത്. ഞാൻ അന്തമാനിലെത്തുമ്പോൾ എം.എ. റഹ്‌മാൻ എന്ന് പ്രസിദ്ധനായ മൂത്ത ജ്യേഷ്ഠൻ അന്തമാൻ പ്രദേശ് കോൺഗ്രസ്സ് കമ്മറ്റിയുടെ പ്രസിഡന്റാണ്. അധികാരമോഹമില്ലാത്ത കോൺഗ്രസ്സനേതാവായാണ് അദ്ദേഹം അവിടെ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. മൂത്താപ്പ ആരംഭിച്ച കച്ചവടസ്ഥാപനമായ ഹിന്ദുസ്ഥാൻ ജനറൽ സ്റ്റോർ നോക്കി നടത്തുന്നതിലായിരുന്നു പ്രധാനമായും രണ്ടാമത്തെ മകൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നതെങ്കിലും ഉയർന്ന രാഷ്ട്രീയബോധമുള്ളയാളായിരുന്നു അദ്ദേഹമെന്ന് ഒരു തവണ സംസാരിച്ചാൽ മനസ്സിലാവും. അന്തമാനിലെത്തിയ ശേഷം ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരിന്റെ കീഴിൽ അധ്യാപകനായി സേവനമനുഷ്ഠിക്കുകയായിരുന്ന മൂത്താപ്പ അവിടെ നിന്ന് തന്നെ കോട്ടക്കൽ നിന്ന് അന്തമാനിലെത്തിയ കദീജ എന്നവരെ വിവാഹം ചെയ്യുകയും അവിടെ സ്ഥിരതാമസമാക്കുകയുമായിരുന്നു. മൂത്താപ്പയുടെ പ്രവാസത്തിൽ ഉപ്പാക്ക് എത്രത്തോളം ദുഃഖമുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് എന്നെ അന്തമാനിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുവാനായി അദ്ദേഹത്തോട് സമ്മതം ചോദിക്കാനായി വന്ന എ. പി മുഹമ്മദ് സാഹിബിനോടും ഹംസ മാസ്റ്ററോടുമുള്ള പ്രതികരണത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തമായിരുന്നു: “അവന് താൽപര്യമുണ്ടെങ്കിൽ നിങ്ങൾ അവനെ കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോളൂ; അവന് പറ്റുന്ന എന്ത് ജോലിയും ചെയ്യിപ്പിച്ചോളൂ; പക്ഷെ അവനെക്കൊണ്ട് അവിടെനിന്ന് കല്യാണം കഴിപ്പിക്കരുത്. അത് മാത്രം നിങ്ങൾ ചെയ്യിക്കരുത്”.

ജ്യേഷ്ഠസഹോദരനെ സന്ദർശിക്കാനായി 1941ൽ, തന്റെ പതിനാറാമത്തെ വയസ്സിലാണ് ഉപ്പ അന്തമാനിലെത്തുന്നത്. അവർ തമ്മിലുണ്ടായിരുന്ന ഇഷ്ടത്തിന്റെ ആഴം ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായിരുന്നത് മൂത്താപ്പാന്റെ പെണ്മക്കളായിരുന്ന സുബൈദ താത്തയും ഹമീദ താത്തയും കുടുംബങ്ങളും വീട് സന്ദർശിക്കുമ്പോഴുള്ള ഉപ്പാന്റെ പെരുമാറ്റത്തിൽ നിന്നാണ്. തന്റെ മൂത്ത മകന് മൂത്താപ്പ അബ്ദുർ റഹ്‌മാൻ എന്ന പേര് നൽകിയതും ഈ ഇഷ്ടം കൊണ്ടായിരിക്കണം. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം തുടങ്ങിയ ശേഷമാണ് ഉപ്പ അന്തമാനിലെത്തുന്നത്. 1939 സെപ്‌റ്റംബർ ഒന്നിന് പോളണ്ടിനെ ജർമ്മനി പിടിച്ചടക്കുന്നതോടെ ആരംഭിച്ച ലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ ഇന്ത്യക്കാർ എന്ത് നിലപാടാണ് സ്വീകരിക്കേണ്ടതെന്ന കാര്യത്തിൽ ദേശീയനേതാക്കൾക്കിടയിൽ അഭിപ്രായാന്തരമുണ്ടായി. അമേരിക്ക, ബ്രിട്ടൻ, സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ, ചൈന എന്നിവരടങ്ങുന്ന സഖ്യകക്ഷികൾ (Allies) ഒരു വശത്തും ജർമ്മനി, ജപ്പാൻ, ഇറ്റലി എന്നിവരടങ്ങുന്ന ധ്രുവശക്തികൾ (Axis powers) മറുവശത്തുമായി നടക്കുന്ന യുദ്ധത്തിൽ ഇന്ത്യക്കാർ നമ്മുടെ ഭരണാധികാരികളായ ബ്രിട്ടന്റെ പക്ഷത്ത് നിൽക്കണമെന്നായിരുന്നു ഗാന്ധിജിയുടെയും കോൺഗ്രസ്സിന്റെയും പക്ഷം. എന്നാൽ ധ്രുവശക്തികളോടൊപ്പം ചേർന്ന് നമ്മുടെ നാടിനെ അടിമപ്പെടുത്തുന്ന ബ്രിട്ടീഷുകാർക്കെതിരെ നാം ശക്തമായി പോരാടാൻ ഈ അവസരം ഉപയോഗിക്കണമെന്നായിരുന്നു നേതാജി സുഭാഷ് ചന്ദ്രബോസിന്റേയും അദ്ദേഹത്തിന് കീഴിൽ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന ഐഎൻഎ യുടെയും അഭിപ്രായം. യുദ്ധത്തിൽ അവരെ സഹായിക്കാമെന്നും ജയിച്ചാൽ ഇന്ത്യക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകാമെന്നും നേതാജി ധ്രുവശക്തികളുമായി കരാറുണ്ടാക്കുകയും അതനുസരിച്ച് അദ്ദേഹവും ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ ആർമിയും അവരെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ യുദ്ധത്തിലാണ് 1942 മാർച്ച് 23 ന് ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിലായിരുന്ന അന്തമാൻ ജപ്പാൻ സൈന്യം കീഴടക്കുന്നത്. നിറയെ നാവികരെയും കൊണ്ട് ജപ്പാൻ വിമാനവാഹിനിക്കപ്പലായ റീയൂജോ പോർട്ട് ബ്ലയറിനടുത്തുള്ള ചാട്ടം, റോസ് എന്നീ ദ്വീപുകളിലെത്തിയപ്പോൾ, അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ഇന്ത്യക്കാരായ ബ്രിട്ടീഷ് പട്ടാളക്കാരിൽ പലരും ഐഎൻഎ മനസ്സുള്ളവരായിരുന്നതിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു, കാര്യമായ പ്രതിരോധമൊന്നുമില്ലാതെയാണ് അന്തമാൻ ജപ്പാൻ ഭരണത്തിന് കീഴിലാവുന്നത്. ഈ സമയത്തെല്ലാം മൂത്താപ്പ തന്റെ അധ്യാപനവൃത്തി തുടരുകയാണ് ചെയ്തത്.

അന്തമാനിലേക്കുള്ള ജപ്പാൻ സൈന്യത്തിന്റെ ആഗമനം അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ബ്രിട്ടീഷുകാർക്കെന്ന പോലെ ഇന്ത്യക്കാർക്കും ദുരിതങ്ങൾ വിതച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും കീഴടക്കിയതിന് ഏകദേശം ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം ധ്രുവശക്തികൾ സുഭാഷ് ചന്ദ്രബോസുമായുണ്ടാക്കിയ കരാർ പാലിച്ചു. 1943 നവംബർ ആറിന് ടോക്കിയോവിൽ വെച്ച് നടന്ന Assembly of Greater East Asiatic Nations ൽ ജപ്പാൻ പ്രധാനമന്ത്രി ഹിദേക്കി തോജോ അന്തമാനിന്റെ ഭരണം ആസാദി ഹിന്ദിന്റെ താൽക്കാലിക സർക്കാരിന് കൈമാറുകയാണെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചതറിഞ്ഞ അന്തമാനിലെ ഇന്ത്യക്കാരെല്ലാം സന്തോഷിച്ചുവെങ്കിലും അത് അധികകാലം നീണ്ടുനിന്നില്ല. ഡിസംബർ 29 ന് അന്തമാനിലെത്തിയ നേതാജി അതിന്നടുത്ത ദിവസം, 30 ന് പോർട്ട് ബ്ലയറിലെ ജിംഖാന ഗ്രൗണ്ടിൽ ത്രിവർണ്ണ പതാക ഉയർന്നപ്പോൾ നാടിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായുള്ള പോരാട്ടം കാരണം ജനിച്ചുവളർന്ന നാട്ടിൽ നിന്ന് പലായനം ചെയ്ത് അവിടെയെത്തിയവരെല്ലാം സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യ യാഥാർഥ്യമായിയെന്ന് കരുതി പുളകിതരായിരിക്കുമെന്നും റോസ് ഐലൻഡിലെ ബ്രിട്ടീഷ് ചീഫ് കമ്മീഷണറുടെ ഓഫീസിന് മുകളിൽ പാറിക്കളിക്കുന്ന ഇന്ത്യൻ ത്രിവർണ്ണ പതാക ഭാവി ഇന്ത്യയെക്കുറിച്ച സൂചനയും പ്രതീക്ഷയുമാണെന്ന നേതാജിയുടെ പ്രഭാഷണം കേട്ട് അവിടെ കൂടിയ ആയിരങ്ങൾ ആർത്തുല്ലസിച്ചിരിക്കുമെന്നും കരുതുന്നുവെകിൽ നമുക്ക് തെറ്റി. അന്തമാനിലെ ഇന്ത്യക്കാരുമായി ആശയവിനിമയം നടത്തുകയോ അവർ അനുഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദുരിതങ്ങളെക്കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കുകയോ ജപ്പാൻ ഭരണത്തെക്കുറിച്ച അവരുടെ അഭിപ്രായം ആരായുകയോ ചെയ്യാതെയാണ് അദ്ദേഹം സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയ ആദ്യത്തെ ഇന്ത്യൻപ്രദേശമാണ് അന്തമാനെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചത് എന്നതിനാൽ ഇന്ത്യക്കാരിൽ മിക്കവർക്കും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചെയ്തികളിൽ എതിർപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അന്തമാനിനെ ശഹീദ് ദ്വീപും നിക്കോബാറിനെ സ്വരാജ് ദ്വീപുമായി നാമകരണം ചെയ്തശേഷം അദ്ദേഹം അവിടെ നിന്ന് വിമാനം കയറി. അന്തമാൻ നിക്കോബാർ ദ്വീപുസമൂഹത്തെ ഭരിക്കാനായി അദ്ദേഹം നിശ്ചയിച്ച ഗവർണർ മേജർ ജനറൽ ആർക്കോട്ട് ദുരൈസ്വാമി ലോകനാഥൻ ജപ്പാൻ പട്ടാളവുമായി ഒത്തുപോകാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ താൻ നേരത്തെയുണ്ടായിരുന്ന ബർമ്മയിലേക്ക് തിരിച്ചുപോയി. അടുത്ത രണ്ട് വർഷക്കാലം അന്തമാൻ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ദുരിതകാലമായിരുന്നു.

ജപ്പാൻ ക്രൂരതകളുടെ ഈ ദുരിതകാലത്താണ് ഉപ്പ മൂത്താപ്പാനെയും കുടുംബത്തെയും സന്ദർശിക്കാനായി അന്തമാനിലെത്തുന്നത്. ജപ്പാൻകാരുടെ ക്രൂരതകളെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ പലപ്പോഴും അവിടുത്തെ പഴമക്കാർ വിതുമ്പുന്നത് കാണാറുണ്ട്; ഉപ്പയുടെ സ്ഥിതിയും തഥൈവ. തങ്ങളുടെ ഔദ്യോഗികരേഖകളെല്ലാം കത്തിച്ച് നശിപ്പിച്ചുകൊണ്ടാണ് അവർ അന്തമാൻ വിട്ടത് എന്നതിനാൽ ആ ക്രൂരതകളെക്കുറിച്ച വായ്മൊഴികളും അവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പിൽക്കാലത്ത് എഴുതപ്പെട്ട രേഖകളും മാത്രമേ ഉപലബ്ധമായിട്ടുള്ളൂ. അന്തമാനിലെത്തി നാലാം ദിവസം തന്നെ ജപ്പാൻകാർ അവരുടെ ക്രൂരതകൾ തുടങ്ങി. തങ്ങൾക്ക് നേരെ നിറയൊഴിച്ചുവെന്ന് ആരോപിച്ചുകൊണ്ട് സുൽഫീക്കർ എന്ന കൗമാരക്കാരനെ പിടിച്ച് പരസ്യമായി കൈകൾ പിരിച്ച് പൊട്ടിക്കുകയും വെടിവെച്ചുകൊല്ലുകയും ചെയ്തതാണ് ആദ്യത്തെ ക്രൂരകൃത്യം. അതോടനുബന്ധിച്ച് നിരവധി വീടുകൾ അഗ്നിക്കിരയാക്കി; അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന സ്ത്രീകളെ ബലാൽസംഗം ചെയ്തു. തങ്ങളുടെ വിനോദങ്ങൾക്ക് സിക്ക് ഗുരുദ്വാര വിട്ടുകൊടുക്കണമെന്ന ജപ്പാൻകാരുടെ ആവശ്യം നിരസിച്ചതിനാൽ പഞ്ചാബി കവിയും ഇന്ത്യൻ നേതാവുമായിരുന്ന ഡോ: ദിവാൻ സിംഗിനെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള പഞ്ചാബി സഭയിലെ 65 അംഗങ്ങളെയും 82 ദിവസത്തെ നിരന്തരമായ ക്രൂരപീഡനങ്ങൾക്ക് ശേഷം 1944 ജനുവരി 14 ന് കൊല്ലുകയും ചെയ്തതായി രേഖകളിലുണ്ട്. ബലാൽസംഗം ജപ്പാൻ പട്ടാളത്തിന്റെ നിത്യവിനോദങ്ങളിലൊന്നായിരുന്നു. അവരുടെ വന്യമായ രതിക്രീഢകൾക്ക് ഇന്ത്യൻ സ്ത്രീകൾ അപര്യാപ്തമായതിനാൽ കൊറിയയിൽ നിന്നും മലേഷ്യയിൽ നിന്നും അന്തമാനിലേക്ക് സ്ത്രീകൾ ഇറക്കുമതി ചെയ്യപ്പെട്ടിരുന്നുവത്രെ. എതിരാളികളാണെന്ന് കരുതുന്നവരെ പീഡിപ്പിച്ച് കൊല്ലുകയായിരുന്നു അവരുടെ രീതി. ബ്രിട്ടീഷുകാർക്ക് വേണ്ടി ചാരപ്രവർത്തി നടത്തിയെന്ന് ആരോപിച്ചുകൊണ്ട് ഇന്ത്യൻ ഇൻഡിപെൻഡൻസ് ലീഗിന്റെ 44 പ്രവർത്തകരെ പിടികൂടുകയും ദിവസങ്ങൾ നീണ്ടുനിന്ന പീഡനങ്ങൾക്ക് ശേഷം 1944 ജനുവരി 30 ന് വെടിവെച്ചുകൊല്ലുകയും ചെയ്തത് രേഖകളിൽ അവശേഷിച്ച ക്രൂരതകളിലൊന്നാണ്. ഹോംഫ്രി ഗഞ്ച് കൂട്ടക്കൊല എന്നറിയപ്പെട്ട ഈ സംഭവത്തിന് ശേഷം ഇന്ത്യൻ ഇൻഡിപെൻഡൻസ് ലീഗിൽ പ്രവർത്തിക്കുവാനോ അതിന്നായി സംസാരിക്കാനോ വല്ലാതെ ആരും ധൈര്യപ്പെട്ടിരുന്നില്ലത്രെ.

ഉപ്പ പറഞ്ഞ അനുഭവകഥയിലേക്ക് വരാം. ജപ്പാൻ ഭരണത്തിന്റെ ക്രൂരനാളുകളിൽ അവിടെയെത്തിയ ഉപ്പ ജീവിക്കാനായി ചെയ്തത് പോലീസിൽ സേവനമനുഷ്ഠിക്കുകയാണ്. ആറ് മാസത്തിലധികം ജപ്പാൻകാരുടെ കീഴിൽ പോലീസായി ഉപ്പ സേവനമനുഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ മൂർദ്ധന്യത്തിൽ അവിടെ ഭക്ഷണദൗർലഭ്യം രൂക്ഷമായ കാലത്താണത്. ഭക്ഷ്യക്ഷാമത്തിന് ജപ്പാനികളുടെ പക്കലുണ്ടായിരുന്ന പരിഹാരം ഇന്ത്യക്കാരെ കൊന്നൊടുക്കുകയെന്നതായിരുന്നു. അതിന്ന് അവർ പല മാർഗ്ഗങ്ങൾ കണ്ടെത്തി. ഇന്ത്യക്കാരെ ചതിച്ചു കൊണ്ടുപോയി കടലിലാഴ്ത്തിക്കൊല്ലുക അതിലൊന്നായിരുന്നു. 1945 ആഗസ്റ്റ് 13 ന് മുന്നൂറ് ഇന്ത്യക്കാരെയും വഹിച്ച് കടലിലൂടെ നീങ്ങിയ മൂന്ന് ബോട്ടുകളിലുള്ളവരോട് പറഞ്ഞത് മൽസ്യബന്ധനത്തിനായാണ് അവർ പോകുന്നതെന്നാണ്. നടുക്കടലിലെത്തിയപ്പോൾ അവരെയെല്ലാം കടലിൽ ചാടാൻ നിർബന്ധിച്ചു. നൂറിലധികം പേർ കടലിൽ മുങ്ങിമരിച്ചു; നീന്തലറിയാമായിരുന്ന ബാക്കിയുള്ളവർ മനുഷ്യവാസമില്ലാത്ത അടുത്ത ദ്വീപിൽ നീന്തിപ്പറ്റിയെങ്കിലും ബഹുഭൂരിപക്ഷവും പട്ടിണി കിടന്ന് മരിച്ചു; പതിനൊന്ന് പേർ മാത്രമാണ് അതിൽ ജീവനോടെ ബാക്കിയായത്. ആറ് ആഴ്ചകൾ കഴിഞ്ഞ് അവിടെയെത്തിയ ബ്രിട്ടീഷ് രക്ഷാപ്രവർത്തകരാണ് അവരെ രക്ഷിച്ചത്. എണ്ണൂറ് ഇന്ത്യക്കാരുണ്ടായിരുന്ന മറ്റൊരു സംഘത്തെ ആൾപ്പാർപ്പില്ലാത്ത മറ്റൊരു ദ്വീപിൽ കൊണ്ടുപോവുകയും വെടിവെച്ചുകൊല്ലുകയും അവരുടെ ശവശരീരങ്ങൾ കത്തിച്ചുകളയുകയും ചെയ്തതായും രേഖകളുണ്ട്. ഈ രണ്ട് സംഭവങ്ങളാണ് പ്രധാനമായും രേഖകളിൽ ഉള്ളതെങ്കിലും ഇതേപോലെ നിരവധി സംഭവങ്ങളുണ്ടായതായാണ് ഉപ്പ പറയുന്നത്. പോലീസുകാരനായിരുന്നതിനാൽ ഇത്തരം വാർത്തകളിൽ പലതും ഉപ്പാക്ക് ലഭിച്ചിരുന്നു. അത് പുറത്ത് പറഞ്ഞാൽ വലിയ ശിക്ഷയുണ്ടാവുമെന്ന ഭയമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ചില വിവരങ്ങളെല്ലാം പരിചയക്കാരുമായി സ്വകാര്യമായി പങ്കുവെക്കുക പതിവായിരുന്നു. അങ്ങനെ പറയേണ്ടി വന്ന ഒരു കഥയിലെ നായകൻ ഉപ്പയായിരുന്നു. അതാണ് ഈ അനുഭവകഥയിലെ ക്ളൈമാക്സ് !!

ഭക്ഷണദൗർലഭ്യത്തിനുള്ള ജപ്പാൻകാരുടെ പരിഹാരമായ മനുഷ്യനിർമ്മൂലനമെന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ ഇന്ത്യക്കാരെയും വഹിച്ചുള്ള നിരവധി ബോട്ടുകൾ ബംഗാൾ ഉൾക്കടലിലൂടെ പോയിട്ടുണ്ടെന്നാണ് ഉപ്പ പറഞ്ഞത്. മീൻ പിടിക്കാനെന്ന പേരിൽ ആഴ്ചയിൽ ഒരിക്കലായിരുന്നുവത്രെ അങ്ങനെ കൊണ്ടുപോകാറുണ്ടായിരുന്നത്. ബോട്ടിൽ കൂടെയുള്ളവരെയെല്ലാം നടുക്കടലിലെത്തിയാൽ ജപ്പാൻകാർ വെള്ളത്തിലേക്ക് ചാടാൻ നിർബന്ധിക്കും; അവർക്ക് മുകളിലൂടെ ബോട്ട് ഓടിച്ച് ആരും രക്ഷപ്പെടുകയില്ലെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തും. ഇങ്ങനെ കൊണ്ടുപോകാനുള്ളവരുടെ ലിസ്റ്റ് മേലധികാരികളിൽ നിന്ന് ഉപ്പ സമർത്ഥമായി മനസ്സിലാക്കും. അത് അവരെ അറിയിക്കും. രക്ഷപ്പെടാൻ മാർഗ്ഗങ്ങളൊന്നുമില്ലാതിരുന്നതിനാൽ കൊണ്ടുപോകുമെന്നുറപ്പുള്ളവർ മരിക്കാനായി തയ്യാറാവും; കുടുംബക്കാരും ബന്ധുക്കളുമെല്ലാം വാരാന്ത്യത്തിൽ മരിക്കാൻ പോകുന്നവരെ സൽക്കരിക്കും. ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മരിക്കുമെന്നുറപ്പുള്ളവർക്കായി തയ്യാറാക്കുന്ന തേങ്ങാച്ചോറും നെയ്ച്ചോറും. എങ്ങനെയായിരിക്കും അവർ അത് കഴിച്ചിരിക്കുക ?!! മറ്റുള്ളവർ അവരെ കഴിപ്പിച്ചിരിക്കുക. സൽക്കാരത്തിന് ശേഷം കണ്ണുനീരോടെ അവർ യാത്ര പറഞ്ഞ് പിരിയും; വീട്ടിനകത്ത് നിന്ന് കൂട്ടക്കരച്ചിൽ മുഴങ്ങും. അങ്ങനെയങ്ങനെ…

1945 ആഗസ്റ്റ് മാസത്തിലെ ആദ്യത്തെ ആഴ്ചയിൽ ഉപ്പ കണ്ട ലിസ്റ്റിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരുണ്ടായിരുന്നു. അടുത്ത വാരാന്ത്യത്തിൽ മീൻ പിടിക്കാൻ കൊണ്ടുപോകുന്നവരുടെ ലിസ്റ്റിൽ സ്വന്തം പേര് !! ലിസ്റ്റിലെ ആദ്യത്തെ പേര് മേലേവീട്ടിൽ അബ്ദുൽ റഹ്‌മാൻ എന്നായിരുന്നു. അങ്ങനെയായിരുന്നുവത്രെ ജപ്പാൻ ഓഫീസർമാർ ലിസ്റ്റ് തയ്യാറാക്കിയിരുന്നത്. മീൻ പിടിക്കാൻ കൊണ്ടുപോകുന്ന ഇന്ത്യക്കാരുടെ ലിസ്റ്റിൽ ഒരു ഇന്ത്യൻ ഓഫീസറുമുണ്ടാവും. കൂടെ പോകാനുള്ളവരെ സംഘടിപ്പിക്കുകയാണ് അയാളുടെ ദൗത്യം. മറ്റ് ഇന്ത്യക്കാർക്കുള്ള വിധി തന്നെയേയിരിക്കും ഓഫീസറുടേതും. ആ വാരാന്ത്യത്തിലേക്കുള്ള ഇന്ത്യൻ ഓഫീസർ ഉപ്പയായിരുന്നു. സ്വന്തം മരണരേഖ വായിക്കേണ്ടിവരുന്ന അവസ്ഥ ! ഉപ്പ തന്നെയാണ് ഈ വിവരം സുഹൃത്തുക്കളെയും ബന്ധുക്കളെയും അറിയിച്ചത്. ഉപ്പയെ സൽക്കരിച്ചയാളുടെ മകനുണ്ടാക്കിയ പുതിയ വീട്ടിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൽക്കാരത്തിൽ പങ്കെടുക്കാൻ എനിക്ക് അവസരമുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. കുഞ്ഞാപ്പു കാക്കയെന്ന അദ്ദേഹമാണ് ഉപ്പ പറഞ്ഞുതന്ന കഥകളുടെ ബാക്കി എനിക്ക് പറഞ്ഞുതന്നത്. ഉപ്പാക്ക് അദ്ദേഹം നൽകിയ സൽക്കാരത്തിലെ വിഭവങ്ങൾ പോലും കുഞ്ഞാപ്പുകാക്ക മറന്നിട്ടില്ല. മരിക്കാൻ പോകുന്നയാളെ സൽക്കരിച്ച ആതിഥേയന്റെ ഓർമ്മകൾ! അങ്ങനെ മൽസ്യബന്ധത്തിന് പോകാനായി നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ട ദിവസമടുത്തു; നാളെയാണ് ആ തിയ്യതി. ഒരുങ്ങിയിരിക്കാനും കൂടെ പോകേണ്ടവരെ സംഘടിപ്പിക്കാനും ജപ്പാൻ മേധാവി പറഞ്ഞു. കണ്ണുനീരോടെ എല്ലാവരെയും അറിയിച്ചു. അന്ന് വൈകുന്നേരമായപ്പോൾ ജപ്പാൻ മേധാവികളുടെയെല്ലാം മുഖം മ്ലാനമായിരിക്കുന്നു. അസ്വസ്ഥതയോടെ അവർ പരസ്പരം പിറുപിറുക്കുന്നു. അടുത്ത ദിവസം മീൻ പിടിക്കാൻ പോകുന്നില്ലെന്ന് അന്ന് വൈകുന്നേരം അവർ അറിയിച്ചു. ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഹിരോഷിമയിലും നാഗസാക്കിയിലും നടന്ന ആറ്റംബോംബ് സ്ഫോടനത്തെക്കുറിച്ച് അറിയിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ടെലിഗ്രാം അവർക്ക് ലഭിച്ചത് കൊണ്ടായിരുന്നു അവരുടെ അസ്വസ്ഥതയെന്ന് പിന്നീടാണ് മനസ്സിലായത്. അതോടെ യുദ്ധത്തിൽ സഖ്യകക്ഷികൾ ജയിച്ചുവെന്ന അവസ്ഥയായി. ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കകം ബ്രിട്ടീഷ് പട്ടാളം അന്തമാനിലെത്തി; ജപ്പാൻകാർ അന്തമാൻ വിട്ടു. ആഗസ്ത് ആറ് ലോകത്തിന് ഹിരോഷിമദിനമാണ്; ഉപ്പാക്കും അന്ന് അന്തമാനിലുണ്ടായിരുന്നവർക്കും അത് രക്ഷയുടെ ദിവസമാണ്; ക്രൂരമായി കൊല്ലപ്പെടുമായിരുന്ന ഉപ്പയടക്കമുള്ളവർ രക്ഷപ്പെട്ട ദിവസം; ജപ്പാൻകാരുടെ ക്രൂരതകളിൽ നിന്ന് അന്തമാനിലെ മനുഷ്യർ രക്ഷപ്പെട്ട ദിവസം.

ഉപ്പയിൽ നിന്ന് അന്തമാൻ കഥകൾ കേൾക്കുമ്പോഴെല്ലാം അവിടെ സന്ദർശിക്കണമെന്ന ആഗ്രഹമുണ്ടാവും. അങ്ങനെ ആഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് പത്തപ്പിരിയത്ത് നിന്ന് വീട്ടിലേക്ക് ഒരു ഫോൺകോൾ വന്നത്; അന്തമാനിലേക്ക് പോകാൻ താല്പര്യമുണ്ടോയെന്ന് ആരാഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള കോൾ. കെ എൻ എം സിക്രട്ടിമാരിലൊരാളായ എപി അബ്ദുൽ ഖാദർ മൗലവിയുടേതായിരുന്നു ആ ഫോൺവിളി. എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ വലിയ വഴിത്തിരിവുകളിലൊന്നായി മാറിയ ഫോൺകോൾ.….

The Prophet remained silent, however, the tranquility was disrupted by the gradual recitation of the initial portion of the Quranic verse ‘Sura: Fussilat’. Uthbat was filled with wonder. Muhammad was requested to cease his recitation, as if his audience could no longer bear to listen. Utbat then turned and departed, heading directly towards the Quraish group. Utbat’s facial expressions and mannerisms left them in awe. Utba proceeded to share with them, in a deliberate manner, his astonishment, saying, “I have been exposed to information that is entirely new to me. It is not lethal, nor is it associated with magic. These are pearls of wisdom that will eventually lose their luster, just like the passage of time. They are profound and comforting words that touch the depths of one’s soul. Even now, those unforgettable words continue to linger in my thoughts.” We have a vast expanse of history awaiting us..

The Qur’anic approach, characterized by its ability to elucidate intricate matters in a straightforward yet all-encompassing manner, never fails to astonish. Inheritance, being an intricate and expansive subject, is remarkably addressed in just two verses of the Qur’an, employing solely ordinary language devoid of any mathematical formulas. The Prophet’s teachings provide a thorough representation of ethical and human principles. Furthermore, embedded within these teachings, we can discern the adept incorporation of a wide array of concepts, even in succinct passages.” Be tolerant and command what is right: pay no attention to foolish people.” (7:199). “But whoever comes with evil deeds will be cast face downwards into the Fire. ‘Are you rewarded for anything except what you have done?” (27:90).

The instructional approach of the Qur’an has been commended by contemporary scientists for instilling virtuous behaviors and moral awareness among individuals. Additionally, the Qur’an has sparked a desire to engage in benevolent actions that is innate to human beings. The profound teachings of this scripture urge individuals to assist one another in acts of virtue and moral uprightness. The transformative power of these divine words, which are tangible and comprehensive, had the ability to soften even the most devil and elevate him to the status of a khaleefa.!

വാഷിംഗ്ടണ്‍ സര്‍വകലാശാലയിലെ ഇസ്‌ലാമിക പഠന വിഭാഗം അസിസ്റ്റന്റ് പ്രൊഫസറും ഓക്‌സ്‌ഫോര്‍ഡ് എന്‍സൈക്ലോപീഡിയ ഓഫ് ഇസ്‌ലാമിക് ലോയുടെ മുഖ്യപത്രാധിപരുമായ ഡോ: ജോനാഥന്‍ എ.സി. ബ്രൗണ്‍ ഒരു പ്രഭാഷണത്തില്‍ പറഞ്ഞതാണിത്. (A Brief history of Hadith Collection and Criticism എന്ന തലക്കെട്ടിലുള്ള ജോനാഥന്റെ പ്രഭാഷണം യൂട്യൂബിൽ ലഭിക്കും (https://www.youtube.com/watch?v=ihutF9DxvyQ)

ജോനാഥൻ ബ്രൗൺ ഇസ്‌ലാം സ്വീകരിക്കുന്നത് 1997ൽ, തന്റെ ഇരുപതാം വയസ്സിലാണ്. ജീവിതത്തിന്റെ അർഥം തേടിയുള്ള അന്വേഷണമാണ് പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് എപ്പിസ്കോപ്പൽ ചർച്ചിലെ അംഗമായി വളർന്ന തന്നെ ഇസ്‌ലാമിലെത്തിച്ചതെന്ന് അദ്ദേഹം ഒരു അഭിമുഖത്തിൽ പറയുന്നുണ്ട്. ജോർജ്ജ് ടൗൺ സർവ്വകലാശാലയിൽ നിന്ന് 2000 ത്തിൽ ചരിത്രത്തിൽ ബിരുദം നേടിയശേഷം ചിക്കാഗോ സർവ്വകലാശാലയിലെ Near Eastern Languages and Civilizations വിഭാഗത്തിൽ നിന്ന് The Canonization of al-Bukhari and Muslim: The Formation and Function of the Sunni Hadith Canon എന്ന വിഷയത്തിൽ 2006ൽ ഡോക്ടറേറ്റിന് വേണ്ടിയുള്ള പ്രബന്ധം തയ്യാറാക്കുന്നതിനായാണ് ഹദീഥ് പഠനത്തിലും ഗവേഷണത്തിലും അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചത്. ഈജിപ്ത്, സിറിയ, തുർക്കി, മൊറോക്കോ, സൗദി അറേബ്യ, യമൻ, സൗത്ത് ആഫ്രിക്ക, ഇന്ത്യ, ഇന്തോനേഷ്യ, ഇറാൻ എന്നീ രാജ്യങ്ങളിലൂടെ യാത്ര ചെയ്ത് അവിടെയുള്ള ഹദീഥ് പണ്ഡിതരുമായി നേർക്ക് നേരെ ആശയവിനിമയം നടത്തിയും ലൈബ്രറികളിലെ പുസ്തകങ്ങൾ റഫർ ചെയ്തുമാണ് താൻ ഗവേഷണപ്രബന്ധം തയ്യാറാക്കിയതെന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ അവകാശവാദം നൂറുശതമാനം സത്യസന്ധമാണെന്ന് പ്രബന്ധത്തിലൂടെ ഒരാവർത്തി കണ്ണോടിച്ചാൽ തന്നെ ബോധ്യമാകും. ഈ പ്രബന്ധവും 2009ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ Hadith: Muhammad’s Legacy in the Medieval and Modern World എന്ന പുസ്തകവുമായിരിക്കും ആധുനികകാലത്ത് ഇംഗ്ലീഷിൽ പുറത്തിറങ്ങിയ ഹദീഥ് പഠനഗ്രൻഥങ്ങളിൽ ഏറ്റവും മികച്ചവയെന്നാണ് തോന്നുന്നത്. 2011ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ Muhammad: A Very Short Introduction, 2014 ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ Misquoting Muhammad: The Challenges and Choices of Interpreting the Prophet’s Legacy, 2109 ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ Slavery and Islam എന്നിവയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറ്റു കൃതികൾ.

ജീവിതത്തിന്റെ അർഥം തേടിയുള്ള ആത്മാർത്ഥമായ യാത്ര ജോനാഥനെ ഇസ്‌ലാമിലെത്തിക്കുന്നു; ഇസ്‌ലാമികമായി എങ്ങനെ ജീവിക്കണമെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നതിനായുള്ള അന്വേഷണം അദ്ദേഹത്തെ ഖുർആനിലേക്കും ഹദീഥുകളിലേക്കുമെത്തിക്കുന്നു; രണ്ട് ചട്ടകൾക്കിടയിൽ കൃത്യമായി രേഖപ്പെടുത്തിയ രൂപത്തിൽ ലഭിക്കുന്നത് കൊണ്ടുതന്നെ ഖുർആനിനെക്കുറിച്ച് കാര്യമായ സംശങ്ങളൊന്നുമുണ്ടാകുന്നില്ല; പല ഗ്രൻഥങ്ങളിലായി ചിതറിക്കിടക്കുന്ന ഹദീഥുകളെക്കുറിച്ചും അവയുടെ ഉള്ളടക്കത്തെയും സ്വീകാര്യതയെയുമെല്ലാം കുറിച്ച് നിരവധി സംശയങ്ങളുണ്ടാവുന്നു; സംശയങ്ങളുണ്ട് എന്ന കാരണത്താൽ അവയെ തള്ളിക്കളയുകയെന്ന നിലപാടല്ല ജോനാഥൻ സ്വീകരിച്ചത്. കഴിഞ്ഞ പതിനാലു നൂറ്റാണ്ടുകളായി എന്തുകൊണ്ടാണ് മുസ്‌ലിം സമുദായം ഹദീഥുകളെ പ്രമാണമായി സ്വീകരിച്ചതെന്ന് പഠിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു; നബിവൃത്താന്തങ്ങളിൽ സ്വീകാര്യമായവയെയും അല്ലാത്തവയെയും വേർതിരിക്കാനുപയോഗിച്ച മാനദണ്ഡങ്ങൾ എന്തെല്ലാമായിരുന്നുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ തന്റെ ഗവേഷണപാടവം ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആ മാനദണ്ഡങ്ങളിലെ നെല്ലുകളും പതിരുകളുമെന്തൊക്കെയാണെന്ന് ഓറിയന്റലിസ്റ്റുകളുടെയും പാശ്ചാത്യൻ പണ്ഡിതരുടെയും മാനദണ്ഡങ്ങളുപയോഗിച്ച് തന്നെ അളന്ന് ലോകത്തിന് സമർപ്പിക്കുന്നു; ഹദീഥുകളെ പ്രതിക്കൂട്ടിൽ നിർത്തിക്കൊണ്ടുള്ള വർഷങ്ങൾ നീണ്ട അന്വേഷണങ്ങൾക്ക് ശേഷം ജോനാഥൻ പറഞ്ഞതാണ് നാം നേരത്തെ വായിച്ചത്. ഹദീഥ് പണ്ഡിതരുടെയും അവരുപയോഗിച്ച രീതിശാസ്ത്രത്തിന്റെയും വലിയ വക്താവും ഉസൂലുൽ ഹദീഥിനെക്കുറിച്ച് വലിയ ആദരവോടെ മാത്രം സംസാരിക്കുന്നയാളുമാക്കി ജോനാഥൻ എ. സി ബ്രൗണിനെ മാറ്റിയത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആത്മാർത്ഥമായ അന്വേഷണമാണ്; ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തനിക്ക് യാതൊരു മതിപ്പും തോന്നിയിട്ടില്ലാത്ത ഹദീഥുകളെ സ്വീകരിക്കാതിരിക്കുവാനുള്ള ന്യായങ്ങൾ പരതുന്നതിന് പകരം എന്തുകൊണ്ടാണ് നൂറ്റാണ്ടുകളായി മുസ്‌ലിംഉമ്മത്ത് അവ സ്വീകരിക്കാൻ കാരണമെന്നും പ്രസ്തുത സ്വീകരണത്തിനുപയോഗിച്ച മാനദണ്ഡങ്ങളിൽ സ്ഖലിതങ്ങളെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോയെന്നും പരിശോധിക്കാനാണ് ആ പാശ്ചാത്യയുവാവ് പരിശ്രമിച്ചത്. മുൻധാരണകളുടെ മാലിന്യം പേറാതെയുള്ള ഈ പരിശ്രമത്തിന്റെ ഫലമായാണ് മുസ്‌ലിംകളല്ലാത്ത മാതാപിതാക്കളുടെ മകനായി ജനിച്ച അദ്ദേഹത്തെ പാശ്ചാത്യലോകത്തെ അറിയപ്പെടുന്ന ഹദീഥ്പണ്ഡിതനാക്കിത്തീർത്തത്.

****. ********. ***********.

കൗമാരത്തിൽ തന്നെ ക്വുർആൻ മനഃപ്പാഠമാക്കുവാൻ ഭാഗ്യം ലഭിച്ച ഭക്തനായിരുന്നു ഈജിപ്തുകാരനായ മുഹമ്മദ് തൗഫീഖ് സിദ്‌ക്വി. ചെറുപ്പത്തിലേ കൂർമ്മമായ ബുദ്ധിസാമർഥ്യം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്ന വ്യക്തിത്വം; സ്‌കൂൾ ക്ളാസുകൾ മുതൽ തന്നെ നല്ല അക്കാദമികമികവ് കാണിച്ച വിദ്യാർത്ഥി; ഈജിപ്തിൽ കൈറോവിലുള്ള പ്രസിദ്ധമായ ഖസറുൽ ഐനി മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ നിന്ന് ബിരുദം പൂർത്തിയാക്കിയ ഭിഷഗ്വരൻ; ബുദ്ധിപരമായി ഇസ്ലാമിനെ അവതരിപ്പിക്കുവാൻ സമർത്ഥനായിരുന്നതിനാൽ യുവാവായിരിക്കെ തന്നെ പ്രബോധനരംഗത്ത് ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ട വ്യക്തിത്വം; ക്രിസ്ത്യൻ മിഷണറിമാരുടെ ഇസ്‌ലാംവിമർശനങ്ങൾക്ക് മറുപടിയെഴുതുക വഴി ശ്രദ്ധേയനായ ചിന്തകൻ. തന്റെ ഇരുപത്തിനാലാമത്തെ വയസ്സിലാണ് അദ്ദേഹം പ്രസിദ്ധ ഈജിപ്ഷ്യൻ പണ്ഡിതനായ സയ്യിദ് റഷീദ് റിദയുടെ പത്രാധിപത്യത്തിൽ പുറത്തിറങ്ങിയിരുന്ന അൽമനാറിൽ ‘മതം ശുദ്ധയുക്തിയുടെ വെളിച്ചത്തിൽ’ (അദ്ദീനു ഫീ നദ്വറിൽ അഖ്‌ലി സ്സ്വഹീഹ്) എന്ന ലേഖനമെഴുതി അന്നത്തെ ഈജിപ്ഷ്യൻ പണ്ഡിതന്മാരുടെ പ്രശംസ പിടിച്ചു പറ്റിയത്. ഖുർആനിലെ പ്രകൃതിപരാമർശങ്ങളെയും അന്നത്തെ ശാസ്ത്രീയമായ വിവരങ്ങളെയും താരതമ്യം ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള ഡോ: മുഹമ്മദ് തൗഫീഖ് സിദ്‌ക്വിയുടെ ‘സൃഷ്ടിസ്വഭാവങ്ങളിലെ പാഠങ്ങൾ ‘(ദുറൂസു സുനനിൽ കാഇനാത്ത്) അക്കാലത്തിറങ്ങിയ ഉജ്ജ്വലമായ രചനകളിലൊന്നായിരുന്നു. വൈദ്യശാസ്ത്രരംഗത്തെ അന്നത്തെ അറിവുകളെ ഇസ്‌ലാമികമായി വിലയിരുത്തുകയും ആ രംഗത്തെ ഇസ്ലാമിന്റെ ഔജ്ജ്യല്യം പൊതുസമൂഹത്തിന് മുന്നിൽ സമർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള രണ്ടാമത്തെ പുസ്തകം ‘ശാസ്ത്രീയവും വൈദ്യശാസ്ത്രപരവും ഇസ്‌ലാമികവുമായ പ്രഭാഷണങ്ങൾ’ (മുഹാദ്വറാത്ത് അത്വിബ്ബിയ്യ അൽ ഇൽമിയ്യ അൽ ഇസ്‌ലാമിയ്യ) അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉന്നതമായ ബൗദ്ധികനിലവാരത്തെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നതാണ്.

(സിദ്‌ഖിയുടെ ചില രചനകൾ https://www.arabicbookshop.net ൽ ലഭിക്കും:

(നെതർലാന്റ്സിലെ ഉത്തർച്ചിഡ് സർവ്വകലാശാലയിൽ അറബിക് ആന്റ് ഇസ്ലാമിക് സ്റ്റഡീസ് പ്രൊഫെസ്സറായി സേവനമനുഷ്ഠിക്കുന്ന ഡോ: ഉമർ റിയാദിന്റെ Islamic Reformism and Christianity: A Critical Reading of the Works of Muḥammad Rashīd Riḍā and His Associates (1898-1935) എന്ന ഗവേഷണപ്രബന്ധത്തിലെ സിദ്‌ഖിയുടെ ഉദ്ധരണികളിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബൗദ്ധികമായ ഔന്നത്യം മനസ്സിലാക്കാം)

ഖുർആനിനെയും ഹദീഥുകളെയും ബുദ്ധിപരമായി അവതരിപ്പിക്കുകയും അങ്ങനെ ഇസ്ലാമിനെ പൊതുമസമൂഹത്തിന് സ്വീകാര്യമാക്കുകയും ചെയ്യുകയെന്ന നല്ല ലക്ഷ്യത്തോടെയാണ് ഡോ: സിദ്‌ക്വി ഹദീഥുകളെ സമീപിച്ചത്. ശാസ്ത്രീയമായ വിഷയങ്ങളിൽ നല്ല വിവരമുണ്ടായിരുന്ന, മെഡിക്കൽ ഡോക്ടറായ സിദ്‌ഖിക്ക് സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരിയിലെ ഒരു ഹദീഥ് തീരെ ദഹിച്ചില്ല. എങ്ങനെ ശ്രമിച്ചാലും ആ ഹദീഥിനെ ബുദ്ധിപരമായി അവതരിപ്പിക്കുവാൻ കഴിയില്ലെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി. ബുഖാരിയിലെ കിതാബു ത്വിബ്ബിൽ അബൂഹുറയ്റ (റ) യിൽ നിന്ന് നിവേദനം ചെയ്ത ഈച്ചയുടെ ചിറകിൽ ഔഷധവുമുണ്ടെന്ന് പറയുന്ന ഹദീഥിനെ ബൗദ്ധികമായി ന്യായീകരിക്കാനാവില്ലെന്ന നിഗമനത്തിലെത്തിയത് മെഡിക്കൽ സ്‌കൂളിൽ നിന്നും ശാസ്ത്രപ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിൽ നിന്നും ലഭിച്ച അന്നത്തെ അറിവിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്. പ്രസ്തുത ഹദീഥിന്റെ സാരം ഇങ്ങനെയാണ്. “അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതൻ(സ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങളിലാരുടെയെങ്കിലും പാത്രത്തിൽ ഈച്ച വീണാൽ അതിനെ പൂർണമായും മുക്കിയ ശേഷം പുറത്തെടുത്ത് കളയുക; അതിന്റെ ഒരു ചിറകിൽ രോഗമാണുള്ളതെങ്കിൽ മറ്റേ ചിറകിൽ രോഗശമനമാണുള്ളത്”. തികച്ചും അശാസ്ത്രീയമാണെന്ന് തനിക്കറിയാവുന്ന ഈ വചനം മുഹമ്മദ് നബിയിൽ (സ) നിന്നുള്ളതാവാൻ യാതൊരു സാധ്യതയുമില്ലെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി. മുഹമ്മദ് നബിയിൽ നിന്നുള്ളല്ലെങ്കിൽ പിന്നെയെങ്ങനെ ഈ വചനം സുന്നീമുസ്‌ലിംകളെല്ലാം ഐകകണ്ഠമായി അംഗീകരിക്കുന്ന ബുഖാരിയുടെ ഭാഗമായിത്തീർന്നു? ഇസ്‌റാഈല്യർക്കിടയില്‍ പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന കള്ളക്കഥകളും അശാസ്ത്രീയമായ അറബ് ഗ്രാമീണ വിജ്ഞാനീയങ്ങളുമെല്ലാം ബുഖാരി നിവേദനം ചെയ്ത ഹദീഥുകളിൽ പോലും കടന്നുകൂടിയിട്ടുണ്ടെന്ന നിഗമനത്തിലാണ് അദ്ദേഹം എത്തിച്ചേർന്നത്. ഖുർആൻ കഴിഞ്ഞാൽ ഏറ്റവുമധികം വിശ്വസനീയമായ ഗ്രൻഥമായി മുസ്‌ലിം ലോകം കരുതുന്ന ബുഖാരിയിൽ പോലും നബി പറഞ്ഞതാകാൻ യാതൊരു സാധ്യതയുമില്ലാത്ത വചനങ്ങൾ കടന്നുകൂടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ ഹദീഥുകളുടെ കാര്യത്തിൽ ആശ്രയിക്കാനാവുക ഏത് ഗ്രന്ഥത്തെയാണ്? ഹദീഥുകളൊന്നും വിശ്വസനീയമല്ലെന്ന നിലപാടിലേക്ക് അദ്ദേഹമെത്തുന്നത് ഈ അപഗ്രഥനം വഴിയാണ്.

സ്വഹീഹെന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഹദീഥുകളെല്ലാം സ്വീകാര്യയോഗ്യമാണെന്ന് പറയാൻ പറ്റുകയില്ലെന്നും കുറേയധികം പേര്‍ കുറേയേറെ പരമ്പരകളിലൂടെ നിവേദനം ചെയ്ത മുതവാത്തിറായ ഹദീഥുകള്‍ മാത്രമെ സ്വീകാര്യമാവൂയെന്നും മുസ്‌ലിമിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം മതമനുസരിച്ച് ജീവിക്കുവാൻ ഖുർആനിനെ മാത്രം അവലംബിച്ചാൽ മതിയെന്നും സമർത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ഡോക്ടര്‍ സിദ്‌ക്വി എഴുതിയ പഠനം പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറ്റു ലേഖനങ്ങളിലധികവും പ്രസിദ്ധീകരിച്ച അൽമനാറിൽ തന്നെയായിരുന്നു. 1906ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ അൽമനാറിന്റെ ഒമ്പതാമത്തെ പുസ്തകത്തിൽ (പുറങ്ങൾ 515- 524) വന്ന പഠനത്തിന് നൽകിയ തലക്കെട്ട് ‘ഇസ്‌ലാമെന്നാൽ ക്വുർആൻ മാത്രമാണ്’ (അൽ ഇസ്‌ലാമു ഹുവൽ ക്വുർആനു വഹ്ദഹു) എന്നാണ്. മതപരവും മതേതരവുമായ എല്ലാ വിഷയങ്ങളിലേക്കും ഖുർആൻ കൃത്യമായ മാർഗ്ഗദർശനം നൽകുന്നുവെന്നതിനാൽ തന്നെ ഒരാൾക്ക് പ്രമാണമായി അത് മാത്രം മതിയെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹം പ്രബന്ധത്തിൽ സമർത്ഥിക്കാൻ ശ്രമിച്ചത്. ‘ഗ്രന്ഥത്തില്‍ നാം യാതൊന്നും വിട്ടുകളഞ്ഞിട്ടില്ല (6: 38)’, ‘എല്ലാകാര്യത്തിനും വിശദീകരണമായിക്കൊണ്ടും, മാര്‍ഗദര്‍ശനവും കാരുണ്യവും കീഴ്പെട്ടു ജീവിക്കുന്നവര്‍ക്ക്‌ സന്തോഷവാര്‍ത്തയുമായിക്കൊണ്ടുമാണ്‌ നിനക്ക്‌ നാം വേദഗ്രന്ഥം അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്‌ (16: 89)’ എന്നീ വചനങ്ങളുദ്ധരിച്ച് മനുഷ്യർക്ക് ആവശ്യമായത് എന്തൊക്കെയാണോ അവയെല്ലാം ഖുർആനിലുണ്ടെന്ന് സമർത്ഥിക്കുകയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. വീക്ഷണവ്യത്യാസങ്ങളുള്ള വിഷയങ്ങളിൽ വ്യത്യസ്ത കാഴ്ചപ്പാടുകൾ അവതരിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു അൽമനാറിന്റെ രീതി. അത് കൊണ്ട് തന്നെ സിദ്‌ഖിയുടെ പ്രബന്ധത്തെപ്പോലെത്തന്നെ പ്രബന്ധത്തിനെതിരെയുള്ള ഖണ്ഡനങ്ങളും അൽമനാർ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അഹ്‌മദ്‌ മൻസൂർ അൽ ബാസ്, ശൈഖ് താഹ അൽ ബിശ്‌രി എന്നീ പണ്ഡിതന്മാരാണ് പ്രധാനമായും സിദ്‌ഖിയെ ഖണ്ഡിച്ചുകൊണ്ട് ലേഖനങ്ങളെഴുതിയത്. അവരുടെ ഖണ്ഡനങ്ങൾക്കുള്ള സിദ്‌ഖിയുടെ മറുപടികളിലധികവും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് റഷീദ് റിദയുടെ അനുബന്ധത്തോടെയാണ്. പലയിടങ്ങളിലും അദ്ദേഹം സിദ്ഖിയെ തിരുത്തി. നാല് വർഷങ്ങളോളം നീണ്ട ഖണ്ഡന-മണ്ഡനങ്ങൾ അവസാനിച്ചത് സുന്നത്തിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെയും ഹദീഥുകളുടെ സ്വീകാര്യതയെയും സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ട് ഇന്ത്യൻ പണ്ഡിതനനായ ശൈഖ് സ്വാലിഹ് അൽ യാഫി എഴുതിയ ലക്കങ്ങളോളം പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ദീർഘമായ ലേഖനത്തോട് കൂടിയാണ്. (പുസ്തകം 11, പുറങ്ങൾ 141-144, 214-220, 292-302, 371-375, 454-463, 521-527).

(അൽമനാറിൽ നിന്നുള്ള ഉദ്ധരണികളെല്ലാം G. H. A. Juynboll ന്റെ The Authenticity of the Tradition Literature: Discussions in Modern Egypt (Lieden, 1969) ൽ നിന്നും Daniel W. Brown ന്റെ Rethinking tradition in modern Islamic thought (Cambridge, 1996) ൽ നിന്നും എടുത്തതാണ്)

ഖുർആനും സുന്നത്തും ഇസ്‌ലാമിന്റെ അടിസ്ഥാനപ്രമാണങ്ങളാണെന്നും ഹദീഥുകൾ ഇല്ലാതെ സുന്നത്തിനെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നും സ്ഥാപിച്ച പണ്ഡിതന്മാരെ ഖണ്ഡിച്ചുകൊണ്ടുള്ള സിദ്‌ഖിയുടെ ലേഖനങ്ങൾ കേവലബുദ്ധിയുപയോഗിച്ച് ഹദീഥുകളെ നിഷേധിക്കുന്നവർക്ക് വന്നു ഭവിക്കുന്ന ആത്യന്തികമായ അപകടങ്ങളെന്തൊക്കെയാണെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നതാണ്. ഖുർആനും സുന്നത്തും താരതമ്യത്തിന് പോലും അർഹമല്ലാത്ത വ്യത്യസ്തങ്ങളായ രണ്ട് സ്രോതസ്സുകളാണെന്നാണ് സമർത്ഥിച്ചുകൊണ്ടാണ് തന്റെ വാദങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കാൻ അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചത്. ‘ഖുർആനിന്റെ ഭാഷ അനുകരണാതീതമാണെങ്കിൽ സുന്നത്തിന്റേത് അനുകരിക്കാനാവുന്നതാണ്; മുതവാത്തിറായുള്ള നിവേദനങ്ങളിലൂടെ ഖുർആൻ പൂർണ്ണമായും നമുക്കടുത്തെത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ സുന്നത്തിൽ വളരെ കുറച്ച് മാത്രമേ അങ്ങനെ എത്തിയിട്ടുള്ളൂ; പ്രവാചകന്റെ കാലത്ത് തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിർദേശപ്രകാരം ഖുർആൻ എഴുതിവെച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ സുന്നത്ത് എഴുതി വെക്കരുത് എന്നാണ് പ്രവാചകൻ കല്പിച്ചത്; എല്ലാം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ദൈവവചനമാണ് ഖുർആനെങ്കിൽ പ്രവാചകന്റെ കാലത്തേക്ക് മാത്രം പ്രസക്തമായ കാര്യങ്ങളാണ് സുന്നത്തിലുള്ളത്’. ഇവയായിരുന്നു സുന്നത്തിനെതിരെയുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാദങ്ങൾ (അൽമനാർ പുസ്തകം 9, പുറങ്ങൾ 906-925) .

ഇസ്ലാമിനെ സാർവ്വകാലികമായി അവതരിപ്പിക്കാനായി കൗമാരം മുതലേ തന്റെ ബുദ്ധിയെയും ഗവേഷണങ്ങളെയുമുപയോഗിച്ച സിദ്‌ഖി അവസാനം എത്തിച്ചേർന്നത് മുഹമ്മദ് നബി(സ)യുടെ മാതൃക പ്രസക്തമാകുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമകാലികർക്ക് മാത്രമാണെന്ന ഇസ്ലാമിന്റെ അടിത്തറയെ തന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന അപകടകരമായ വാദത്തിലാണ്. പ്രവാചകന്റെ കാലത്ത് സുന്നത് രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടില്ല, സ്വഹാബിമാർ സുന്നത്തിനെ രേഖപ്പെടുത്താൻ സംവിധാനങ്ങളൊന്നുമുണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല, തലമുറകളിലേക്കുള്ള ഹദീഥുകളുടെ കൈമാറ്റം നടന്നത് പദാനുപദമായ കൃത്യതയോടെയല്ല, കൃത്യവും സൂക്ഷ്മവുമായിട്ടായിരുന്നു ഹദീഥുകളുടെ സംപ്രേക്ഷണം നടന്നിരുന്നതെങ്കിൽ നിവേദകന്മാർ തമ്മിൽ അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളുണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല എന്നീ കാരണങ്ങൾ നിരത്തിയാണ് സുന്നത്ത് നബിയുടെ കാലത്തേക്ക് മാത്രമുള്ളതായിരുന്നുവെന്നും അന്നത്തെ അറബികളുടെ പ്രാദേശികമായ സമ്പ്രദായങ്ങളും രീതിയുമാണ് അതുൾക്കൊള്ളുന്നതെന്നും സിദ്‌ഖി വാദിക്കുന്നത്. മുഹമ്മദ് നബി(സ) അവസാനനാളുവരെയുള്ള മുഴുവൻ മനുഷ്യരിലേക്കുമുള്ള ദൈവദൂതനാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം നബിയുടെ ജീവിതമാതൃകകൾ അക്കാലത്തേക്ക് മാത്രം ബാധകമായിരുന്നുവെന്ന വാദം ഒരു കാരണവശാലും അംഗീകരിക്കാനാവുകയില്ലെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാദങ്ങളെ നിരൂപിച്ചുകൊണ്ട് സയ്യിദ് റഷീദ് റിദ അതേ ലക്കത്തിൽ തന്നെ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച സിദ്‌ഖിയുടെ ലേഖനത്തിനുള്ള അനുബന്ധത്തിൽ പറയുന്നുണ്ട്.

ഉയർന്ന ബൗദ്ധികനിലവാരമുണ്ടായിരുന്ന ഡോ: മുഹമ്മദ് തൗഫീഖ് സിദ്‌ക്വി തന്റെ അറിവിനെയും കഴിവുകളെയുമെല്ലാം ഇസ്ലാമിനെ ബൗദ്ധികമായി അവതരിപ്പിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി ഉപയോഗിച്ചയാളാണ്. ബൗദ്ധികമായി വിശദീകരിക്കാനാവാത്തതെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നിയ ഒരേയൊരു ഹദീഥാണ് അദ്ദേഹത്തെ ഹദീഥ് നിരൂപണത്തിലേക്ക് നയിച്ചത്. ഇന്ന് അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നുവെങ്കിൽ “ഈച്ചയുടെ ഒരു ചിറകിൽ രോഗമാണുള്ളതെങ്കിൽ മറ്റേ ചിറകിൽ രോഗശമനമാണുള്ളത്” എന്ന ഹദീഥ് ഉപയോഗിച്ച് അദ്ദേഹം മുഹമ്മദ് നബിയുടെ പ്രവാചകത്വം സ്ഥാപിക്കുമായിരുന്നുവെന്ന് പലപ്പോഴും എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ഈച്ചയുടെ ചിറകുകളില്‍ കാണുന്നതു പോലുള്ള ബാക്ടീരിയോഫേജുകളെ പരീക്ഷണശാലകളില്‍ കൃത്രിമമായി വളര്‍ത്തിയെടുത്ത് മനുഷ്യരിലെ മാരകമായ വൈറസ്‌രോഗങ്ങള്‍ക്കെതിരെ പൊരുതുന്ന ജൈവ ആന്റിബയോട്ടിക്കുകള്‍ നിര്‍മിച്ചതിന് 2020ൽ നൊബേൽ സമ്മാനം നൽകിയ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഈച്ചയുടെ ചിറകിൽ രോഗശമനവുമുണ്ട് എന്ന ആശയം ഹദീഥുകളുടെ ദൈവികത സ്ഥാപിക്കുവാനുള്ള ഉപകരണമാക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിയുമായിരുന്നുവെന്ന വിലയിരുത്തലിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ളതാണ് ഈ നിഗമനം. താൻ ജീവിച്ചിരുന്ന കാലത്തെ അറിവിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ തനിക്ക് ശരിയല്ലെന്ന് തോന്നിയ ആശയത്തിനനുസരിച്ച് ഹദീഥുകളെ അപഗ്രഥിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതാണ് സിദ്‌ഖിക്ക് പറ്റിയ ഒന്നാമത്തെ തെറ്റ്. അടിസ്ഥാനപരമായ ആ തെറ്റ് അദ്ദേഹത്തെ അപകടകരമായ വലിയ തെറ്റുകളിലേക്ക് നയിക്കുകയായിരുന്നു. മുഹമ്മദ് നബിയുടെ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട മാതൃകകൾ പോലും അക്കാലത്തെ അറബികൾക്ക് മാത്രം ബാധകമായിരുന്നവയാണെന്ന് പറയുന്ന ഗതികേടിലെത്തി അദ്ദേഹം. മതത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോകാൻ മാത്രം മാരകമായ തെറ്റിലേക്ക് നയിക്കപ്പെട്ടതിന് കാരണം പ്രമാണങ്ങളെ അപഗ്രഥിക്കുവാൻ അദ്ദേഹമുപയോഗിച്ച മാനദണ്ഡങ്ങൾ പിഴച്ചുവെന്നതാണ്. ഭക്തരായ മാതാപിതാക്കളുടെ മകനായി ജനിച്ച ഭക്തനും ബുദ്ധിമാനുമായ ഡോ: സിദ്‌ക്വിയെ ആധുനികമുസ്‌ലിം സമൂഹത്തിൽ ഹദീഥ് നിഷേധത്തിന്റെ അടിത്തറ പാകിയ ആളുകളിൽ ഒരാളായി അറിയപ്പെടുന്നവനാക്കിയത് മാനദണ്ഡങ്ങളിലുണ്ടായ ഈ പിഴവ് മൂലമാണ്.

സുന്നത്തിനും അതിന്റെ രേഖീകരണമായ ഹദീഥുകൾക്കുമെതിരെ സിദ്‌ഖി ഉയർത്തിയ വിമർശനങ്ങൾക്കെല്ലാം പിൽക്കാല പണ്ഡിതന്മാർ അക്കമിട്ട് മറുപടി നൽകിയിട്ടുണ്ട്. സിദ്‌ഖിയെ പരിചയമില്ലാത്ത മലയാളികൾക്ക് പോലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാദങ്ങൾക്കുള്ള മറുപടികൾ പരിചയപ്പെടുത്തിയത് സുന്നത്തിനെയും ഹദീഥുകളെയും സ്നേഹിച്ച പണ്ഡിതന്മാരാണ്. ഹദീഥുകളുടെ പ്രാമാണ്യത്തെ നിഷേധിക്കുവാനായി സിദ്‌ഖിയും അദ്ദേഹത്തെ പിന്തുടർന്നുകൊണ്ട് മഹ്‌മൂദ്‌ അബൂ റയ്യയ്യും നിരത്തുന്ന വാദങ്ങളെയെല്ലാം കൃത്യമായി നിരൂപണം ചെയ്ത് സിറിയൻ പണ്ഡിതനായ ഡോ. മുസ്തഫ സ്സിബാഈ എഴുതിയ ‘അസ്സുന്നത്തു വ മകാനത്തുഹാ ഫിത്തശ്‌രീഇല്‍ ഇസ്‌ലാമി’ യെന്ന ബ്രഹദ് ഗ്രൻഥം മലയാളമടക്കമുള്ള ലോകഭാഷകളിലേക്കെല്ലാം ഭാഷാന്തരം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. 1949 ൽ അറബിയിൽ പുറത്തിറങ്ങിയ മൂലകൃതിയുടെ മലയാളപരിഭാഷ നിർവ്വഹിച്ചത് പ്രസിദ്ധ ഖുർആൻ വ്യാഖ്യാതാവായ മുഹമ്മദ് അമാനി മൗലവിയാണ്. ആ പുസ്തകം 1974ൽ കേരള നദ്‌വത്തുൽ മുജാഹിദീൻ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് അന്ന് ബലപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ഹദീഥ് നിഷേധപ്രവണതകൾക്കെതിരെ മലയാളികളെ ബോധവൽക്കരിക്കുന്നതിനായാണെന്ന് അതിന്റെ ആമുഖത്തിൽ പറയുന്നുണ്ട്. ഹദീഥ് നിഷേധികൾക്കുള്ള പ്രതിവാദങ്ങൾ മലയാളികളെ പഠിപ്പിക്കാനായി പേജുകളും സ്റ്റേജുകളുമുപയോഗിച്ച് പോരാടിയ പണ്ഡിതന്മാരുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട സ്രോതസ്സുകളിലൊന്നായിരുന്നു ഈ ഗ്രൻഥം. സിദ്‌ഖിയും അബൂറയ്യയും അവരിൽ നിന്ന് കടമെടുത്ത് മലയാളത്തിൽ ഹദീഥ്നിഷേധം പ്രചരിപ്പിച്ചവരും മുന്നോട്ട് വെച്ച വാദങ്ങളല്ലാതെ പുതിയതായി കാര്യമായൊന്നും തന്നെ ഹദീഥുകൾക്കെതിരെ ആരോപണങ്ങളുന്നയിക്കുന്നവർക്ക് ഇന്നും മുന്നോട്ട് വെക്കാനില്ലെന്ന് അവരുടെ രചനകളും പ്രഭാഷണങ്ങളും വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.

ഹദീഥ് വിജ്ഞാനീയത്തെ സരളമായ ഇംഗ്ലീഷിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നതിൽ വിജയിച്ചയാളാണ് ജോനാഥന്‍ എ.സി. ബ്രൗണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുസ്തകങ്ങൾ വായിച്ചാൽ ബോധ്യമാകും. ഹദീഥുകളോടും ഉസൂലുൽ ഹദീഥിനോടും അവയ്‌ക്കെതിരെ ആരോപണങ്ങളുന്നയിക്കുന്നവർ സൃഷ്ടിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്ന അപഹാസത്തിന്റെ അടരുകളോരോന്നും വേർതിരിച്ച് അപഗ്രഥിക്കുന്നുണ്ട് അദ്ദേഹം. അമുസ്‌ലിംകളായ മാതാപിതാക്കളുടെ മകനായി ജനിക്കുകയും യൗവ്വനം വരെ ഇസ്‌ലാമികമല്ലാത്ത സാഹചര്യങ്ങളിൽ ജീവിക്കുകയും ചെയ്ത അദ്ദേഹം മുസ്‌ലിം മാതാപിതാക്കളുടെ മക്കളായി ജനിക്കുകയും ഇസ്ലാമിക സാഹചര്യങ്ങളിൽ ഭക്തരായി വളരുകയും ചെയ്തവരുടെ ഹദീഥുകൾക്കെതിരെയുള്ള വാദങ്ങളെ കശക്കിയെറിയുന്നത് വായിക്കുമ്പോൾ നബിസ്നേഹികളെല്ലാം ആവേശഭരിതരായിപ്പോകും. അദ്ദേഹത്തിന്റെ The Canonization of al-Bukhari and Muslim: The Formation and Function of the Sunni Hadith Canon, Hadith: Muhammad’s Legacy in the Medieval and Modern World എന്നീ പുസ്തകങ്ങൾ നൽകുന്ന വായനാനുഭവമാണത്. ശരീരത്തെയും മനസ്സിനെയും ആത്മാവിനെയും സർവ്വേശ്വരന് സമർപ്പിക്കുവാൻ സന്നദ്ധമാകുന്നതിന്റെ സൗന്ദര്യമാണ് ഈ പുസ്തകങ്ങളിലെ അപഗ്രഥനങ്ങളിൽ വായനക്കാരന് അനുഭവവേദ്യമാവുക. ബുദ്ധിയെയടക്കം പടച്ചവന് സമർപ്പിക്കുന്നതിന്റെ സൗന്ദര്യം. തന്റെ ബുദ്ധിക്ക് ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയുന്നത് മാത്രമേ പടച്ചവനും പ്രവാചകനും പറയാൻ പാടുള്ളൂവെന്ന് ശഠിക്കുന്നയാൾക്ക് ആ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിക്കാൻ കഴിഞ്ഞുകൊള്ളണമെന്നില്ല. അതാണ്, അതുതന്നെയാണ് അയാളുടെ പരിമിതി !

ഹൊ, എന്ത്‌ നടപടി സ്വീകരിക്കാൻ? ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത അവന്റെ മറുപടിയിൽ മാതാവിനോടുള്ള ആ തീവ്ര സ്നേഹത്തിന്റെ, ആദരവിന്റെ, ബഹുമാനത്തിന്റെ മുന്നിൽ എന്ത്‌ നടപടി. പണത്തിനും, പദവിക്കും, അംഗീകാരത്തിനും മാതാപിതാക്കൾ ഒരു തടസ്സമായാൽ കണ്ണിൽ കാണുന്ന വൃദ്ധസദനങ്ങളിൽ ഏൽപിച്ച്‌ തടി തപ്പുന്നവർ ഏറി വരുന്ന ഈ കാലത്ത്‌ മാതാവിന്റെ വിളികേട്ടപാതി അവർക്ക് നന്മ ചെയ്യാൻ ഓടിക്കിതച്ച്‌ പോയ അവനോട്‌ എന്ത്‌ നടപടി. ബഹുമാനം മാത്രം.

ശരിയല്ലെ അവൻ പറഞ്ഞത്‌. കണ്ണുതുറന്നു ഭൂമിയുടെ വെട്ടം കാണും മുൻപേ നാം ആദ്യം അറിയുന്ന അനുഭവമാണ് നമ്മുടെ മാതാവ്‌. നാം കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോൾ, പിച്ചവെച്ച്‌ തുടങ്ങിയപ്പോൾ നമ്മുടെ ഓരോ കാലടികളും കരുതലോടെ നോക്കി കണ്ട രണ്ടു കണ്ണുകളുണ്ടായിരുന്നു നമ്മുടെ ഉമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ. പറമ്പിലും പാടത്തും നാം ഓടിക്കളിച്ച്‌ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആ കണ്ണുകളും നമുക്കൊപ്പം പറന്നുവന്നിരുന്നു. ഒരുനാൾ നമ്മൾ സ്കൂളിൽ പോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ നമ്മുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഉമ്മ മറഞ്ഞാലും ആ ഉമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ പ്രാർത്ഥനയായി കാത്തു നിന്നിരുന്നു. പിന്നെ വളർന്ന് വലുതായി നാം ദൂരേക്ക്‌ പറന്ന് പോയപ്പോഴും അദൃശ്യമായി ആ കണ്ണുകൾ നമ്മെ പിന്തുടർന്നിരുന്നു.

നന്മയുടെ വെളിച്ചം പരത്തുന്ന മിഴികളുള്ള ആ ഉമ്മാക്ക്‌ നന്മ ചെയ്യണമെന്ന് ശക്തമായി ഉപദേശിക്കുന്ന ഖുർആൻ വചനങ്ങൾ അനുസരിക്കുന്ന ഏതൊരാൾക്കും തന്റെ മാതാവിന്റെ ആവശ്യം പിന്തിക്കാൻ പറ്റില്ല. ആയതിനാൽ നമുക്കും സ്നേഹിക്കാം നമ്മുടെ ഉമ്മയെ ഉപാധികളില്ലാതെ.

പരിശുദ്ധ ഖുർആന്റെ ശക്തമായ ഈ ഉപദേശങ്ങൾ തന്നെയായിരിക്കും ഖുർആനിക ശാസനകൾക്കനുസരിച്ച്‌ ജീവിതം നയിക്കുന്ന സമൂഹങ്ങൾക്കിടയിൽനിന്ന് വൃദ്ധസദനങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നത്.

മാതാപിതാക്കൾക്ക്‌ നന്മ ചെയ്യുവാനുള്ള ഖുർആനിക വചനവും പ്രവാചകാദ്ധ്യാപനവും.

وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا ۖ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا 

മാതാപിതാക്കളോട് നന്നായി വര്‍ത്തിക്കണമെന്ന് നാം മനുഷ്യനെ ഉപദേശിച്ചിരിക്കുന്നു. ക്ലേശത്തോടെയാണ് മാതാവ് അവനെ ഗര്‍ഭം ചുമന്നത്. അവനെ പ്രസവിച്ചതും പ്രയാസം സഹിച്ചുതന്നെ. (സൂറത്ത് 46: ആയത്ത്: 15)

وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا 

നിന്റെ നാഥന്‍ വിധിച്ചിരിക്കുന്നു: നിങ്ങള്‍ അവനെയല്ലാതെ വഴിപ്പെടരുത്. മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് നന്മ ചെയ്യുക. അവരില്‍ ഒരാളോ രണ്ടുപേരുമോ വാര്‍ധക്യം ബാധിച്ച് നിന്നോടൊപ്പമുണ്ടെങ്കില്‍ അവരോട് “ഛെ” എന്നുപോലും പറയരുത്. പരുഷമായി സംസാരിക്കരുത്. ഇരുവരോടും ആദരവോടെ സംസാരിക്കുക (സൂറത്ത് 17: ആയത്ത്: 23)

അബൂഹുറൈറ(റ)യിൽ നിന്ന് നിവേദനം: ഒരു മനുഷ്യൻ പ്രവാചകന്റെ അടുത്ത് വന്ന് ചോദിച്ചു. പ്രവാചകരേ ഞാൻ നന്നായി സഹവസിക്കാൻ ഏറ്റവും കടമയുള്ളത് ആരോടാണ്. അവിടുന്ന് അരുളി: നിന്റെ ഉമ്മയോട്. അയാൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു പിന്നെ ആരോടാണ്. നിന്റെ ഉമ്മയോട്. അയാൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു പിന്നെ ആരോടാണ് അവിടുന്ന് അരുളി: നിന്റെ ഉമ്മയോട്. അയാൾ വീണ്ടും ചോദിച്ചു പിന്നെ ആരോടാണ് നിന്റെ ഉപ്പയോട് (മുത്തഫഖുൻ അലൈഹി)